Wat is het verschil tussen Negligence en Gross Negligence?

Civil vs Criminal Negligence

Since we will be talking about civil negligence, it is important to understand the difference between civil and criminal negligence.

Het verschil tussen civiel en strafrecht is conceptueel eenvoudig, maar kan moeilijk te onderscheiden zijn als je eenmaal begint met het toepassen van het concept. Voor deze blog is het echter eenvoudig: het strafrecht is bedoeld om de stabiliteit van de samenleving te handhaven en wordt daarom ingediend door een openbare rechtbank op nationaal, staats- of lokaal niveau.

Het strafrecht is van toepassing op handelingen als moord, doodslag, of zelfs te hard rijden en sms’en tijdens het rijden.

Het civiele recht wordt ingediend tussen twee private partijen. Het is in de eerste plaats bedoeld om geschillen tussen mensen en/of organisaties te beslechten. In plaats van de staat of overheidsfunctionarissen die de rechtszaak aanspannen, huurt een eiser die schade of verlies heeft geleden als gevolg van een nalatige handeling een advocaat in die de zaak aanhangig maakt. Voorbeelden hiervan zijn auto-ongelukken, schade aan eigendommen of medische fouten. In deze gevallen zijn de geschillen en dus de rechtszaken gericht tegen een organisatie of individu; de overheid komt niet in actie.

Wat is nalatigheid

Nalatigheid maakt voornamelijk deel uit van het recht inzake onrechtmatige daad (onrechtmatige daad is een civiele fout – d.w.z. geen criminele daad en moet worden opgelost in een civiele rechtbank – die stress of schade veroorzaakt bij een andere persoon en een wettelijke aansprakelijkheid oplegt). Veel gevallen van nalatigheid worden echter zowel bij de strafrechter als bij de civiele rechter aanhangig gemaakt.

In één woord, nalatigheid kan worden omschreven als onvoorzichtigheid. Het is wanneer een persoon geen redelijke zorg neemt in een situatie waarin een verstandig persoon die zorg wel zou hebben genomen.

Instances waarin u of iemand die u kent een letsel of een financieel verlies heeft geleden als gevolg van een onzorgvuldig incident door een derde partij zijn over het algemeen nalatige handelingen. Bijvoorbeeld, u wordt van achteren aangereden bij een stoplicht, u glijdt uit en valt in een restaurant dat geen bordje met een natte vloer heeft opgehangen, uw dokter schrijft u per ongeluk het verkeerde medicijn voor. Dit zijn momenten waarop u een bepaalde “zorgplicht” verschuldigd was en die “zorgplicht” werd “geschonden”. Deze “schending” heeft u “feitelijk” verlies of schade toegebracht en nu eist u “schadevergoeding” of compensatie om u te helpen genezen of te herstellen van het nalatige incident.

Dit zijn de vier elementen van nalatigheid:

• Zorgplicht:Dit is het eerste element dat moet worden vastgesteld in elke zaak waarin iemand nalatigheid probeert aan te tonen. Het is een standaard van redelijke zorg die de gedaagde had moeten of had moeten betrachten om redelijkerwijs te voorkomen dat de eiser schade of een verlies zou ondervinden. Er is geen strikte regel die een zorgplicht in elke situatie schetst, dus soms hangt het af van de interpretatie van een situatie door de advocaten en de jury. Een test die je kunt gebruiken is: “Zou een redelijk persoon weten dat zij een plicht hadden om de eiser te beschermen tegen de incidentele situatie.”
• Schending van plicht: Nu dat een plicht is vastgesteld, is de tweede stap die een advocaat moet maken om te bepalen of de gedaagde deze plicht die hij of zij had jegens de eiser heeft geschonden. Ook dit is voor interpretatie vatbaar en wordt vaak opgelost doordat een advocaat eerdere vonnissen kan laten zien uit de kluis van de steeds groeiende jurisprudentie. Maar in wezen moet de eiser aantonen dat de plicht die de gedaagde hem verschuldigd was, geschonden werd.
• Feitelijke veroorzaking: Het derde element is te bewijzen dat de geschonden plicht heeft geleid tot schade of verlies voor de eiser. Hoewel dit klinkt als een eenvoudig verband van oorzaak en gevolg, wordt vaak betwist welke oorzaken tot bepaalde gevolgen leiden. Een verzekeringsmaatschappij kan bijvoorbeeld aanvoeren dat een verwonding die u hebt opgelopen als gevolg van een auto-ongeluk, eigenlijk niet het gevolg was van het auto-ongeluk, maar een reeds bestaande aandoening.
• Schadevergoeding:Het laatste element bij het bepalen van de uitkomst van een nalatigheidszaak, is het aantonen hoe het verlies of de schade een geldelijke schadevergoeding en compensatie vereist om de eiser te helpen herstellen van dit verlies of deze schade. Vaak zal dit volkomen voor de hand liggend lijken. Een autowrak leidt onvermijdelijk tot schadevergoeding, maar hoe zit het met smaad of laster? De rechter of jury zou opnieuw de “redelijke” vraag moeten stellen. Zou een redelijk persoon schade lijden door dit incident? Deze schade omvat:
  • economische schade (medische kosten, gederfde inkomsten en schade aan eigendommen)
  • niet-economische schade (pijn en lijden en geestelijke angst)

Over het geheel genomen is nalatigheid een onrechtmatige daad, een civielrechtelijke overtreding die voor een civiele rechter moet worden betwist. Om van nalatigheid te kunnen spreken, moet je bewijzen dat de gedaagde jou een zorgplicht verschuldigd was, die hij of zij vervolgens heeft geschonden, wat heeft geleid tot schade of verlies aan jouw kant, en heeft geresulteerd in de behoefte aan een geldelijke schadevergoeding of compensatie.

Wat is grove nalatigheid?

Nu we hebben gedefinieerd wat nalatigheid is, wordt het makkelijker om het verschil tussen gewone nalatigheid en grove nalatigheid te begrijpen. Zoals we al eerder zeiden, is nalatigheid het gevolg van het feit dat een partij verzuimt redelijke zorg aan iemand te verlenen en daardoor een onzorgvuldige handeling verricht die resulteert in schade en verlies voor een andere partij.

De definitie van “grof” is onaantrekkelijk, opgeblazen, of groot. In monetaire termen betekent het “zonder aftrek”. Dus denk aan grove nalatigheid als een grote opgeblazen, lelijke situatie of, met andere woorden, een ernstig onzorgvuldige handeling. Een persoon is zo ver achterop geraakt bij de redelijke standaard van zorg dat hij nu als grove nalatigheid wordt beschouwd. Soms is grove nalatigheid een synoniem voor roekeloosheid.

Voorbeelden in het verleden zijn onder meer:

• een arts die de verkeerde ledemaat van een patiënt amputeert
• een chirurg die een vreemd voorwerp in een patiënt achterlaat
• te hard rijden op een parkeerplaats wanneer mensen naar hun auto lopen
• een zorgverlener die dagenlang ouderen geen eten geeft
• een bedrijf dat een product verkoopt waarvan het weet dat het schadelijk is

Het grootste verschil zit hem in de ernst van de gevolgen en het soort schadevergoeding. Een slachtoffer van grove nalatigheid kan een eis tot schadevergoeding indienen. Dit is een schadevergoeding die bedoeld is om de gedaagde te straffen, zodat hij of zij de grove nalatigheid niet nog eens begaat.

Het verschil zit hem in de ernst van de nalatigheid.