Wetgeving inzake misleidende reclame

De term “misleidende reclame” is van toepassing op alle promoties of reclame die een verkeerde voorstelling geven van de aard, kwaliteit, kenmerken of oorsprong van commerciële activiteiten, goederen en/of diensten. Een bedrijf dat bewust een advertentie uitbrengt die misleidende, bedrieglijke of onware beweringen bevat om zijn product te verkopen, kan aansprakelijk worden gesteld voor letsel als gevolg van valse reclame.

De Federal Trade Commission (“FTC”) is de overheidsinstantie die verantwoordelijk is voor de handhaving van de regelgeving inzake oneerlijke handelspraktijken, waaronder valse reclame wordt verstaan. Afhankelijk van de gewenste genoegdoening kan een vordering wegens ongeoorloofde reclame zowel bij een civiele als bij een strafrechter worden ingesteld. Dit komt omdat valse reclame in de ogen van de wet zowel een onrechtmatige daad als een misdrijf is.

Hoewel het tot voor kort was dat particuliere burgers bedrijven konden aanklagen wegens valse reclame. Voordat staten begonnen met het invoeren van wetten ter bescherming van de consument en van misleidende reclame, konden consumenten alleen klachten indienen bij de FTC, die dan het bedrijf zelf moest waarschuwen of bestraffen. Nu kunnen mensen die schade hebben geleden door valse reclame echter een particuliere rechtszaak aanspannen in overeenstemming met de wetten die in hun staat van kracht zijn.

Stel bijvoorbeeld dat u een proteïnereep hebt gekocht waarvan wordt beweerd dat deze bepaalde voedingsvoordelen heeft en geen toegevoegde suikers bevat. Als wordt ontdekt dat de eiwitreep in feite geen van de voedingswaarde voordelen het bedrijf beweert dat het heeft en het heeft ook toegevoegde suikers, dan kunt u in staat zijn om schadevergoeding te vorderen door het nemen van juridische stappen tegen het bedrijf.

Er zijn veel verschillende manieren waarop een bedrijf kan zich bezighouden met valse reclame praktijken. Enkele van de meest voorkomende methoden zijn:

• Het toevoegen van misleidende informatie (bijv, voedsel bevat geen suiker, maar in werkelijkheid wel);
• Het maken van inconsistente of onvolledige vergelijkingen met producten en/of diensten van concurrenten;
• Het gebruik van misleidende illustraties (bijv, een voedingsartikel of product groter doen lijken dan het is;
• Een bepaalde prijs aanprijzen, maar weglaten dat er extra kosten zijn;
• Vermoeden dat een bedrijf een “going out of business” verkoop heeft om de prijzen te verhogen; en
• Toepassing van bait and switch tactieken (i.e., adverteren met een product, dit vervangen door een soortgelijk duurder product, en beweren dat het geadverteerde product uitverkocht is).

Zoals eerder vermeld, is de FTC de belangrijkste federale overheidsinstantie die verantwoordelijk is voor het toezicht op en de handhaving van de regelgeving inzake misleidende reclame. Gezien de enorme hoeveelheid werk die deze taak vergt, is de FTC echter afhankelijk van zowel consumenten als concurrenten om onwettige en misleidende reclame te melden. De FTC onderzoekt vervolgens de klacht en als zij ontdekt dat een advertentie inderdaad in strijd is met de wet, kan zij verschillende maatregelen nemen.

Eerst zal de FTC het bedrijf op de hoogte brengen en proberen het ertoe te bewegen zijn fouten zelf te corrigeren. Als het bedrijf dit verzoek negeert, kan de FTC een verbod uitvaardigen en namens de benadeelde consumenten een rechtszaak aanspannen. Tijdens de rechtszaak kan de FTC de rechter vragen het bedrijf een verbod op te leggen om door te gaan met het maken van onjuiste reclame.

De FTC kan ook boetes opleggen en het bedrijf of zijn derde adverteerder verplichten nieuwe advertenties uit te brengen met correcte feiten en informatie, en het bedrijf zelfs dwingen toe te geven dat eerdere advertenties onjuiste beweringen bevatten. De wet die de FTC machtigt dergelijke acties uit te voeren staat bekend als de “Federal Trade Commission Act (“FTCA”)”; in het bijzonder, sectie 5 van de wet.

Een andere federale wet die bescherming biedt tegen valse reclamepraktijken is de “Consumer Financial Protection Act (“CFPA”)”. De CFPA was verantwoordelijk voor de oprichting van het Consumer Financial Protection Bureau (“CFPB”), dat het agentschap is dat toeziet op de naleving van de CFPA. De CFPA machtigt de CFPB om gerechtelijke stappen te ondernemen tegen financiële organisaties (bijv. banken, creditcardmaatschappijen, enz.) wegens oneerlijke, beledigende of misleidende praktijken ten behoeve van consumenten.

Een andere belangrijke wet die consumenten beschermt tegen valse reclame en misleidende praktijken is de “Federal Food, Drug, and Cosmetic Act (“FFDCA”)”, die wordt gehandhaafd door de U.S. Food and Drug Administration (“FDA”). De FFDCA schrijft voor welk soort informatie moet worden vermeld in advertenties voor geneesmiddelen en op etiketten van levensmiddelen.

Zoals hierboven besproken, heeft bijna elke staat nu een wet die consumenten beschermt tegen oneerlijke handelspraktijken en valse reclame. De meeste staten die wetten inzake misleidende reclame hebben aangenomen, hebben deze gemodelleerd naar de FTCA. Op grond van deze wetten kunnen consumenten die schade hebben geleden door misleidende advertenties bedrijven aanklagen die verantwoordelijk zijn voor de advertentie in kwestie. Een paar staten voorzien zelfs in strafrechtelijke sancties als fraude deel uitmaakt van de vergelijking.

Als bijvoorbeeld de manier waarop een bedrijf valselijk reclame maakt voor een product, het niveau van fraude bereikt en zo schadelijk is dat het ernstig financieel verlies of gezondheidsproblemen veroorzaakt, kan dat bedrijf worden aangeklaagd voor een misdemeanor offense. Indien veroordeeld, kan het bedrijf worden geconfronteerd met boetes en gevangenisstraf. Een straf voor valse reclame gevangenis kan duren tot een jaar, afhankelijk van het aantal herhaalde overtredingen het bedrijf heeft begaan.

De Lanham Act, ook bekend als de Trademark Act van 1946, is de belangrijkste federale wet die handelsmerken en oneerlijke concurrentie regelt. De wet was verantwoordelijk voor het opzetten van een nationaal registratiesysteem voor handelsmerken en biedt bescherming tegen inbreuk op handelsmerken, valse reclame en het gebruik van overeenstemmende merken (bijv. logo’s, dienstmerken, symbolen, enz.).

Bedrijven kunnen het merkregistratiesysteem gebruiken om na te gaan of een merk dat zij willen gebruiken, nog niet is geregistreerd.

Het doel van de Lanham Act, die inbreuk op handelsmerken en misleidende reclame voorkomt, is om eerlijke concurrentie tussen bedrijven te bevorderen en consumenten te beschermen tegen valse en misleidende handelspraktijken.

De stappen voor het aanklagen wegens valse reclame zijn afhankelijk van vele factoren, zoals het soort wet dat van toepassing is (bijv. federaal versus staat) en de oorzaak van de actie (bijv. oneerlijke concurrentie, valse reclame, fraude, etc.).

Zaken die betrekking hebben op federale aangelegenheden zullen eerst moeten worden ingediend bij de juiste overheidsinstantie voordat de zaak voor de rechter kan komen. In dergelijke gevallen zal de overheidsinstantie die verantwoordelijk is voor het toezicht op de zaak, namens de benadeelde consumenten een rechtszaak aanspannen.

Wanneer een vordering wegens ongeoorloofde reclame echter is gebaseerd op staatswetgeving, zullen de statuten in het rechtsgebied waar de zaak wordt behandeld, het proces beheersen. Ook kan in collectieve rechtszaken wegens misleidende reclame waarbij veel personen of bedrijven uit meer dan één staat betrokken zijn, de Uniform Deceptive Trade Practices Act (“UDTPA”) als leidraad dienen.

In het algemeen moet iemand die op zoek is naar genoegdoening voor ongeoorloofde reclame, zijn klacht eerst melden bij de plaatselijke instantie voor consumentenzaken. De staat agentschap zal instructies voor het indienen van een klacht te geven, en kan helpen een persoon om te bepalen of ze een particuliere recht van actie en hoeveel hun zaak zou kunnen zijn waard in schadevergoeding. Als het individu heeft een zaak, moeten ze spreken met een lokale zakelijke advocaat om verder juridisch advies in te winnen.

Afhankelijk van hoeveel consumenten werden beïnvloed, kan de advocaat adviseren het indienen van een class action rechtszaak in plaats van een individuele zaak. Ongeacht welke weg wordt gekozen, zal beide vereisen het indienen van de vordering in de rechtbank, het dienen van de klacht op de tegenpartij, gaan door de pre-trial stadia, en uiteindelijk ofwel schikken met de andere kant of gaan met een rechtszaak.

De straffen voor valse reclame kunnen variëren van civielrechtelijk tot strafrechtelijk. Als een aanklager een bedrijf met succes aanklaagt voor het maken van valse reclame, kan hij een geldelijke schadevergoeding krijgen en kan hij de rechter verzoeken een verbod op te leggen aan het bedrijf om valse reclamepraktijken te verbieden.

Aan de andere kant, als het bedrijf wordt aangeklaagd en veroordeeld voor het plegen van valse reclame in een strafrechtszaak, kan het zijn dat zij forse strafrechtelijke boetes moeten betalen, een bepaalde gevangenisstraf moeten uitzitten en hun bedrijfspraktijken moeten veranderen. In sommige gevallen kan een bedrijf zelfs worden veroordeeld tot het betalen van restitutie aan de slachtoffers.

Naast het bekijken van zowel de federale als de staatsvoorschriften of het inhuren van een advocaat om ze uit te leggen, is er momenteel geen vast kader om te volgen om ervoor te zorgen dat een advertentie niet in strijd is met de wet. Er zijn echter een aantal basisregels te houden wanneer reclame die zal helpen een bedrijf om te voorkomen dat het runnen in juridische problemen. Deze omvatten:

• Maak geen misleidende of bedrieglijke uitspraken wanneer u reclame maakt voor een product of dienst. Met andere woorden, maak geen beweringen die bewust onjuist zijn. Zoals in het voorbeeld van de proteïnereep hierboven, zeg niet dat een product iets kan doen wat het niet kan.
• Houd eraan om toestemming te vragen voor het gebruik van aanbevelingsmateriaal, zoals citaten, foto’s van beroemdheden, wetenschappelijke studies, enzovoort. Plaats het niet zomaar op het product of in een advertentie zonder toestemming te krijgen en de juistheid ervan te verifiëren.
• Hetzelfde geldt bij pogingen om de concurrentie knock-out te slaan. Controleer verklaringen die andere bedrijven neerzetten op waarheid en probeer het maken van vergelijkingen te vermijden indien mogelijk. Als het bedrijf het nodig vindt om zichzelf met zijn concurrenten te vergelijken, zorg er dan voor dat je ze op zijn minst eerlijk behandelt.
• Als een bedrijf reclame maakt voor een uitverkoop of promotie, dan moet dat bedrijf een voldoende hoeveelheid van de verkoopartikelen in voorraad hebben. Als dit niet mogelijk is, vermeld dan iets in de advertentie dat de consument op de hoogte stelt van dergelijke beperkingen. Staatsverordeningen zullen meestal bepalen hoeveel product een bedrijf in voorraad moet hebben wanneer het een promotie of uitverkoop houdt.
• Het gebruik van het woord “gratis” in een promotie kan ook leiden tot juridische vertakkingen. Alle voorwaarden moeten worden vermeld in het aanbod. Bijvoorbeeld, als een bedrijf advertentie zegt, “koop een, krijg een gratis,” het moet vermelden dingen als of dat belastingen op de tweede ³”gratis³” fles omvat, als het gaat om hetzelfde merk, en ga zo maar door.
• Als een bedrijf adverteert dat zij gemakkelijk toegang bieden tot kredietlijnen of geld-terug-garanties, moeten zij bewijs hebben dat deze beweringen ondersteunt.
• Ten slotte, als er niets anders is, streef er altijd naar waarheidsgetrouw te zijn tegenover consumenten. Dit is een uiterst belangrijke richtlijn om te volgen, vooral als het gaat om reclame voor de prijs van goederen en / of diensten.

Werken met een ervaren advocaat voor valse reclame kwesties kan een waardevolle aanwinst voor uw claim. Een advocaat die regelmatig zaken behandelt op het gebied van valse reclame zal al bekend zijn met de wetten die van toepassing zijn, zal weten welke claims sterk genoeg zijn om het tot een rechtszaak te schoppen, en zal in staat zijn om de mogelijke uitkomsten van uw zaak te voorspellen op basis van de relevante feiten.

Dus, als u denkt dat u een schade, een financieel verlies, of een gezondheids schrik hebt geleden als gevolg van valse reclame, dan kan het in uw beste belang zijn om een lokale bedrijfsadvocaat te raadplegen om meer te weten te komen over uw mogelijkheden voor rechtsherstel. Uw advocaat zal in staat zijn om de feiten van uw claim te beoordelen, kan bepalen of u een levensvatbare zaak, en kan u helpen met de juiste juridische procedures om u de hulp die u nodig hebt.

Naast de zojuist genoemde voordelen, kan uw advocaat ook uitleggen hoe de wetten in uw rechtsgebied kan invloed hebben op uw claim, kan bespreken de mogelijke rechtsmiddelen die u zou kunnen herstellen als uw zaak succesvol is, en kan zorgen voor vertegenwoordiging in de rechtbank.

Als u een bedrijf bent dat wordt aangeklaagd voor valse reclame of advies nodig heeft over hoe valse reclame te voorkomen, dan moet u een bedrijfsadvocaat inhuren voor verder juridisch advies.

Uw advocaat zal in staat zijn om alle vragen of zorgen die u heeft over valse reclame te beantwoorden, en kan ervoor zorgen uw zakelijke advertenties zijn in overeenstemming met zowel de staat en de federale wetten. In het geval dat u wordt aangeklaagd, kan uw advocaat u ook helpen bij de voorbereiding van uw verdediging, bepalen of er verweermiddelen zijn die u kunt opwerpen tegen een claim, en u vertegenwoordigen in de rechtbank.