Het antwoord: Omdat niemand iets doet om te voorkomen dat een bijna-monopolistische, 100 miljard dollar kostende bedrijfstak schaamteloos misbruik maakt van zijn marktmacht.
Voorgeschreven brillen zijn misschien wel de grootste oplichterspraktijken die er op de massamarkt te vinden zijn.
De statistieken vertellen het hele verhaal.
- De Vision Council, een handelsgroep van de optische industrie, schat dat ongeveer driekwart van de Amerikaanse volwassenen een of andere vorm van oogcorrectie gebruikt. Ongeveer tweederde van dat aantal draagt een bril.
- Dat zijn ruwweg 126 miljoen mensen, wat een aantal vrij significante schaalvoordelen vertegenwoordigt.
- De gemiddelde kosten van een paar monturen is $ 231, volgens VSP, de toonaangevende leverancier van oogzorgvoordelen voor werkgevers.
- De gemiddelde kosten van een paar enkelvoudige brillenglazen is $ 112. Multifocale, no-line brillenglazen kunnen het dubbele kosten.
- De werkelijke kosten van een paar acetaatmonturen – drie stukjes plastic en een paar stukjes metaal – zijn volgens sommige schattingen zo laag als $ 10. Kijk maar eens naar de prijzen van Chinese designer knockoffs die online verkrijgbaar zijn.
- Verglazen vereisen precisiewerk, maar ze zijn bijna volledig van plastic en bijna alle productie is geautomatiseerd.
Het komt erop neer:
Carmen Balber, uitvoerend directeur van Consumer Watchdog, een belangengroep in Santa Monica, draagt al haar hele leven een bril. Ze heeft in de loop der jaren duizenden dollars uitgegeven aan nieuwe monturen en lenzen.
“Iedereen die een bril draagt, zal het met me eens zijn dat de kosten de pan uit rijzen,” zei Balber.
Ze zei dat de snel stijgende kosten van brillen deel zouden moeten uitmaken van het algemene debat over de gezondheidszorg in het land, aangezien veel mensen simpelweg niet kunnen functioneren zonder corrigerende lenzen.
“Op zijn minst,” zei Balber, “moet er enige transparantie komen over hoeveel dingen werkelijk kosten.”
Goed geluk daarmee.
Ik heb contact opgenomen met de Vision Council voor een brancheperspectief op prijzen. De groep beschrijft zichzelf als “een non-profitorganisatie die fungeert als wereldwijde spreekbuis voor brillen en oogzorg.”
Maar na ontvangst van mijn e-mail waarin ik vroeg waarom een bril zoveel kost, zei Kelly Barry, een woordvoerster van de Vision Council, dat de groep “op dit moment niet in staat is om aan dit verhaal mee te werken.”
Ik vroeg waarom. Ze zei dat de Vision Council, een wereldwijde stem voor brillen en oogzorg, zich liever concentreert op “berichten over gezondheid en modetrends.”
En omdat de Vision Council zoveel verschillende fabrikanten en merken vertegenwoordigt, zei ze, is het moeilijk voor de vereniging “om commentaar te geven op de prijs.”
Wat wil zeggen dat je je geen zorgen hoeft te maken.
Waar de Vision Council waarschijnlijk niet op in wilde gaan, is het feit dat één enkel bedrijf, Luxottica, jarenlang een groot deel van de brillenmarkt in handen heeft gehad. Als je een designerbril draagt, is de kans groot dat je een montuur van Luxottica draagt.
De merken die Luxottica bezit en in licentie heeft, zijn onder meer Armani, Brooks Brothers, Burberry, Chanel, Coach, DKNY, Dolce & Gabbana, Michael Kors, Oakley, Oliver Peoples, Persol, Polo Ralph Lauren, Ray-Ban, Tiffany, Valentino, Vogue en Versace.
Het Italiaanse Luxottica heeft ook EyeMed Vision Care, LensCrafters, Pearle Vision, Sears Optical, Sunglass Hut en Target Optical in zijn portefeuille.
Denk eens na over de lange schaduw die dit ene bedrijf over de markt voor oogzorg werpt. Je gaat een LensCrafters-winkel binnen, waar de verkoper je Luxottica-monturen onder verschillende namen laat zien, en vervolgens betaalt het bedrijf zichzelf wanneer je gebruikmaakt van je EyeMed-verzekering.
Een heel mooie deal.
En Luxottica is nog groter geworden na de fusie afgelopen herfst met het Franse Essilor, ’s werelds grootste fabrikant van brillenglazen en contactlenzen op sterkte. Heeft u Transitions-lenzen in uw montuur? Dan bent u een klant van Essilor.
De gecombineerde entiteit heet EssilorLuxottica.
Ik heb zowel het moederbedrijf als de dochterondernemingen van Luxottica en Essilor benaderd om te vragen hoe monturen en lenzen geprijsd zijn. Geen van hen nam contact met mij op.
Het lijkt wel of ze niet willen uitleggen waarom consumenten 10 tot 20 keer meer betalen dan monturen en glazen in werkelijkheid kosten.
Ik kon zelfs geen vooruitgang boeken met Warby Parker, het in New York gevestigde brillenbedrijf dat modieuze brillen aanbiedt voor een fractie van de prijs van andere retailers.
Dr. Ranjeet Bajwa, voorzitter van de California Optometric Assn, stelt dat consumenten wel degelijk waar voor hun geld krijgen.
“We zien vaak dat low-ball retailers prijsbesparingen beloven, maar er niet in slagen de kwaliteit te leveren die patiënten verwachten in termen van pasvorm, comfort, duurzaamheid en, van cruciaal belang, precisie in het zicht, gedurende een of twee jaar van dagelijks dragen,” zei hij.
“De verkoop van brillen is een zeer concurrerende markt aan het worden, met monturen en glazen die beschikbaar zijn in een reeks van prijzen en kwaliteitsniveaus,” zei Bajwa. “De bril van vandaag is niet meer de bril van 20 jaar geleden, en de prijs kan deze technologische vooruitgang weerspiegelen.”
Eerlijk genoeg. Maar met ongeveer 126 miljoen Amerikaanse volwassenen die een bril op sterkte dragen, en velen die deze bril om de paar jaar vervangen, moet je aannemen dat het niet lang duurt voor montuur- en lenzenmakers de kosten van R&D hebben terugverdiend.
Het is een dynamiek die zich ook elders in de gezondheidszorg afspeelt, waarbij nieuwe medicijnen op recept patiënten een fortuin kosten omdat medicijnfabrikanten volhouden dat ze miljoenen hebben moeten uitgeven om het medicijn op de markt te brengen.
De prijzen van merkmedicijnen dalen echter zelden, zelfs niet jaren nadat de kosten van R&D zijn afgeschreven. Om slechts één voorbeeld te noemen: de kosten van insuline zijn de afgelopen jaren verdrievoudigd, zelfs terwijl het aantal mensen met diabetes blijft stijgen, waardoor fabrikanten hun uitgaven in relatief korte tijd kunnen terugverdienen.
De hoge kosten van monturen weerspiegelen een markt die een schrijnend gebrek aan betekenisvolle concurrentie kent. Warby Parker zag dit als een zakelijke kans. Het verbaast me dat anderen hier nog niet op zijn ingesprongen met redelijk geprijsde brillen.
Glazen zijn een heel andere zaak. Dit is de “gezondheidszorg”-component van oogcorrectie en zou als zodanig voor iedereen betaalbaar moeten zijn. Maar net als bij geneesmiddelen op recept, doen overheidsfunctionarissen net alsof “de markt” de patiënten zal beschermen.
Dat is niet zo.
Dat doet de markt niet. Dat blijkt wel uit de meer dan 1000% prijsverhoging op de meeste zichtproducten.
Waarom kosten brillen zo verdomd veel?
Omdat deze industrie er al tientallen jaren mee wegkomt om mensen te bedriegen.
En je hoeft niet goed te kijken om te zien dat dit niet snel zal veranderen.
Voor farmaceutische bedrijven is het tevreden stellen van aandeelhouders belangrijker dan het behandelen van zieken.”
Nadat wetgevers het nu eens zijn over het beschermen van mensen met reeds bestaande aandoeningen, lees je hier hoe je dat doet.”
Het spijt me dat je moeder dood is. Was ze maar door een bus aangereden, dan betaalden we je schadevergoeding.”
David Lazarus’ column is dinsdag en vrijdag te lezen. Hij is ook dagelijks te zien op KTLA-TV Channel 5 en te volgen op Twitter @Davidlaz. Stuur uw tips of feedback naar [email protected].