Zwart wit fotografie is vandaag de dag een van de ontelbare fotografische technieken en toch was het, ooit, de enige soort fotografie die beschikbaar was. Dit is de reden waarom het vaak wordt geassocieerd met historische werken en een vintage gevoel.
In de jaren 1830 ontdekte Nièpce hoe hij beelden op metalen platen kon afdrukken. Toen hij in 1833 overleed, zette Louis Daguerre, gevolgd door Francois Arago, zijn onderzoek voort, wat resulteerde in de uitvinding van de daguerreotypie, die bestond uit een afbeelding die op een zilveren plaat werd afgedrukt wanneer deze aan het licht werd blootgesteld. Samen vonden zij de fotografie uit.
De eerste zwart-wit foto’s verschenen. Aanvankelijk werden ze gebruikt voor onderzoeksdoeleinden, maar de fotografie begon zich te verspreiden toen overal daguerreotypiestudio’s werden geopend. Zwart-wit portretten vereeuwigden de gezichten van de hogere middenklasse en zouden later worden gebruikt om alle leden van de samenleving vast te leggen. Beroemdheden waren ook een populair onderwerp en veel fotografen specialiseerden zich in het maken van hun portretten, zoals Jean-Loup Sieff gedurende zijn hele carrière bijna een eeuw na de uitvinding van de fotografie deed.
De eerste gekleurde foto’s volgden al snel. De techniek werd al in 1860 uitgevonden, maar werd pas een eeuw later in gebruik genomen. In de tussentijd begonnen veel onvergetelijke kunstenaars hun talenten op het gebied van kunstfotografie te tonen. Straatfotografie, bijvoorbeeld, was een belangrijke trend in de 20e eeuw, met grote fotografen als Robert Doisneau, Brassi en Henri Cartier-Bresson die het stedelijke landschap van die tijd vastlegden. Alle drie waren ze meesters in het maken van openhartige foto’s. Ze slaagden erin vluchtige momenten voor altijd te laten beklijven in monochrome beelden. Soms humoristisch, soms romantisch, of zelfs een beetje bizar, nemen ze ons mee terug in de tijd naar vervlogen tijden. Kijken naar zulke zeldzame en kwetsbare momenten kan zijn als het doorbladeren van oude ansichtkaarten uit het verleden, en hoewel we er graag naar kijken, kunnen ze een gevoel van nostalgie en melancholie oproepen.
In de Verenigde Staten liep de humanist Walker Evans voorop in de zwart-witfotografie. Met zijn analoge camera legde hij het dagelijks leven van het moderne Amerika vast, of dat nu in de metro van New York was of op de snelwegen van het diepe zuiden. Iets later fotografeerde Robert Frank de gezichten van Amerika en het Amerikaanse volk met zijn opmerkelijke zwart-witfoto’s, herkenbaar dankzij zijn zeer kenmerkende fotografische techniek en compositie.
Zwart-witfotografie beperkt zich niet alleen tot het weergeven van het dagelijks leven. Zoals Ansel Adams laat zien, kunnen er ook de prachtigste landschappen mee worden vastgelegd. Zwart-witfoto’s zijn ideaal voor fotografie met lange belichtingstijd, omdat het door de combinatie van de twee lijkt alsof de tijd zachtjes voorbijzweeft. Michael Kenna en Arnaud Bertrande zijn twee voorbeelden van fotografen die op dit gebied uitblinken.
Het is gemakkelijk om gefascineerd te raken door hoe perfect de twee kleuren elkaar in bepaalde beelden aanvullen. We associëren zwart vaak met een gevoel van droefheid en niets, terwijl wit licht en hoop suggereert (hoewel de westerse betekenis van de kleur wit in contrast staat met die van andere culturen, bijvoorbeeld in Japan, waar wit de dood symboliseert). De combinatie van de twee tinten benadrukt het contrast en accentueert de vormen in het beeld met elegantie en eenvoud. Het vestigt vaak onze aandacht op een vrij uniek onderwerp en onze perceptie ervan kan variëren naargelang de gekozen tinten en centrering. Het wordt vaak gebruikt om een gevoel van nostalgie en geschiedenis te creëren om een tijdloze boodschap over te brengen die bevroren lijkt in de tijd.
Reis terug in de tijd met Artsper’s collectie van zwart-wit limited edition kunstfoto’s, verkrijgbaar in groot en klein formaat, van kunstenaars waaronder Brno Del Zou, Bert Stern, Ellen Von Unwert, Karl-Martin Holzhäuzer, Wang Wusheng, Lee Jeffries en Hervé Gloaguen.Wij bevelen ook Herve Hall’s beelden van de Brooklyn Bridge en de prachtige sepia foto’s van de Eiffeltoren door Jean-Paul Lubliner aan.