We gebruiken onze tweede naam als we officiële documenten invullen, een nieuwe e-mail of gebruikersnaam verzinnen en als we onze initialen ergens op schrijven. Maar verder gebruiken we ze niet dagelijks, dus waarom hebben we überhaupt een tweede naam? Als je denkt dat je goed bent met namen, kijk dan eens of je de middelste naam van elke Amerikaanse president kunt raden.
Sommige mensen zullen misschien antwoorden: “Omdat mijn moeder dan drie namen heeft om tegen me te schreeuwen, zodat ik weet dat ik in de problemen zit.” Maar er zit een echte geschiedenis achter, en die gaat terug tot het oude Rome.
Veel Romeinen hadden drie namen, een praenomen, dat was een persoonlijke naam, een nomen, dat was een familienaam, en een cognomen, dat aangaf uit welke tak van de familie je stamde. Hoe meer namen je had, hoe meer je door anderen werd gerespecteerd. Vrouwen hadden maar twee namen, en slaven hadden er meestal maar één. Een voorbeeld dat je misschien wel kent, Gaius Julius Caesar.
Deze traditie van meerdere namen verspreidde zich naar de westerse culturen in de jaren 1700. Aristocraten gaven hun kinderen lange namen om hun hoge plaats in de samenleving te tonen. Spaanse en Arabische culturen gaven hun kinderen namen van vaders of moederskant van vorige generaties om de stamboom van het kind bij te kunnen houden. Lees meer over de tweede naam tradities in 8 landen over de hele wereld.
Maar de manier waarop we tegenwoordig tweede namen gebruiken is ontstaan in de Middeleeuwen toen Europeanen niet konden kiezen tussen het geven van een familienaam aan hun kind of de naam van een heilige. Uiteindelijk besloten zij hun kinderen eerst de voornaam, dan de doopnaam en dan de achternaam te geven. De traditie verspreidde zich naar Amerika toen mensen overzee begonnen te emigreren.
Naarmate de tijd verstreek, begonnen mensen af te dwalen van religieuze tweede namen en werden ze creatiever met de tweede naam van hun kind. Een veel voorkomende traditie was om de tweede naam de meisjesnaam van de moeder te maken.
Heden ten dage hebben sommige mensen niet eens een tweede naam, sommigen geven er de voorkeur aan bij hun tweede naam te worden genoemd, en sommigen gebruiken hun tweede naam zelfs nooit. Maar wees dankbaar dat we niet, zoals sommige aristocratische families deden, met meerdere cognomina teruggaan in de tijd en 38 namen hebben. Dat zou een hele mond vol zijn! Over een mondvol gesproken, wist u dat er een man is die 26 voornamen heeft?