Kort en stomp ziet de hommel er niet echt vliegwaardig uit. In de jaren dertig van de vorige eeuw stelde de Franse entomoloog August Magnan zelfs vast dat het insect onmogelijk kon vliegen, een idee dat sindsdien is blijven hangen in het algemene bewustzijn.
Nu hoef je geen wetenschapper te zijn om een wenkbrauw op te trekken bij deze bewering, maar het is zeker gemakkelijker om de natuurkundig tartende aerodynamica van de hommel te verklaren als je Michael Dickinson bent, een hoogleraar biologie en insectenvluchtdeskundige aan de Universiteit van Washington.
“De hele vraag hoe deze kleine vleugels genoeg kracht genereren om het insect in de lucht te houden is opgelost,” vertelde Dickinson aan Life’s Little Mysteries. “
Dickinson publiceerde in 2005 een studie over de vlucht van de hommel in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences, nadat hij gegevens had verzameld met behulp van hogesnelheidsfoto’s van echte vliegende bijen en krachtsensoren op een levensechte robotbijvleugel die in minerale olie rondfladderde. Hij zegt dat de grote misvatting over de vlucht van insecten en misschien wat Magnan deed struikelen, de overtuiging is dat hommels hun vleugels op en neer flapperen. “In werkelijkheid, met zeldzame uitzonderingen, flapperen ze hun vleugels heen en weer,” zei Magnan.
Neem je arm en steek hem uit naar je zij, parallel aan de grond met je handpalm naar beneden. Zwaai nu je arm naar voren. Wanneer je voor je reikt, trek je je duim omhoog, zodat je je arm omdraait en je handpalm naar boven is gericht. Nu, met uw handpalm naar boven, zwaai uw arm naar achteren. Als u achter u reikt, draait u uw hand weer om, met de palm naar beneden voor de voorwaartse slag. Herhaal. Als je je hand een beetje schuin houdt (zodat hij niet helemaal parallel aan de grond is), aldus Dickinson, doe je iets wat lijkt op het flapperen van een insect.
{youtube yRE2rMIXvyU}
De stromingsdynamica achter de vlucht van hommels is anders dan die waardoor een vliegtuig kan vliegen. De vleugel van een vliegtuig dwingt lucht naar beneden, wat de vleugel (en het vliegtuig waaraan de vleugel is bevestigd) omhoog duwt. Voor insecten is het niet zo eenvoudig. Het zwaaien van de vleugel lijkt een beetje op het gedeeltelijk ronddraaien van een “wat waardeloze” helikopterpropeller, aldus Dickinson, maar de hoek van de vleugel creëert ook wervelingen in de lucht, zoals kleine orkanen. De ogen van die mini-orkanen hebben een lagere druk dan de omringende lucht, dus, het houden van die wervelingen van lucht boven zijn vleugels helpt de bij in de lucht te blijven.
Andere studies hebben bevestigd dat bijen kunnen vliegenin een van de meer kleurrijke projecten, in 2001, een Chinees onderzoeksteam onder leiding van Lijang Zeng van de Tsinghua University gelijmd kleine stukjes glas aan bijen en vervolgens gevolgd gereflecteerd licht als ze vlogen rond in een laser array. Maar nu, zegt Dickinson, zijn onderzoekers meer geïnteresseerd in de fijne kneepjes van hoe insecten zichzelf in bedwang houden als ze eenmaal in de lucht zijn. Deze studies zullen vooral belangrijk zijn voor een vloot van robotinsecten in ontwikkeling, waaronder robobees gemaakt door een team aan de Harvard University.
- Why Do Bird Flocks Move in Unison?
- Who Was the First Person to Fly?
- More Interesting Creatures
Heb je een vraag? Stuur ons een e-mail Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. U moet JavaScript ingeschakeld hebben om het te bekijken en te kraken.
Recent news