„Ceremonia Vodou” Andre Normil
Przyjaciel z mrocznych bagien Luizjany poprosił mnie o napisanie postu o Baronie Samedi, dla mojej kategorii Bóstw Podziemi. Wciąż go piszę, ale ten post i tak powinien być opublikowany w sobotę. Najpierw jednak muszę wyjaśnić zarys religii voodoo (i znaleźć jakieś metody ochrony siebie na wypadek, gdyby ktoś lub coś pomyślało, że robię oszczerczą robotę z moim wyjaśnieniem).
Voodoo jest intensywnie synkretyczną religią, która powstała, gdy nowy świat został podbity przez Europejczyków i ponownie zaludniony afrykańskimi niewolnikami. Animistyczne wierzenia Yoruba, Fon, i Ewe (wśród wielu innych grup afrykańskich) zmieszały się z rzymskim katolicyzmem i z rdzennymi wierzeniami rdzennych Amerykanów, tworząc zupełnie nową wiarę. Dodatkowo celtyckie wierzenia ludowe irlandzkich robotników wydają się być zaangażowane w mieszankę, jaką jest voodoo (wraz z polskimi ikonami religijnymi i Bóg wie czym jeszcze – XVII i XVIII wiek był burzliwym i eksperymentalnym okresem). Voodoo jest najbardziej rozpowszechnione na Karaibach, na wschodnim wybrzeżu Ameryki Południowej i wzdłuż wybrzeży Afryki Zachodniej. Jak różne gulasze, haitańskie vodou ma subtelnie inny smak od voodoo w stylu Luizjany, które jest zupełnie inne od jamajskiego Obeia, które samo jest tylko w pewnym sensie podobne do brazylijskiego Candomblé (a jednak są tam wspólne składniki).
Górnym bóstwem voodoo jest Bondye (lub ewentualnie Gran Met, która jest żoną Bondye… siostrą… matką… żeńskim wcieleniem? Nie wiem – spytaj swojego ulubionego kapłana voodoo). Najwyższy bóg stał się jednak obojętny na świat, który stworzył. Panteon voodoo jest więc zbudowany wokół potężnych duchów znanych jako loa, które wstawiają się u stwórcy w imieniu praktykujących w królestwie śmiertelników. Jedną z bardziej intrygujących koncepcji w voodoo jest relatywistyczne pojęcie przyzwoitości: moralna natura danej osoby zależy od tego, któremu loa ona służy. Czciciel wojowniczego kowala Ogou może mieć inny kodeks etyczny niż ktoś, kto czci rodowego węża płodności Damballa. W panteonie Voodoo są cudowne i urocze loa, takie jak Simbi Anpaka, loa roślin, liści i trucizn, lub Erzulie Dantor, zaciekła i seksowna (i prawdopodobnie lesbijska) obrończyni samotnych matek i ich dzieci.
Każda loa ma powiązane kolory i preferuje pewne specyficzne ofiary. Damballa preferuje kolor biały i lubi prostą ofiarę z jednego jajka. Ougou uwielbia rum i jest reprezentowany przez kolory zielony i czarny (jak również przez jego charakterystyczny miecz). Poniżej znajduje się lista popularnych loa. Dodatkowo każdy loa jest reprezentowany przez specyficzne Vévé, religijny piktogram, który służy jako reprezentacja loa w rytuałach. Vévés są zazwyczaj rysowane na podłodze za pomocą proszku, takiego jak mączka kukurydziana, pył z czerwonej cegły lub proch strzelniczy (dzieci, nie próbujcie tego w domu).
Wizerunek Papy Legaby, strażnika Królestwa Duchów
Loa są podzieleni na rodziny, które mają różne sfery wpływu. Rodzina Rada reprezentuje moralność, tradycję i kult przodków. Wężowata rodzina Simbi związana jest z magią i wodą. Petro loa są ogniste, beznamiętne i niebezpieczne. Rodzina duchów, które uosabiają płodność i śmierć to rodzina Guédé. Rodzina loa Guédé jest potężna, przerażająca i liczna. Ich przywódcą jest baron Samedi.
.