Toen ik in de jaren negentig opgroeide, waren er drie dingen die mijn jeugd beheersten: Pogs, de Spice Girls en Nickelodeon.
Van “All That” tot “Salute Your Shorts” en alles daartussenin, Nickelodeon was naar mijn mening het beste wat kinderprogramma’s te bieden hadden. Het voelde alsof kinderen echt deel uitmaakten van de beslissingen die daar werden genomen, en dat is waarschijnlijk de reden waarom hun inhoud tot de harten van kinderen over de hele wereld sprak.
Nickelodeon begon hier in Columbus in december 1977 als QUBE, een experimenteel twee-weg, multi-geprogrammeerd kabeltelevisiesysteem. Het systeem was revolutionair.
QUBE was de eerste interactieve tv-zender in de Verenigde Staten. De QUBE-controller ziet er in vergelijking met nu enorm uit. Maar in die tijd was hij uniek. De afstandsbediening kon in de hand worden gehouden of door de kamer worden doorgegeven, in een tijd waarin de meeste televisies werden bediend met een draaiknop of knop.
QUBE bood tien televisiekanalen, tien pay-per-view-kanalen (maandelijks te betalen) en tien kanalen met interactieve diensten.
De vijf knoppen aan de rechterkant stonden in het teken van interactie. Gebruikers konden vragen beantwoorden die 5 verschillende antwoorden hadden, en dan binnen enkele seconden, zou de computer resultaten voor televisiesuggesties op het scherm tonen. Zie het als een interactieve versie van je Netflix-wachtrij met veel minder opties.
Dus wat heeft dit alles te maken met Nickelodeon?
Hoewel de pay-per-view kanalen een speciale sleutel vereisten, vonden mensen natuurlijk manieren om dat te omzeilen. Sommige methoden waren met paperclips, andere met magneten. Maar een van de tien “community” kanalen waarvoor geen imitatie van MacGyver nodig was, was C-3. Het kanaal zond elke dag van 7 tot 21 uur exclusief Pinwheel uit
Pinwheel bevatte live-action sketches gemengd met geanimeerde korte films. De interactie tussen poppen en mensen was bedoeld om kinderen van alles te leren, waaronder ontwikkelingsvaardigheden zoals tellen, lezen en kleuren, maar ook sociale vaardigheden zoals aardig zijn voor anderen en een goed mens zijn. Uiteindelijk werd Pinwheel het model voor Nick Jr.
Toen QUBE ten onder begon te gaan, zag Warner Cable Pinwheel als een verkoopbaar instrument. Als Warner Cable een kanaal met reclamevrije programma’s kon aanbieden, speciaal gewijd aan kinderen, dan konden ze concurreren met anderen in de markt, waaronder HBO.
En zo werd Pinwheel in april 1979 herboren als Nickelodeon. Door de jaren heen maakte Nickelodeon vele veranderingen door. Van het toevoegen van Nick Jr. tot het uit de lucht halen van oudere, verouderde televisie om plaats te maken voor jeugd-gedreven, succesvolle inhoud.
De geschiedenis van dit netwerk wordt verkend in de aankomende documentaire, The Orange Years: The Nickelodeon Story. De documentaire brengt bekende gezichten terug op je scherm, waaronder Kenan Thompson (All That, Kenan and Kel, Saturday Night Live), Kel Mitchell (All That, Kenan and Kel, Game Shakers), Marc Summers (Double Dare), Larisa Oleynik (The Secret World of Alex Mack), Phil Moore (Nick Arcade), Kirk Fogg (Legends of the Hidden Temple), Danny Cooksey (Salute Your Shorts), en Christine McGlade (You Can’t Do That on Television).
The Orange Years: The Nickelodeon Story Teaser Trailer from The Orange Years on Vimeo.
Sommigen zullen misschien beweren dat te veel televisie kijken als kinderen heeft bijgedragen aan het ontstaan van deze binge-watching, tv-liefhebbende generatie waar ik deel van uitmaak. Maar het heeft me ook laten zien dat er echte kinderen waren die rare dingen deden en mensen aan het lachen maakten.
Wat kan ik zeggen? Het was essentiële informatie voor mijn dagelijks leven.
