Wat zijn alternatieve debridementmethoden voor chirurgisch debridement bij huid- en weke delen infecties (SSTI’s)?

Debridementmethoden die als alternatief voor chirurgisch debridement kunnen worden gebruikt, zijn onder meer de volgende :

• Mechanisch

• Chemisch

• Autolytisch

Biologisch

• Ultrasoon

Mechanisch debridement wordt bereikt door gebruik te maken van de nat-naar droog verband methode. De wond wordt afgedekt met een nat verband (meestal gaas gedrenkt in zoutoplossing) en afgedekt met een droog verband. Vervolgens laat men het verband in de loop van de volgende 24-36 uur op de wond drogen. Wanneer het droge verband wordt verwijderd, wordt het vastzittende necrotische weefsel losgemaakt van het gezonde weefsel. Dit is een zeer pijnlijke methode die niet erg geliefd is.

Chemisch debridement wordt uitgevoerd door bepaalde enzymatische chemicaliën op de wond te gebruiken die lysis van het necrotische weefsel in de wond veroorzaken. In de handel verkrijgbare collagenase-enzymkorrels worden dagelijks op de wond gestrooid totdat de wond vrij is van necrotisch weefsel. Daarna volgt een regelmatig verband.

Autolytisch debridement is een proces waarbij het lichaam het dode necrotische weefsel afstoot door gebruik te maken van vocht. Dit proces wordt bevorderd door de aanwezigheid van enzymen, matrix metalloproteïnasen (MMP’s) genaamd, die door beschadigd weefsel worden geproduceerd en die de eiwitten verstoren die het dode weefsel aan het lichaam binden.

Dit proces kan worden bevorderd door verbanden aan te brengen die een evenwichtig vochtig milieu in de wond bevorderen. Sterk exsuderende wonden hebben baat bij de toepassing van alginaten, celluloseverbanden en schuim; deze verbanden absorberen het overtollige exsudaat en voorkomen maceratie van het omringende gezonde weefsel, terwijl toch een vochtig milieu wordt gehandhaafd dat desloogvorming bevordert. Droge wonden hebben baat bij de toepassing van hydrogels en hydrocolloïden, die vocht aan het dode weefsel afstaan om het debridement te vergemakkelijken.

Biologisch debridement (maggotentherapie) houdt in dat de wond wordt blootgesteld aan de maden van Lucilia sericata (de groene-flesvlieg). Deze organismen verteren het necrotische weefsel en de bacteriën in de wond, maar ontzien het onderliggende gezonde weefsel. Deze methode heeft niet veel bijval gekregen bij patiënten.

Ultrasoon debridement houdt in dat ultrasone trillingen worden toegepast op het wondbed door middel van een vloeibaar medium. Dit veroorzaakt cavitatie (d.w.z. het ontstaan en vernietigen van kleine belletjes in de vloeistof rond de sonde). Tijdens de cavitatie schommelen de belletjes in grootte en vorm. Ze zetten uit en storten snel in, waardoor schokgolven ontstaan, en deze implosie leidt tot erosie van weefsels. Ultrasoon debridement veroorzaakt necrotische weefseldisruptie, fragmentatie en emulsie.