Rozwój biomarkerów w leczeniu IPF
Rozwój biomarkerów w celu personalizacji terapii IPF jest innowacją, która według naukowców może ukierunkować diagnostykę, terapię i prognozowanie w leczeniu IPF.
Ponieważ obecnie standardem w diagnozowaniu IPF jest wykonywanie biopsji płuca, co nie jest możliwe u wszystkich pacjentów ze względu na znaczne ryzyko, opracowanie biomarkerów, które pomogą w dokładnym zdiagnozowaniu choroby, będzie kluczowe dla zastosowania terminowego i skutecznego leczenia. Wykazano, że biomarkery takie jak Krebs von den Lungen (KL)-6, leukocyty i krążące wrodzone komórki odpornościowe pozwalają odróżnić IPF od osób zdrowych, przy czym KL-6 dodatkowo wykazuje potencjał w odróżnianiu ILD od innych łagodnych chorób płuc.
Rozwój biomarkerów terapeutycznych stał się przedmiotem zainteresowania w badaniach klinicznych, jako że w ostatnim badaniu testowano różne biomarkery, które miały współdziałać z leczeniem pirfenidonem. Badacze chcieli sprawdzić, czy któryś z nich może służyć jako biomarker prognostyczny, predykcyjny lub farmakodynamiczny, ale w tym badaniu leczenie pirfenidonem nie wykazało znaczącego efektu farmakodynamicznego na poziom biomarkerów w osoczu.
W japońskiej analizie retrospektywnej biomarker SP-D wykazał działanie prognostyczne w kohorcie IPF otrzymującej pirfenidon. Wynik ten wskazuje na potencjalny biomarker terapeutyczny w procesie leczenia IPF, ale badacze zauważyli, że konieczne są dalsze badania. „Wciąż brakuje wiarygodnych predykcyjnych biomarkerów terapeutycznych i należy kontynuować poszukiwania informacyjnych biomarkerów w IPF” – podsumowują autorzy badania.
Nowe osiągnięcia w leczeniu IPF
Ponieważ odpowiedź na leczenie antyfibrotyczne jest niejednorodna i może być ograniczona przez działania niepożądane, badacze podkreślają, że rozwój nowych metod terapeutycznych w leczeniu IPF jest niezbędny do rozszerzenia skutecznej opieki. Terapie skojarzone zostały uznane za potencjalnie skuteczne w leczeniu IPF ze względu na możliwość oddziaływania na wiele szlaków z obecnie stosowanymi terapiami, ale łączne działania niepożądane są powodem do niepokoju.
W badaniu INJOURNEY badacze testowali nintedanib z dodanym pirfenidonem w celu sprawdzenia bezpieczeństwa tej kombinacji. Wyniki wykazały podobne działania niepożądane u pacjentów, u których stosowano terapię skojarzoną i wyłącznie nintedanib, wskazując na możliwe do zastosowania bezpieczeństwo i tolerancję u pacjentów z IPF. Dalsze rozszerzenie tych badań w celu zbadania skuteczności tych terapii skojarzonych w populacji IPF zostało podkreślone przez autorów badania jako ważny następny krok.
Badacze wymienili wiele badań klinicznych z pozytywnymi wynikami, takich jak PRAISE i FLORA, koncentrując się na powtarzającym się uszkodzeniu komórek nabłonka pęcherzyków płucnych, które jest uznawane przez klinicystów za kluczowy mediator procesu włóknienia. „Aktywacja wielu szlaków prowadzących do migracji fibroblastów, proliferacji i różnicowania miofibroblastów pozwoliła zidentyfikować wiele potencjalnych celów molekularnych dla nowych środków terapeutycznych, które są obecnie badane we wczesnych badaniach klinicznych” – napisali autorzy badania.