We gebruiken de woorden misschien door elkaar, maar ezel, ezelin, ezelin, ezelin en muilezel zijn niet echt synoniemen. Elke term heeft wel betrekking op een ezel, maar een ezel is geen muilezel en alle ezels zijn geen ezels. (Volgt u mij?)
Dus wat zijn deze afzonderlijke-maar-gelijksoortige schepselen, allen leden van de familie der paardachtigen? Laten we beginnen met een blik op de ezel.
Advertentie
Wat is een ezel? Een ezel is een gedomesticeerd lid van de paardenfamilie. De huidige tamme ezel stamt af van de Afrikaanse wilde ezel, en volgens de Encyclopedia Britannica trekken deze harde werkers al sinds 4000 v. Chr. goederen. Ezels zijn verwant aan paarden en zebra’s, hoewel ze vaak gedrongener en sterker zijn en een heel ander karakter hebben.
In tegenstelling tot paarden schrikken ezels niet zo snel. Zelfs als ze dat wel zijn, raken ze niet in paniek. Ezels stoppen om de situatie te beoordelen, een eigenschap die vaak wordt verward met koppigheid. Deze zekere tred in combinatie met hun kracht – ze kunnen tot twee keer hun eigen lichaamsgewicht dragen – maken hen tot ideale “lastdieren”. Deze dieren worden nog steeds gebruikt voor het vervoer van goederen over de hele wereld, hoewel andere gebruikelijke toepassingen, zoals het beschermen van schapen en vee, inspelen op de minder bekende sterke punten van de ezel. Als een ezel zich eenmaal aan een kudde schapen, runderen of geiten bindt, zal hij de dieren beschermen zoals hij zelf zou doen, en honden en coyotes op afstand houden.
Een ezel is gewoon een mannelijke ezel. Vóór “ezel” was er de ezel – een woord dat komt van het Latijnse “asinus”, dat verwijst naar het dier. Terwijl ezel verwisselbaar is met ezel, verwijst “jackass” specifiek naar een mannelijke ezel. Dit is afgeleid van de bijnaam “ezel” in combinatie met de oorspronkelijke ezelterminologie “ezel”. Vrouwelijke ezels worden “jennies” of “jennets” genoemd, maar een vrouwtje dat klaar is om te fokken staat bekend als een “fokmerrie”.
Een wilde ezel is een ezelin. “Burro” is de Spaanse term voor de gewone werkezel in Spanje en Mexico; het is waarschijnlijk in de Engelse taal in de VS terechtgekomen toen de Spanjaarden in de jaren 1500 ezels naar het zuidwesten van Amerika brachten. In tegenstelling tot ezel en muilezel is ezel dus eigenlijk gewoon een andere manier om ezel te zeggen. Maar de term heeft een meer specifieke betekenis, en er zijn enkele specificaties.
Om te beginnen zeggen de bewoners van het westen van de Mississippi vaak burro, terwijl die in het oosten de term ezel gebruiken. Anderen gebruiken de term burro om te verwijzen naar kleinere ezels of wilde ezels die nog steeds in Californië, Nevada, Arizona, Utah en Oregon rondlopen, volgens het Bureau of Land Management.
Wat is nu eigenlijk een muilezel? Het woord “muilezel” is niet zomaar een andere naam voor ezel; dit dier is de nakomeling van een mannelijke ezel en een vrouwelijk paard. Muildieren, die vaak tussen 0,8 en 1,7 meter groot zijn, hebben meestal het lichaam van een paard en de ledematen van een ezel, volgens de Donkey Sanctuary. Hun geluiden zijn een mengeling van beide ouders; een muilezelgebrul begint met het gewone paardengehinnik en eindigt met het hee-haw gebrul van een ezel.
Persoonlijkheidstechnisch hebben muilezels ook een beetje van elke ouder. Muildieren zijn over het algemeen kalm, stabiel en sterk. Daarom verkiezen ruiters voor bergachtig en steil terrein vaak de trefzekere muilezel boven het soms wispelturige paard.
Advertentie