Wat doen urologen?

Een patiënt kan naar een uroloog worden doorverwezen voor de behandeling van een reeks aandoeningen:

Infecties van de urinewegen (UTI’s): Deze ontstaan vaak wanneer bacteriën van het spijsverteringskanaal naar de urinebuis migreren. Symptomen zijn abnormaal urineren, pijn, incontinentie, misselijkheid, braken, koorts en rillingen. Het treft vooral vrouwen.

Incontinentie: Een storing in het urinestelsel kan leiden tot onvrijwillig verlies van controle over de blaas. Bij vrouwen kan dit het gevolg zijn van een verzwakking van de bekkenbodemspieren tijdens de zwangerschap.

Mannelijke onvruchtbaarheid: Dit kan het gevolg zijn van beschadiging van het mannelijk voortplantingskanaal en een aantal sperma-aandoeningen. Een veel voorkomende oorzaak is varicoceles, een vergrote ader in de zak onder de penis. Een operatie kan soms helpen.

Nieraandoeningen: Beschadiging van de nieren kan leiden tot zwellingen in de handen en enkels, hoge bloeddruk en andere symptomen. Als de nieren niet meer goed werken, is er sprake van nierfalen. Uiteindelijk kan dit fataal zijn.

Niertransplantatie: Iemand kan na nierfalen een niertransplantatie nodig hebben.

Urologische oncologie: Behandeling van kankers die betrekking hebben op het urologisch of mannelijk voortplantingssysteem, zoals blaaskanker en prostaatkanker.

Blaasverzakking: wanneer de weefsels en spieren van de bekkenbodem niet meer in staat zijn de organen in het bekken te ondersteunen, kunnen de organen uit hun gebruikelijke positie vallen.

Kanker: de blaas, de nieren, de prostaatklier, de testikels en elke andere kanker die het urinewegstelsel of, bij mannen, het voortplantingsstelsel aantast.

Vergrote prostaat: Goedaardige prostaathyperplasie (BPH) treft ongeveer 1 op de 3 mannen boven de 50 jaar. Een overgroei van cellen in de prostaatklier veroorzaakt een vernauwing van de plasbuis, wat leidt tot problemen bij het plassen.

Erectiele disfunctie: De penis is niet in staat voldoende stijfheid te bereiken om volledig deel te nemen aan geslachtsgemeenschap. Dit is vaak een symptoom van een onderliggende aandoening.

De ziekte van Peyronie: Onder de huid van de penis ontwikkelt zich een vezelige laag littekenweefsel. Dit kan leiden tot buiging of kromming van de penis (phimosis) tijdens een erectie, wat pijn kan veroorzaken en kan leiden tot problemen met geslachtsgemeenschap.

Interstitiële cystitis of pijnlijk blaassyndroom: Een chronische ontstekingsaandoening van de blaas die milde tot ernstige ongemakken kan veroorzaken.

Nier- en urineleiderstenen: Kleine, harde afzettingen van minerale en zure zouten die zich in de nieren vormen, maar door kunnen dringen tot in de urineleiders. Ze kunnen het urineren bemoeilijken en pijn, misselijkheid en braken veroorzaken.

Prostatitis: Infectie of ontsteking van de prostaat kan pijnlijk plassen of ejaculatie veroorzaken. Het kan acuut of chronisch zijn.

Ondescended testes, of cryptorchidisme: Normaal gesproken vormen de testikels zich in de buik van een foetus en dalen ze voor de geboorte af in het scrotum. Als een of beide testikels niet indalen, kan de spermaproductie worden verstoord en bestaat er een risico op complicaties.

Urethrale strictuur: littekenvorming in de urinebuis kan de weg versmallen of blokkeren waarlangs de urine uit de blaas stroomt. Oorzaken zijn onder meer infectie, ontsteking of letsel. Symptomen zijn pijnlijk plassen en een verminderde urineproductie. Het kan leiden tot complicaties zoals prostatitis en urineweginfecties.

Pediatrische urologie: Dit omvat de behandeling van urologische problemen bij kinderen die te complex zijn voor niet-gespecialiseerde kinderartsen.