Obesitas wordt verondersteld een promotor te zijn van type 2 diabetes mellitus (T2DM). Uit rapporten blijkt dat ernstige zwaarlijvigheid bij kinderen en adolescenten het risico op T2DM bij jongeren en jonge volwassenen verhoogt. T2DM, dat gewoonlijk asymptomatisch is, wordt vaak niet herkend totdat willekeurig bloedglucose wordt gemeten. Screening van bloedglucosewaarden gemeten bij zwaarlijvige personen is doeltreffender voor het identificeren van ongediagnosticeerde personen, dan screening van de algemene bevolking en introduceert daarom een selectiebias voor het ontdekken. In de volgende uiteenzetting zal worden aangegeven waarom deze waarnemingen er niet op wijzen dat zwaarlijvigheid de oorzaak van T2DM is. Ook zal worden aangetoond dat de insulineresistentie bij T2DM vooral optreedt in de spieren van magere personen die aanleg hebben voor diabetes voordat zij zwaarlijvig worden. Deze insulineresistentie is niet secundair aan, maar in plaats daarvan de oorzaak van de overmatige vetophoping die met T2DM gepaard gaat. Bovendien is deze vroege spierinsulineresistentie de etiologie van de hyperlipidemie en de overmatige vetophoping die kenmerkend zijn voor T2DM.