Het volgende zijn veelgestelde vragen over perchloraat in deze onderwerpen:
Perchlorate in Food
FDA Testing of Foods for Perchlorate
Wh Actions are the FDA and EPAAway
Advies voor Consumenten
Perchlorate in Food
Wat is perchloraat?
Perchloraat is een negatief geladen molecuul dat bestaat uit één chlooratoom en vier zuurstofatomen. Perchloraat kan in de natuur voorkomen of door de mens worden gemaakt.
Waar wordt perchloraat gevonden?
Perchloraat komt van nature voor in dorre staten in het zuidwesten van de Verenigde Staten (V.S.), in nitraatmeststofafzettingen in Chili, en in kaliumerts in de V.S. en Canada. Perchloraat vormt zich ook op natuurlijke wijze in de atmosfeer. Vervaardigd perchloraat wordt gebruikt als industrieel chemisch product en is te vinden in raketstuwstof, explosieven, vuurwerk en wegfakkels. Omdat perchloraat in het milieu voorkomt, is het in sommige soorten drinkwater en in sommige voedingsmiddelen aangetroffen. Bovendien mogen kleine hoeveelheden perchloraat (niet meer dan 1,2 gewichtsprocent van het afgewerkte polymeer) worden gebruikt als bestanddeel in bepaalde containers en apparatuur voor de verwerking van levensmiddelen, uitsluitend voor gebruik in contact met bepaalde soorten droge levensmiddelen.
Wat zijn de gezondheidsrisico’s van blootstelling aan perchloraat?
Menselijke blootstelling aan hoge doses perchloraat kan de opname van jodide in de schildklier verstoren, waardoor de functies van de schildklier worden verstoord en de productie van schildklierhormoon mogelijk afneemt. Perchloraat is in feite gebruikt als geneesmiddel om hyperthyreoïdie (overmatige productie van schildklierhormoon) te behandelen en om aandoeningen te diagnosticeren die verband houden met de schildklier of het jodiummetabolisme. Bij volwassenen speelt de schildklier een belangrijke rol bij de regulering van het metabolisme. Bij foetussen en zuigelingen zijn schildklierhormonen van cruciaal belang voor de normale groei en ontwikkeling van het centrale zenuwstelsel. Zwangere vrouwen en hun foetussen en pasgeborenen lopen het grootste risico op schadelijke gezondheidseffecten na blootstelling aan perchloraat.
VDA-tests van voedingsmiddelen op perchloraat
Welke tests heeft de FDA uitgevoerd op perchloraat in voedingsmiddelen?
Tussen 2008 en 2012 heeft de FDA in totaal 5.464 voedingsmiddelenmonsters verzameld en getest op perchloraat en daarbij geen algehele verandering in de perchloraatgehalten in voedingsmiddelen gevonden in vergelijking met de 937 monsters die tussen 2005 en 2006 zijn verzameld. Een verdere analyse van de perchloraatgehalten per jaar tussen 2008 en 2012 vond ook geen consistente verandering in perchloraatgehalten in levensmiddelen van jaar tot jaar.
De dataset van 2008 – 2012 bevatte hogere gemiddelde perchloraatgehalten in sommige levensmiddelen, zoals bologna, salami en collard greens, en lagere gemiddelde perchloraatgehalten in andere levensmiddelen, zoals gewone bagels, macaroni en kaas in dozen, en melkchocolade, in vergelijking met de dataset van 2005 – 2006. Deze verschillen kunnen te wijten zijn aan een aantal factoren, waaronder variaties in de regio of het seizoen waarin de monsters werden verzameld en/of de toename van de bemonstering in 2008-2012.
De FDA heeft deze monsters verzameld als onderdeel van haar Total Diet Study (TDS), waarbij elk jaar monsters van ongeveer 280 soorten voedingsmiddelen, waaronder 40 soorten babyvoeding, uit verschillende delen van het land worden geanalyseerd.
Heeft de FDA een beoordeling van de blootstelling uitgevoerd?
In januari 2008 heeft de FDA een studie gepubliceerd met de titel “U.S. Food and Drug Administration’s Total Diet Study: Dietary Intake of Perchlorate and Iodine” (Voedingsopname van perchloraat en jodium) gepubliceerd in het Journal of Exposure Science and Environmental Epidemiology. Deze studie rapporteert over de geschatte gemiddelde inname van perchloraat en jodium via de voeding in 14 leeftijds- en geslachtssubgroepen van de Amerikaanse bevolking op basis van analyseresultaten voor perchloraat van de TDS-monsters van de FDA die in FY 05-FY06 werden verzameld en voor jodium van TDS-monsters die van eind FY03 tot eind FY04 in vijf marktmandjes werden verzameld.
Daarnaast werden van FY08-FY12 perchloraat en jodium geanalyseerd in vier marktmandjes per jaar in ongeveer 280 voedingsmiddelen. Deze gegevens werden gebruikt om de inname van perchloraat en jodium via de voeding te bepalen in dezelfde leeftijds-gender-subgroepen die in 2008 werden onderzocht, en de resultaten werden in 2016 gepubliceerd in een studie met de titel “Update on dietary intake of perchlorate and iodine from U.S. food and drug administration’s total diet study: 2008-2012,” in de Journal of Exposure Science and Environmental Epidemiology. De volledige reeks perchloraatgegevens uit de TDS-onderzoeken FY08-FY12 is beschikbaar op de website van de FDA. Jodiumgegevens zijn beschikbaar op de website van de Total Diet Study.
De geschatte gemiddelde inname van perchloraat voor de in beide blootstellingsbeoordelingen bestudeerde Amerikaanse bevolkingsgroepen lag onder de perchloraatreferentiedosis (RfD) van het Environmental Protection Agency (EPA) van 0,7 µg/kg lichaamsgewicht (lg)/dag. Zo varieert de geschatte gemiddelde inname van perchloraat voor zuigelingen/peuters op basis van de gegevens voor 2008-2012 van 0,36 tot 0,48 µg/kg lichaamsgewicht/dag. De RfD is een schatting van de dagelijkse orale blootstelling van de menselijke bevolking (inclusief gevoelige subgroepen) die waarschijnlijk niet zal resulteren in schadelijke gezondheidseffecten gedurende het hele leven. De jodiuminname die bij deze twee Amerikaanse populaties werd onderzocht, lag boven de aanbevolen geschatte gemiddelde behoefte voor hun respectieve leeftijdsgroepen.
Welke acties ondernemen de FDA en EPA
Wat doet de EPA met betrekking tot openbaar drinkwater?
In september 2017 bracht de EPA een wetenschappelijk ontwerprapport uit: Proposed Approaches to Inform the Derivation of a Maximum Contaminant Level Goal for Perchlorate in Drinking Water. Dit rapport koppelt de voorspellingen van de perchloraat Biologically Based Dose Response (BBDR) modellen aan neurologische ontwikkelingseffecten om de besluitvorming over perchloraat in het kader van de Safe Drinking Water Act te informeren.
Wetenschappers van het EPA en het National Center for Toxicological Research (NCTR) van de FDA hebben samengewerkt aan de ontwikkeling van deze modellering, die werd ingegeven door aanbevelingen van de wetenschappelijke adviesraad van het EPA in 2013.
Het EPA vraagt momenteel om input over zijn aanpak voor het afleiden van een MCLG voor perchloraat in drinkwater op basis van de BBDR-modellen. Het EPA gebruikt een aanpak die door zijn wetenschappelijke adviesraad is aanbevolen om de MCLG te ontwikkelen. Deze aanpak verschilt van die welke de EPA heeft gebruikt om het tussentijdse gezondheidsadvies voor perchloraat in drinkwater van 15 ppb in 2008 af te leiden.
Na de vaststelling van de MCLG vereist de Safe Drinking Water Act dat de EPA een afdwingbare norm vaststelt. In de meeste gevallen is de norm een maximaal verontreinigingsniveau (MCL), dat zo dicht mogelijk bij de MCLG moet worden vastgesteld, rekening houdend met de kosten en baten.
Als de EPA een MCL voor drinkwater vaststelt, zal de FDA dan een toelaatbaar niveau voor gebotteld water vaststellen?
Als de EPA een MCL vaststelt, moet de FDA (krachtens sectie 410(b)(1) van de Federal Food, Drug, and Cosmetic Act (de FD&C Act)) een norm voor de kwaliteit van perchloraat in gebotteld water vaststellen of tot de conclusie komen dat een dergelijke regeling niet nodig is om de volksgezondheid te beschermen omdat perchloraat voorkomt in water van openbare watersystemen, maar niet in water dat wordt gebruikt voor gebotteld water. De FDA moet dergelijke maatregelen uiterlijk 180 dagen voor de ingangsdatum van de MCL van de EPA nemen.
Als de EPA een MCLG voor perchloraat ontwikkelt op basis van het nieuwe model, verandert dat dan de manier waarop de FDA de veiligheid van voedingsmiddelen beoordeelt?
De FDA gebruikt de meest actuele wetenschap, waaronder informatie van de EPA, wanneer zij veiligheidsbeoordelingen uitvoert. De FDA zal de nieuwe informatie bestuderen als en wanneer deze beschikbaar komt, en nagaan hoe deze het best kan worden verwerkt in haar wetenschappelijke beoordeling, met inbegrip van de veiligheidsbeoordelingen van voedingsmiddelen. De FDA zal toekomstige tests voor perchloraat in voedingsmiddelen overwegen in het licht van de herbeoordeling door de EPA.
Welk gebruik van perchloraat is toegestaan in toepassingen voor contact met voedingsmiddelen?
Met ingang van 4 mei 2017 mag perchloraat alleen tot een bepaald niveau worden gebruikt als bestanddeel van antistatische middelen die worden gebruikt in bepaalde containers en voedselverwerkingsapparatuur die in contact komen met alleen bepaalde droge voedingsmiddelen. Elk toekomstig voorgesteld gebruik van perchloraat als levensmiddelenadditief in toepassingen voor contact met levensmiddelen is onderworpen aan een beoordeling vóór het in de handel brengen en goedkeuring door de FDA.
Advies voor consumenten
Moet ik mijn voeding aanvullen met jodiumsupplementen om me te beschermen tegen mogelijke blootstelling aan perchloraat?
In het algemeen nemen de meeste Amerikanen voldoende jodium in hun voeding op en is het innemen van jodiumsupplementen niet nodig om u te beschermen tegen perchloraat in de concentraties die aanwezig zijn in water en voedingsmiddelen. U moet echter eventuele specifieke dieetwensen of -zorgen met uw zorgverlener bespreken.
Moeten zwangere vrouwen en zuigelingen hun voeding met jodium aanvullen?
Jodium is nodig voor de normale ontwikkeling van de hersenen van een baby, dus het is vooral belangrijk voor zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven om voldoende jodium binnen te krijgen. Veel vrij verkrijgbare en voorgeschreven prenatale supplementen bevatten jodium. Voor zuigelingen zijn moedermelk en zuigelingenvoeding goede bronnen van jodium. Vrouwen en ouders van zuigelingen en jonge kinderen moeten hun arts raadplegen voordat ze hun eigen voeding of die van hun kinderen aanvullen met jodium.
Kan ik de zuigelingenvoeding van mijn kind bereiden met kraanwater?
Tapwater wordt gereguleerd door de EPA onder de Safe Drinking Water Act. In december 2008 heeft de EPA een interim-gezondheidsadvies uitgebracht om staats- en lokale ambtenaren te helpen bij de aanpak van lokale verontreiniging van de drinkwatervoorziening door perchloraat. Als u in een van de weinige gebieden woont waar het perchloraatgehalte in het openbare drinkwater hoger is dan 15 delen per miljard, raadt de FDA u aan water met een lager perchloraatgehalte te gebruiken, zoals gebotteld water of water van een thuisbehandelingsapparaat dat is gecertificeerd voor het verwijderen van perchloraat, om de flesvoeding voor uw kind opnieuw samen te stellen.