Flan is een van de meest populaire Mexicaanse desserts, en daar is een reden voor. Dit heerlijke dessert heeft een zeer lange en interessante geschiedenis, die ons kan helpen verklaren waarom het een van de meest traditionele en karakteristieke desserts is waarvan we op veel verschillende plaatsen kunnen genieten. Voor wie het zich afvraagt, het woord flan wordt geacht zo te worden uitgesproken dat het rijmt op plan. Als dit u een beetje wantrouwig maakt over de oorsprong van dit dessert, omdat de naam niet echt Mexicaans klinkt en u het toch in veel Mexicaanse restaurants hebt geproefd, dan staat u een interessant verhaal te wachten.
Om te beginnen moeten we weten dat het bestaan van flan helemaal terug te voeren is tot de tijd van het Romeinse Rijk, net als dat met veel andere desserts het geval is. Aangezien de Romeinen de eerste beschaving waren die kippen domesticeerden, zaten zij uiteindelijk met een overvloed aan eieren waar geen gebruik van werd gemaakt. Als gevolg daarvan begonnen zij verschillende recepten op basis van eieren te ontwikkelen, en dat is waar flan vandaan komt. De vroege versies van dit dessert verschilden echter nogal van de versie die we nu allemaal kennen en lekker vinden.
Een van de allereerste versies van vlaai die de Romeinen bedachten was meer aan de hartige dan aan de zoete kant, met als hoofdingrediënt paling bestrooid met peper. Niettemin duurde het niet lang voordat ze de enige zoetstof gebruikten die ze tot hun beschikking hadden, namelijk honing. Het Romeinse Rijk breidde zich uit over vrijwel geheel Europa, wat betekende dat hun vlaairecept in nieuwe regio’s terechtkwam, wat leidde tot de geboorte van nieuwe recepten en versies.
Het gebied dat nu Spanje is, was een gebied dat veel belangstelling voor het dessert kreeg, omdat het de eersten waren die flan met een zoete karamelsaus bedekten. Flan bleef geruime tijd op Spaans grondgebied, en dan, net zoals het gebeurde met het Romeinse Rijk, brachten de Spanjaarden het recept uiteindelijk met zich mee naar nieuwe landen. In 1518 landde conquistador Hernan Cortes op het schiereiland Yucatan, gelegen in het zuiden van Mexico.
Dankzij deze culturele ontmoeting maakten de inheemse Mexicanen kennis met dit zeer lekkere en toen al eeuwenoude dessert, dat door hen meer dan omarmd werd. Het duurde niet lang voordat Mexicaanse koks dit dessert naar een heel nieuw niveau tilden. Zo werd de Mexicaanse vlaai veel meer dan de oude versie die door de Romeinen werd uitgevonden en door de Spanjaarden werd aangepast. Zij slaagden erin koffie-, chocolade- en zelfs kokossmaken te creëren, recepten die niet alleen in Mexico, maar ook in heel Latijns-Amerika erg populair werden.
Snel vooruit naar de moderne tijd, heeft vlaai een reputatie verworven als Mexicaans dessert en weigert deze prestigieuze titel los te laten. Dat komt omdat het, zelfs toen het door Spaanse veroveraars naar Mexico werd gebracht, en door het Romeinse Rijk naar hen, pas toen het in Mexico aankwam, werd het veranderd in het heerlijke en onovertroffen dessert dat het vandaag de dag is.