W Stanach Zjednoczonych uczestnicy rynku skupiają większość swojej uwagi na trzech indeksach – S&P 500, Dow Jones Industrial Average oraz Nasdaq 100. Indeksy te są oczywiście silnie skorelowane ze sobą, ponieważ śledzą spółki, na które wpływa ten sam cykl koniunkturalny i inne ważne czynniki makroekonomiczne.
Dodatkowo, istnieje pewne wzajemne powiązanie w akcjach, które są zawarte w „wielkiej trójce”. Na przykład, gigant technologiczny Apple Inc. (AAPL) jest składnikiem zaliczanym do wszystkich trzech. Istnieją jednak duże różnice między indeksami Dow i Nasdaq oraz S&P 500 – takie jak liczba i rodzaj akcji zawartych w każdym indeksie oraz sposób obliczania wartości indeksu.
Jak obliczane są Dow Jones, Nasdaq i S&P 500?
S&P 500, stworzony przez Standard & Poor’s w 1962 roku, reprezentuje najszerszą miarę gospodarki amerykańskiej wśród trzech głównych indeksów. Wartość indeksu jest obliczana poprzez ważenie każdej spółki zgodnie z jej kapitalizacją rynkową, a następnie stosuje się dzielnik, który jest ustalany przez S&P, w celu uzyskania wartości końcowej. Prosta kalkulacja wygląda następująco: suma kapitalizacji rynkowej wszystkich uwzględnionych akcji podzielona przez dzielnik, lub całkowita kapitalizacja rynkowa / dzielnik.
The Dow Jones Industrial Average, często określany w skrócie jako „Dow”, jest najstarszym indeksem, sięgającym 1896 roku i jest najbardziej znany na całym świecie. Dow reprezentuje 30 akcji o dużej kapitalizacji, określonych przez Wall Street Journal. W przeciwieństwie do S&P 500 i Nasdaq 100, waga każdego składnika Dow Jones Industrial Average jest uszeregowana według ceny akcji, a następnie zastosowany jest dzielnik, aby utworzyć wartość końcową.
Nasdaq 100 jest najmłodszym z trzech indeksów, który rozpoczął działalność w 1985 roku. Reprezentuje on największe spółki niefinansowe notowane na giełdzie Nasdaq i jest ogólnie uważany za indeks technologiczny, biorąc pod uwagę dużą wagę nadaną spółkom opartym na technologii. Nasdaq 100 jest oparty na kapitalizacji rynkowej jego składników.
Różnice w handlu pomiędzy Dow Jones, S&P 500 i Nasdaq
Pomimo ścisłej korelacji pomiędzy głównymi amerykańskimi indeksami, każdy z nich ma swoją własną „osobowość” w sposobie handlu ze względu na różny skład każdego indeksu i znaczenie niektórych spółek i grup spółek (sektorów). Na indeks S&P 500 najmniejszy wpływ ma z dnia na dzień jedna akcja, ponieważ składa się on z tak wielu nazw. Z tym, że istnieje garstka sektorów, które mają największe znaczenie dla indeksu.
Największy sektor napędowy zmieniał się na przestrzeni lat, ponieważ różne sektory osiągały lepsze lub gorsze wyniki podczas różnych cykli biznesowych. Na przykład, w latach 70. XX wieku największym sektorem był sektor naftowy, w szczycie bańki technologicznej w 2000 r. były to technologie, przed kryzysem w 2008 r. były to finanse, a obecnie (2018 r.) są to technologie informacyjne (IT), które stanowią 26% udziału w indeksie.
Z drugiej strony, Dow, posiadający tylko 30 akcji, jest w większym stopniu uzależniony od wyników poszczególnych akcji. W obecnej sytuacji, 10 najlepszych akcji stanowi ponad 50% wartości indeksu Dow, co sprawia, że łatwo zauważyć, jak duży wpływ na ten indeks mogą mieć silne wahania cen zaledwie kilku spółek.
Nasdaq 100 jest szerszy od indeksu Dow pod względem liczby składników, ale wpływ mniejszej grupy akcji jest jeszcze bardziej wyraźny. 10 najlepszych akcji w Nasdaq 100 stanowi ponad 50% indeksu, pozostawiając 90% indeksu odpowiedzialne za mniej niż połowę jego wartości. To sprawia, że indeks jest bardzo ciężki i bardzo wrażliwy na wahania cen w wybranych kilku akcjach.
Warto zauważyć, że pora roku, w której zazwyczaj widać największą różnicę między wagami w indeksach jest podczas sezonu wyników każdego kwartału, kiedy spółki informują o swoich wynikach i reagują potężnymi wahaniami cen. Bardziej skoncentrowane Dow i Nasdaq 100 są znane z większych luk nocnych w tych okresach niż szerszy S&P 500.
Główne różnice pomiędzy Dow, Nasdaq i S&P 500: Podział wag
Różnice w zmienności
W odniesieniu do zmienności, Dow Jones jest zazwyczaj najmniej zmienny z trzech głównych indeksów, ponieważ wiele komponentów to wolniej poruszające się spółki blue-chip, takie jak Boeing Company, United Healthcare i 3M Company. Nasdaq 100 jest najbardziej zmienny z tych trzech indeksów, głównie z powodu dużej koncentracji w nim bardziej ryzykownych, szybko rozwijających się spółek, takich jak Facebook, Amazon i Alphabet (Google). Zmienność w S&P 500 jest zazwyczaj gdzieś pomiędzy tymi dwoma.
Włączanie różnych indeksów do strategii handlowej
Indeksy nie różnią się od innych klas aktywów, w tym sensie, że uczestnicy rynku używają różnych rodzajów analizy, takich jak fundamentalna i techniczna, aby sformułować swoje poglądy. Inwestorzy długoterminowi często kładą duży nacisk na analizę fundamentalną, podczas gdy inwestorzy krótko- i średnioterminowi (w tym day-traderzy) kładą duży nacisk na analizę techniczną.
Jedna cecha charakterystyczna jest wyjątkowa dla indeksów giełdowych. Zdecydowana większość uczestników rynku jest długa na rynku akcji w takiej czy innej formie, i jako takie, spadki mają tendencję do rozwijania się znacznie szybciej niż rajdy z powodu czynnika strachu związanego ze stratami. Prowadzi to do wyższych poziomów zmienności, gdy istnieje niepewność i niższych poziomów zmienności, gdy rynek jest przekonany o wzroście cen. Śledzeniem tych zmian w zmienności zajmuje się indeks zmienności CBOE (VIX), często nazywany „wskaźnikiem strachu” ze względu na jego tendencję do przyspieszania, gdy strach wzrasta (rynek spada) i spadania, gdy strach się rozprasza (rynek wzrasta). Dla krótkoterminowego tradera poszukującego zmienności, czyni to okresy niepewności ogólnie bardziej owocnymi w okazje.
Zmienność często wzrasta i spada w zależności od kierunku rynku
Przed day-traderami i swing traderami skupiającymi się na krótkoterminowych wahaniach cen jest jeszcze jedna cecha, która oddziela indeksy giełdowe od wielu innych klas aktywów – godziny pracy giełdy. Ze względu na to, kiedy giełdy są oficjalnie otwarte dla biznesu, istnieje definitywna sesja dzienna, w przeciwieństwie do np. walut, które są notowane 24 godziny na dobę.
W Stanach Zjednoczonych rynki akcji otwarte są w godzinach 13:30-20:00 GMT, w związku z czym to właśnie wtedy odbywa się większość obrotów akcjami i kontraktami terminowymi na indeksy. To sprawia, że ten okres jest najbardziej płynnym czasem w ciągu dnia i może być zaletą, jeśli chodzi o posiadanie określonej pory dnia, w której można handlować na rynku. Kontrakty terminowe na amerykańskie indeksy, podobnie jak waluty, są notowane przez całą dobę, ale poza godzinami pracy giełdy ich udział jest bardzo ograniczony.
Wolumen jest największy, kiedy giełdy są otwarte (13:30-20:00 GMT)
Możesz być zainteresowany:
- Day Trading Dow Jones, Strategie, Porady & Sygnały handlowe
.