De basisaanname van de optimale arousal-theorie van motivatie is dat omgevingsfactoren het arousal-niveau van onze hersenen beïnvloeden. We ondernemen bepaalde acties om een optimaal arousal-niveau te bereiken door de hoeveelheid en het type stimulatie vanuit de omgeving te verlagen of te verhogen.
Wat is optimale arousal
Wat optimale arousal is, varieert van persoon tot persoon en van situatie tot situatie. In het ideale geval zijn we echter meer gemotiveerd als we taken uitvoeren of ons bezighouden met activiteiten die ons uitdagingen bieden die bij onze capaciteiten passen, d.w.z. dat deze taken niet te moeilijk en niet te gemakkelijk voor ons zijn.
Volgens de optimale arousal-theorie van motivatie, ondergaan we verschillende niveaus van arousal, veroorzaakt door onze specifieke reeks ervaringen gedurende ons leven. Als het arousal-niveau extreem laag is en we ons vervelen, gaan we activiteiten doen die ons arousal-niveau verhogen, zoals uitgaan met vrienden, naar een autorace kijken of videospelletjes spelen.
Aan de andere kant, wanneer het arousal-niveau te hoog is, zoals wanneer we te angstig of gestrest zijn, nemen we vaak onze toevlucht tot ontspanningsmethoden zoals het lezen van een boek, het krijgen van een massage of mediteren.
Sommige mensen zijn van nature geneigd om sensatiezoekers te zijn, en zij hebben vaak hogere optimale arousal-niveaus. Zij hebben intense fysieke, emotionele en intellectuele activiteiten nodig om gelukkig te worden. Zij geven bijvoorbeeld de voorkeur aan parachutespringen boven lezen.
vermeld deze advertentie
Optimaal arousal-niveau en prestatie
De optimale arousal-theorie van motivatie stelt dat we streven naar een optimaal arousal-niveau, omdat we door het bereiken van het optimale arousal-niveau op ons best kunnen presteren.
We weten dat we het optimale arousal-niveau hebben bereikt als we ons lichamelijk, emotioneel en intellectueel op ons gemak voelen. We ervaren harmonie en balans in ons lichaam en onze geest.
Het is daarom belangrijk dat we naar ons lichaam luisteren en dat we ons lichaam in balans houden door te luisteren naar de signalen die het ons geeft. Deze signalen geven ons vitale informatie, zoals de behoefte aan slaap, de behoefte aan afleiding van problemen of de behoefte aan een plezierige activiteit wanneer we ons overwerkt voelen.
De Wet van Yerkes-Dodson
Een interessant uitvloeisel van de optimale arousal-theorie van motivatie is de Wet van Yerkes-Dodson.
In 1908 onderzochten de psychologen Robert M. Yerkes en John Dillingham Dodson de relatie tussen het arousal-niveau van mensen en hun prestaties in verschillende taken. Op basis van de resultaten ontwikkelden zij de Wet van Yerkes-Dodson.
De Wet van Yerkes-Dodson stelt dat onze prestaties toenemen naarmate ons mentale en fysiologische arousal-niveau stijgt. Er is echter een punt waarop een verdere toename van het arousal-niveau geen positief effect meer heeft op onze prestaties.
Volgens de Wet van Yerkes-Dodson blijven onze prestaties op makkelijke taken over het algemeen gunstig als ons arousal-niveau hoog blijft. Bij moeilijke taken zullen onze prestaties echter afnemen, ondanks een verhoging van het arousal-niveau zodra we een bepaald arousal-niveau hebben bereikt. De reden hiervoor is dat een te hoge opwinding een overactiviteit van het sympathische zenuwstelsel kan uitlokken, waardoor het voor ons heel moeilijk wordt om ons te concentreren.
Daarom presteren we over het algemeen het beste als onze opwinding op een gematigd niveau is.
Toepassingen van de Wet van Yerkes-Dodson
Een nuttige toepassing van de Wet van Yerkes-Dodson is dat we kennis over onze persoonlijke motivatie en optimale opwindingsniveaus kunnen gebruiken om controle te krijgen over onze fysieke omgeving.
Het beheersen van onze omgeving houdt in dat we de taak zorgvuldig bestuderen, bepalen of de taak als gemakkelijk of moeilijk kan worden beschouwd, en vaststellen wat er van ons wordt verlangd.
Wanneer we aan een moeilijke taak werken, moeten we ervoor zorgen dat onze omgeving geen overprikkeling veroorzaakt.
Wanneer we bijvoorbeeld onze blootstelling aan lawaai en afleiding in onze omgeving beperken door de televisie uit te zetten, onze telefoon uit te zetten of in een rustige kamer te blijven, vergroot dat de kans op betere prestaties bij de moeilijke taak.
In gevallen waarin we onze omgeving niet kunnen controleren, hebben we de mogelijkheid om de taak die we moeten uitvoeren te veranderen. In een zeer stimulerende omgeving doen we het beter op eenvoudigere taken dan op moeilijke taken.
De principes van de Wet van Yerkes-Dodson, evenals de optimale arousal-theorie van motivatie, kunnen ook op tal van manieren worden toegepast in werksituaties, waarin productiviteit, topprestaties en werktevredenheid belangrijke kwesties zijn.
Vergelijking met de Drive Reduction Theory of Motivation
De optimale arousalmotivatietheorie lijkt sterk op en leent een aantal concepten van Clark Hull’s Drive Reduction Theory of Motivation. Echter, terwijl Hull’s theorie zich richt op een vermindering van spanning als de basis van motivatie, benadrukt de optimale arousal theorie het belang van een balans in arousal niveaus.