Boston Public Library
Welke bijnaam klinkt een beetje misplaatst: “Het Athene van Amerika”, “De wieg van de vrijheid”, “Het middelpunt van het universum” of “Beantown”? De grootste stad van New England heeft alle vier de bijnamen, maar de laatste steekt er als een zere duim bovenuit. Hoe komt Boston eigenlijk aan zo’n vreemde titel?
Een definitief antwoord is er niet, maar dat weerhoudt historici er niet van om te speculeren. Eén theorie is gebaseerd op het feit dat Massachusetts al heel lang bekend staat om zijn gebakken bonen, een traditie die teruggaat op haar inheemse Amerikaanse wortels. In de late jaren 1600 was het gebied echter synoniem met een heel ander product: rum. Samen met hun buren in Rhode Island distilleerden de inwoners van Massachusetts massaal alcohol, waardoor hun kolonie kon doorbreken in de beruchte “Driehoekshandel”. De drank uit Boston werd meestal naar Afrika gebracht, waar het werd geruild voor nieuwe slaven. Die werden op hun beurt weer verhandeld voor (onder andere) melasse, een belangrijk ingrediënt van rum.
Melasse had echter nog een andere culinaire functie: kolonisten begonnen het in hun gebakken bonen te doen. Hoewel de inboorlingen van oudsher ahornsiroop gebruikten, verspreidde deze nieuwe bereidingswijze zich als een lopend vuurtje in de wijde omgeving van Boston. Volgens de legende begonnen zeelieden en handelaren op de driehoeksroute de stad uiteindelijk “Bean Town” te noemen.
Een ander verhaal schetst een heel ander beeld. Boston organiseerde in de zomer van 1890 een bijeenkomst van veteranen van de Burgeroorlog. Om deze bijeenkomst te herdenken deelde de Beverly Pottery Company kleine, met lint ingebonden bonenpotjes uit als souvenir. Na afloop, toen hen werd gevraagd waar ze die leuke cadeautjes vandaan hadden, antwoordden veel veteranen “bonenstad.”
Dan weer is het misschien een publiciteitsgimmick. In 1907 organiseerde Boston zijn eerste jaarlijkse Old Home Week. Voormalige inwoners die het gebied inmiddels hadden verlaten, werden aangemoedigd hun oude plekjes weer op te zoeken tijdens een feestweek die een week duurde. Een agressieve reclamecampagne vestigde de aandacht op het evenement, met affiches en stickers die door het hele land werden verspreid, vaak voorzien van heilzame schetsen van bonenpotten. Naarmate het jaarlijkse festijn groeide, begonnen ook toeristische slogans als “You Don’t Know Beans Until You Come to Boston” aan te slaan. Theoretisch zou “beantown” in het proces geboren kunnen zijn.