(1884 – 1962)
American Humanitarian Reformer, Diplomate en schrijfster
Eén van de meest invloedrijke figuren van de twintigste eeuw, Eleanor Roosevelt, heeft een blijvende erfenis achtergelaten door haar humanitaire verdiensten als hervormer, diplomate en schrijfster. Haar persoonlijke leven weerspiegelt ook een unieke triomf van zelfverwezenlijking in het gezicht van formidabele emotionele en maatschappelijke obstakels.
Anna Eleanor Roosevelt werd geboren in New York City in een leven van rijkdom en sociale privileges (haar oom was president Theodore Roosevelt). Ze was verlegen, in zichzelf gekeerd en zag er niet uit. Bovendien verloor ze al op jonge leeftijd haar beide ouders. Na haar huwelijk met haar verre neef, Franklin Delano Roosevelt, in 1905, bracht ze de volgende jaren door als echtgenote en moeder van hun zes kinderen.
In de jaren na de Eerste Wereldoorlog werd Eleanor Roosevelt zelfstandig actief in een verscheidenheid van politieke en sociale doelen, zoals de League of Women Voters, de Women’s Trade Union League en de vrouwenafdeling van de Democratische Partij. Tegen de tijd dat haar man in 1933 tot president werd gekozen, was zij klaar om een steeds grotere publieke rol op zich te nemen als woordvoerster voor een aantal andere groepen: Afro-Amerikanen, jongeren, armen en anderen die behoefte hadden aan een menselijke politieke stem.
Als First Lady voor een ongekende 12 jaar, was Roosevelt’s invloed achter de schermen groot. Daarnaast bevorderden haar breed verspreide gesyndiceerde krantencolumns, radioshow, formele persconferenties en uitgebreide reizen haar promotie van liberale humanitaire doelen. Misschien wel haar bekendste activiteit in dit verband was haar ontslag bij de Dochters van de Amerikaanse Revolutie toen die groep weigerde de Afro-Amerikaanse zangeres Marian Anderson toe te staan op te treden in de Constitution Hall in Washington (die eigendom was van de organisatie). Anderson trad later met veel publiciteit en bijval op in het Lincoln Memorial.
Het huwelijk met Roosevelt ontwikkelde zich tot een intellectueel en politiek partnerschap, waarna Eleanor Roosevelt een eigen kring van hechte vriendinnen ontwikkelde, waarvan verscheidene lesbisch waren. Haar meest intense emotionele band had ze met een prominente krantencorrespondente, Lorena Hickok; hun overgeleverde correspondentie (ongeveer 3500 brieven) geeft sterke aanwijzingen voor een lesbische relatie.
Na de dood van Franklin in 1945 bleef Eleanor Roosevelt een zeer zichtbaar en actief leven leiden in de nationale en internationale politiek. In 1945 werd zij door president Harry S. Truman benoemd tot lid van de delegatie van de Verenigde Staten bij de Verenigde Naties en in 1948 werd zij voorzitter van het comité dat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens heeft opgesteld. Ze bleef verschillende columns in kranten en tijdschriften schrijven, en ook een aantal boeken. Tot het einde van haar leven was Roosevelt een invloedrijk lid van de Democratische Partij. Ze overleed in New York City.
Kritiek op een groot deel van haar openbare leven vanwege haar uitgesproken liberale standpunten, werd Roosevelt in haar latere jaren vrijwel universeel bewonderd (Truman noemde haar ‘first lady of the world’). In de daaropvolgende decennia is die reputatie blijven bestaan en verder versterkt.
Terug naar Maand van de Vrouwengeschiedenis
Terug naar Icoon Geschiedenis Weergave
“De Icoon Geschiedenis Weergave is gemaakt door een student-stagiaire en is niet bedoeld als vervanging van een uitgebreide zoektocht naar deze historische figuren. De inhoud van deze biografieën is samengesteld uit de volgende bronnen: Queers in History: The Comprehensive Encyclopedia of Historical Gays, Lesbians, Bisexuals, and Transgenders door Keith Stern (2009); The Gay 100: A Ranking of the Most Influential Gay Men and Lesbians, Past and Present door Paul Russell (1995). Als u een toevoeging of wijziging wilt voorstellen, kunt u contact met ons opnemen via [email protected] of 217-206-8316.”