Effectief 9/1/19 onze on-site castratie / sterilisatie kliniek is NU het aanbieden van lage kosten castratie / sterilisatie voor :
- Konijnen mannelijke $ 225 en vrouwelijke $ 275 van 4 maanden – 4 jaar oud Waarom moet ik castreren of steriliseren mijn konijn?
- Ratten vrouwtjes $100 en mannetjes $75 van 4 maanden tot 1 jaar – Waarom zou ik mijn RAT steriliseren?
- Muizen mannetjes $75 alleen 4 maanden tot 1 jaar oud wij castreren GEEN vrouwtjes muizen Waarom zou ik mijn MICE castreren?
In het algemeen zijn er genoeg redenen om uw kleine huisdieren te steriliseren/castreren – of het nu een muis/rat of konijn is. …
Konijnen
- Gecastreerde/gesteriliseerde konijnen zijn over het algemeen rustiger dan hun intacte soortgenoten, en hebben minder last van stress door seksuele frustratie.
- De urine en ontlastingskorrels van gesteriliseerde/gesteriliseerde konijnen hebben minder geur dan die van intacte konijnen.
Veel mensen zijn verbaasd te horen dat het in het belang van een konijn is om hem te laten steriliseren of castreren. Maar het is net zo waar voor een konijn als voor een hond of kat.
Ergens tussen de leeftijd van 3 tot 8 maanden zal een konijn geslachtsrijp worden, afhankelijk van zijn genetische opmaak. Zodra de geslachtshormonen beginnen te stromen, kun je gedragsveranderingen verwachten. Sommige kunnen schattig zijn: een sexy konijn kan rond je benen cirkelen, een liefdesliedje toeteren, erg behoeftig en knuffelig zijn en je onophoudelijk volgen. Andere gedragingen die met de puberteit te maken hebben zijn niet zo schattig: een toeterend, zingend konijn dat rond je benen cirkelt, de symfonie afrondt met een scheut urinespray en dan naar je opkijkt om je goedkeuring te vragen voor dit teken van onvoorwaardelijke liefde. En sommige hormoongerelateerde verschijnselen zijn gewoon gevaarlijk voor uw konijn: ongesteriliseerde, niet gefokte vrouwtjeskonijnen hebben een zeer hoog risico op baarmoederkanker.
Hoewel niet alle konijnen bij het bereiken van de geslachtsrijpheid afkeurenswaardig gedrag vertonen, doen velen (zo niet de meesten) dat wel. Men kan de volgende gedragingen verwachten als de geslachtshormonen eenmaal beginnen te werken:
- verlies van voorheen goede kattenbak gewoonten
- urine spuiten (een teken van liefde, maar toch…)
- op voorwerpen zoals speelgoed of je nietsvermoedende hoofd springen
- grommen en boxen
- territoriaal bijten/bijten
- agressief/possief longeren en bijten
- cirkelen en toeteren
- destructief kauwen en graven (vooral bij vrouwtjes)
Wanneer intact (konijnen die NIET gefixeerd zijn), zowel mannelijke als vrouwelijke konijnen elkaar meestal eindeloos bespringen uit geslachtsdrift en/of om sociale dominantie te bewerkstelligen. Paren van hetzelfde geslacht die elkaar als baby tolereerden, beginnen vaak heftig te vechten als ze geslachtsrijp zijn. Dit kan resulteren in een permanente “onbonding”, om nog maar te zwijgen van ernstige lichamelijke verwondingen.
Paren van verschillend geslacht beginnen zich voort te planten zodra zij volwassen zijn. Ongecontroleerd kunnen een ongesteriliseerd konijn en haar intacte vrouwelijke nakomelingen meer dan 1300 nakomelingen per jaar voortbrengen. In de loop van vijf jaar loopt dit aantal exponentieel op tot meer dan 94 miljoen! (Als je me niet gelooft, bekijk dan de berekeningen.)
Een goedbedoelende, zij het naïeve, persoon zou kunnen denken dat het een eenvoudige zaak is om een tehuis te vinden voor deze baby’s, zodat een vrouwtjeskonijn “maar één keer” gefokt kan worden of “zodat de kinderen getuige kunnen zijn van het wonder van de geboorte” (Voor een evenwichtig beeld, neem de kinderen mee op een excursie naar de euthanasieruimtes van het plaatselijke dierenasiel, zodat ze ook getuige kunnen zijn van het “wonder van de dood”.
Het vinden van een veilig thuis voor een konijn is niet eenvoudig.
Ieder jaar worden duizenden lieve, perfecte konijnen (zowel raszuivere als gemengde rassen) in asielen achtergelaten, en misschien een even groot of groter aantal wordt “vrijgelaten” in parken of buurten om een dood door roofdieren, ziekte en verhongering tegemoet te zien. Voor elk konijn dat door een gelegenheidsfokker wordt gefokt, wordt er een ander in een dierenasiel ter dood gebracht of in een park gedumpt om te sterven, omdat er simpelweg niet genoeg huizen voor hen allemaal zijn.
Onbetaalde vrouwelijke konijnen hebben een zeer hoog risico op baarmoederkanker. Onze dierenartsen zien vaak baarmoederveranderingen en tumoren bij ongesteriliseerde konijnen vanaf achttien maanden. Naarmate het konijn ouder wordt, neemt het risico toe, en onze ervaren konijnendierenartsen melden dat veel, zo niet de meeste, konijnen ouder dan ongeveer vier jaar die voor sterilisatie binnengebracht worden, baarmoederveranderingen en/of tumoren vertonen. Het voortplantingssysteem van een konijn is ontwikkeld voor constante voortplanting gedurende een relatief korte levensduur. Wanneer de voortplanting wordt gedwarsboomd, maar de baarmoeder intact wordt gelaten, kan het systeem een beetje op hol slaan.
Ongecastreerde konijnen, en konijnen die laat in hun leven gesteriliseerd worden, lopen ook een verhoogd risico op borstkanker, hoewel deze minder vaak voorkomen dan baarmoederkanker.
Als mannelijke konijnen geslachtsrijp worden, beginnen ze vaak gedrag te vertonen (op uw schoenen, de kat, opgezet speelgoed, uw been, uw slapende hoofd…), markeren hun territorium met urine en produceren een muskusachtige seksgeur. Mannelijke konijnen kunnen, net als vrouwtjes, erg agressief worden als de testosteron begint te werken, en de enige echte oplossing voor dit probleem is castratie, ook bekend als castratie.
Sesticulaire kanker, hoewel veel minder vaak voorkomend dan baarmoederkanker, komt wel voor, meestal bij oudere konijnen. Neutratie elimineert dit risico.
Hoe kan castratie helpen?
De moderne konijnen geneeskunde is veel geavanceerder dan zelfs tien jaar geleden, en veel uitstekende dierenartsen castreren en castreren nu duizenden konijnen per jaar zonder incidenten. Toch is geen enkele operatie 100% risicoloos, en elke konijnenverzorger moet de beslissing om te steriliseren/castreren op individuele basis nemen, in overleg met een ervaren konijnendierenarts. Maar er zijn genoeg redenen om uw konijn te steriliseren/castreren.
- Konijnen die gesteriliseerd (vrouwtjes) of gecastreerd (mannetjes) zijn, hebben veel minder kans om ongewenst geslachtshormoon gedrag te vertonen, zoals agressie, bespringen, en urinespuiten.
- Gecastreerde/gesteriliseerde konijnen hebben over het algemeen veel betrouwbaardere kattenbak gewoonten dan intacte konijnen.
- Gecastreerde/gesteriliseerde konijnen zijn over het algemeen rustiger dan hun intacte soortgenoten, en hebben minder last van stress door seksuele frustratie.
- De urine en uitwerpselen van gesteriliseerde/gesteriliseerde konijnen hebben minder geur dan die van intacte konijnen.
- Gesteriliseerde konijnen kunnen met een konijn van het andere geslacht samenleven zonder het risico van ongewenste nesten.
- Konijnen van hetzelfde geslacht kunnen gemakkelijker leren met elkaar om te gaan zonder te vechten (hoewel de binding nog steeds met zorg en geduld moet worden gedaan).
- Gecastreerde konijnen zullen nooit bijdragen aan het verschrikkelijke overbevolking probleem.
Elk jaar worden duizenden konijnen in de steek gelaten als ze hun paashaas schattigheid ontgroeien. U hoeft zich nooit zorgen te maken of uw konijn een vreselijke dood zal sterven nadat het is achtergelaten in de wildernis van de buitenwijk, gedumpt bij een dierenwinkel om als slangenvoer te worden verkocht of geëuthanaseerd in een dierenasiel als u niet bijdraagt aan dit probleem.
En dat u het maar weet….
- Het castreren/steriliseren van uw metgezel zal hem/haar NIET “dik en lui” maken. Gebrek aan beweging, verkeerde voeding en verveling zullen dat wel doen.
- Uw konijn zal nog steeds van je houden nadat ze gesteriliseerd is/ hij gecastreerd is. Hij zal misschien niet meer zo aanhankelijk zijn, en je kunt een verandering opmerken in de geslachtshormoon geïnduceerde gedragingen. Maar de basispersoonlijkheid verandert meestal niet, vooral als het konijn op relatief jonge leeftijd is gesteriliseerd.
Geef uw konijn niet op:
Onze tamme konijnen (Oryctolagus cuniculus) stammen af van een oude lijn van het wilde Europese konijn. Europese konijnen leven in holen (een reeks ondergrondse tunnels die door familiegroepen zijn uitgegraven) in een vast territorium. Een tam konijn dat achtergelaten is in een park dat er voor een mens uitnodigend en veilig uitziet, is veroordeeld tot een wrede dood
- /het heeft geen warren waarin het zich kan verbergen voor roofdieren of voor de elementen
- /het heeft geen familie, en als er al inwonende verwilderde konijnen in het gebied zijn, zal het waarschijnlijk woest worden aangevallen omdat het geen lid van de warren is.
- Als hij de dreiging van roofdieren, auto’s, mensen met hun honden en andere directe gevaren overleeft, loopt hij een groot risico te bezwijken aan parasieten, ziekte of verhongering.
Een konijn loslaten in een wild gebied is niet veel anders dan een mens, naakt, loslaten in de gevaarlijkste buurt van de stad. Verleen uw konijn niet zo’n lot. Een tam konijn is afhankelijk van menselijke zorg. Hoe aantrekkelijk een “natuurlijke” omgeving voor een mens ook lijkt, het meest waarschijnlijke resultaat van een konijn dat daar wordt losgelaten is lijden en dood. Voordat u overweegt uw konijn in de “vrije natuur” of in een asiel achter te laten als hij of zij volwassen is en eigenzinnig en moeilijk te hanteren wordt, geef hem of haar een eerlijke kans om een geweldige metgezel te zijn: laat hem of haar steriliseren of castreren. U zult een van de meest verrukkelijke, intelligente, loyale, aanhankelijke en onderhoudende vrienden ervaren die u maar kunt hopen te kennen.
Het liefste knipje: Ervaring met gecastreerde ratten
Ratten en muizen
Onderzoek toont aan dat hormonen invloed hebben op de ontwikkeling van een aantal verschillende soorten kanker en goedaardige tumoren bij mensen, honden, katten, konijnen, en natuurlijk, ratten en muizen. Bij de mens wordt aangenomen dat de kans om borstkanker te krijgen toeneemt door een vroege menstruatie, een late menopauze en het krijgen/verplegen van geen kinderen?met andere woorden, door omstandigheden waardoor hormonen gedurende een langere periode kunnen circuleren. Vrouwen die later menstrueren, vroeg in de menopauze komen (of hysterectomie hebben), kinderen krijgen en borstvoeding geven (en dus minder jaren hebben waarin hormonen actief zijn), lopen minder risico op borstkanker.
Ook bij honden, katten en konijnen die voor de leeftijd van 6 maanden worden gesteriliseerd, komt borstkanker bijna niet voor. En gecastreerde mannelijke honden hebben niet alleen geen kans op teelbalkanker, maar ook een aanzienlijk lagere incidentie van vergrote prostaat en/of prostaatkanker. Bij konijnen zou het percentage eierstok- en baarmoederkanker bij ongecastreerde wijfjes boven de leeftijd van 4 jaar oplopen tot 80%, en honden en katten liggen niet ver daarachter. Hoewel laboratoriumtests ons een deel van deze informatie hebben gegeven, zijn verreweg de nuttigste statistieken afkomstig van dierenartsen en eigenaars die met deze problemen bij gezelschapsdieren te maken hebben in, als het ware, de echte wereld. Dit kan de reden zijn waarom er veel op laboratoria gebaseerde medische informatie beschikbaar is over ratten en muizen, maar heel weinig over de incidentie van kanker of andere ziekten bij geliefde huisdieren. Afgezien van mensen zoals wij, is het percentage eigenaren van kleine dieren die hun ratten, muizen, hamsters en gerbils belangrijk genoeg vinden voor veterinaire zorg, helaas erg klein.
Tenzij de dieren worden gebruikt in een goed gepland fokprogramma, is het algemeen aanvaard dat alle gezelschapsdieren beter af zijn als ze operatief worden behandeld.
Dat neemt niet weg dat de hier genoemde statistieken over kanker en goedaardige tumoren bij mensen, honden, katten en lapinidae ratten- en muizenliefhebbers bekend in de oren klinken, omdat ook kleine knaagdieren het slachtoffer worden van deze kankers, of goedaardige tumoren ontwikkelen die even verwoestend kunnen zijn. Tumoren van de borstkas en van het voortplantingskanaal zijn twee veel voorkomende doodsoorzaken bij vrouwelijke ratten, en teelbalkanker bij mannetjes is goed gedocumenteerd. Het is ook mogelijk dat veel gevallen van gegeneraliseerde tumoren begonnen zijn met de voortplantingsorganen of de borstklieren. Dus hoewel er zeer weinig officiële erkenning is dat castratie en sterilisatie van ratten en muizen hun leven verlengt, is het gewoon gezond verstand dat wat werkt bij alle andere huisdiersoorten ook zou moeten werken bij ratten. Naar mijn mening is er geen twijfel dat castratie en sterilisatie van ratten hetzelfde effect op deze kleine dieren zou moeten hebben als een langer, gelukkiger en kankervrij leven voor katten, honden en konijnen.
Daarnaast is het algemeen geaccepteerd door dierengedragsdeskundigen dat castratie/sterilisatie territoriaal en agressief gedrag bij honden, katten en konijnen vermindert. Het verbetert ook de zindelijkheidstraining, maakt de relaties binnen de soort aangenamer, en verbetert in het algemeen de relaties tussen dier en eigenaar door de belangrijke afleiding van hormonen weg te nemen en het dier in staat te stellen zich op andere dingen te concentreren. Tenzij de dieren worden gebruikt in een goed gepland fokprogramma, wordt algemeen aangenomen dat alle gezelschapsdieren beter af zijn als ze operatief worden gesteriliseerd.
Ratten en konijnen braken niet, er is geen risico van aspiratie onder narcose (de reden waarom mensen, katten en honden vasten voor de operatie).