Op dinsdag, stonden vijf van de beste comedyscribenten van de stad op het podium van het kleine Triad Theater aan de Upper West Side in het kader van het New York Comedy Festival. Alan Zweibel, (“SNL,” “It’s Garry Handling’s Show,” “Curb Your Enthusiasm”) modereerde het panel, dat bestond uit Andy Breckman (“SNL,” “Monk”), Michelle Wolf (“Late Night with Seth Meyers”), Matt Roberts (“Late Show with David Letterman”) en multi-hyphenate schrijfster van scenario’s, essays, romans en toneelstukken Delia Ephron. Het panel vertegenwoordigde een diverse groep komische talenten die in verschillende vormen werken, met aspecten van hun vak die zich uitstrekken over het schrijven, produceren en creëren van tv-shows, maar ook films en romans.
READ MORE: 7 Films die Serieus worden over Stand-Up Comedy
De aanpak van het panel was over het algemeen licht, waardoor het publiek moest lachen met hun gekheid en verhalen over showbusiness. Alle betrokkenen waren niettemin gretig om hun advies te delen over hoe door te breken in comedy en hoe een carrière in een steeds veranderende industrie vol te houden als je eenmaal daar bent. Hier zijn enkele van de hoogtepunten:
“Be ready to get lucky.”
Bij het delen van hun verhalen over hoe ze in de comedy zijn begonnen, hadden alle panelleden gemeen dat hun carrière een sprong voorwaarts maakte door een min of meer toevallige ontmoeting. Matt Roberts werd 23 jaar na zijn stage bij “Late Show With David Letterman” segmentproducer en werkte zich langzaam op in de showrangen: Toen hij nog op school zat, was Roberts betrokken bij een comité dat Letterman-gasten Penn en Teller naar de campus bracht voor een show, en nadat hij een goede indruk had gemaakt en met Teller had geluncht, overtuigde hij de goochelaar om een aanbevelingsbrief te schrijven die hem de positie opleverde.
Populair op IndieWire
“Late Night With Seth Meyers”-stafschrijfster Michelle Wolf werkte in de financiële en tech-industrie terwijl ze standup comedy deed in de stad, maar uiteindelijk was het haar Twitter-feed die haar de baan opleverde. Haar aanwezigheid op sociale media trok de aandacht van een stafschrijver voor de show, die haar vroeg een pakket te schrijven (een late night comedy-versie van een schrijfvoorbeeld, met sketches, monolooggrappen en desk pieces). Na een interview dat slechts tien minuten duurde, was Wolf er zeker van dat ze het verknald had, want als voormalig recruiter voor een techbedrijf was ze gewend aan een succesvol interview dat het grootste deel van de dag duurde. Ze was dan ook verrast toen ze een paar weken later werd teruggebeld en de baan werd aangeboden.
Ephron was alleen al op grond van zijn opvoeding voorbestemd om schrijver te worden: Delia en haar zussen Nora, Amy en Hallie werden geboren uit de ouders van Phoebe en Henry Ephron, die als scenarioschrijvers optraden, en kregen literaire ambities opgedrongen. “Het enige wat mijn moeder wilde, was dat we schrijvers zouden worden. Dat was alles waar ze om gaf.” zei Ephron over haar jeugd. “Elke keer als ik iets grappigs zei, riep mijn vader ‘dat is een geweldige zin, schrijf hem op!’ Of mijn vader zei ‘dat is een geweldige titel,’ dus ik heb titels waar niets bij staat.”
In termen van haar eigen carrière, het begon met een kom pudding. “Ik had nog maar 300 dollar te besteden en zat chocoladepudding te eten,” herinnert ze zich van een tijd dat ze wanhopig probeerde gepubliceerd te worden in de New York Times, “en ik dacht, ik eet als een kind. En ik schreef 500 woorden genaamd ‘Hoe te eten als een kind’. Binnen een week had ze een boekcontract.
Breckmans kans deed zich voor toen zijn manager zijn afgewezen “Saturday Night Live”-pakket zonder het hem te vertellen voorlegde aan “Late Show With David Letterman”. Hij was aan het werk in een videotheek toen de telefoon ging, en hij nam op om te horen dat zijn manager hem een unieke kans had gegeven om Letterman te ontmoeten terwijl die in New York op zoek was naar schrijvers. Het addertje onder het gras was dat hij maar tot de volgende ochtend in de stad zou zijn. Breckman racete naar huis en schreef zijn Letterman-pakket in één nacht met de hand. “Ik moest mijn vrouw wakker maken en het uittypen,” zei hij, terugdenkend aan een tijd voor het computertijdperk, waarin typen geen universele vaardigheid was, “het was vier uur ’s ochtends, maar ik heb alle klokken in het appartement op half zeven gezet, zodat ze niet boos op me zou zijn.” Daarna racete Breckman terug naar de stad om het pakketje af te leveren dat hem zijn grote doorbraak bezorgde.
In het geval van de moderator was Zweibel’s eerste “professionele” schrijfervaring het werken in een delicatessenzaak en het verkopen van moppen aan komieken die in de Catskills werkten voor $7 per stuk. De eerste mop die hij ooit verkocht ging over een spermabank: “Het is net als een gewone bank, maar als je hier geld stort, verlies je rente. Toen werd ik de man van de spermabank in de bergen.”
Op den duur maakte Zweibel van al zijn onverkochte grappen zijn eigen standup comedy act. Vier maanden na zijn standup comedy-carrière was Zweibel net klaar met bombarderen toen iemand naar hem toe kwam en hem de slechtste comedian noemde die hij ooit had gezien. Hij vertelde Zweibel vervolgens dat zijn grappen niet slecht waren, en vroeg of hij ze mocht zien. “En ik stemde toe, ik zei zeker. Ik heb niet eens gevraagd wie dit was. Ik zou het aan een tuinman hebben laten zien. En het blijkt dat dit Lorne Michaels is.”
De legendarische SNL-maker was in de stad op zoek naar schrijvers, en Zweibel ging naar huis en schreef een pakket van meer dan 1000 grappen. Al snel was hij een van de oprichters van “Saturday Night Live”. Zweibel beschreef de ongebruikelijke manieren waarop ze binnenkwamen als een bewijs van hun “sluwheid”, maar Breckman suggereerde dat “je klaar moet zijn om geluk te hebben.”
Wanneer je grappen schrijft, onthoud dan voor wie je ze schrijft.
Dit advies geldt voor personages in tv, film of romans, maar nog belangrijker voor het schrijven voor de presentator van een late night show. Late night-hosts hebben een eigen stem, en de meeste kijkers willen niet de illusie doorbreken dat de ster een staf van schrijvers heeft die hem materiaal aanreiken. Dit betekent dat je grappen niet alleen grappig moeten zijn, ze moeten ook passen bij de artiest. Wolf is tegen dit probleem aangelopen, waar goede grappen voor haar eigen standup niet zouden werken voor Seth Meyers. “Dit gaat slecht klinken als het uit het gezicht van een jonge blanke man komt,” zei ze over dat soort materiaal. “Hij gaat of verschrikkelijk vrouwenhatend klinken als hij dit zegt. Ik zou die grap kunnen maken, dat is een goede grap voor mij.”
Zweibel gaf zijn eigen techniek om te helpen specifieke stemmen te ontwikkelen. “Ik kies een week, bijvoorbeeld deze week is ‘een auto kopen’. Maandag schrijf ik een monoloog zoals Jack Benny het zou zeggen, over het kopen van een auto. Op dinsdag Richard Pryor zoals hij het zou zeggen, op woensdag Joan Rivers, op donderdag David Steinberg, op vrijdag Rodney Dangerfield. Zweibel oefende op deze manier om zichzelf te trainen voor het schrijven van scripts, om er zeker van te zijn dat zijn personages niet hetzelfde zouden klinken.
Er is geen gemakkelijke oplossing voor writer’s block.
Op een gegeven moment in het panel stelde een publiekslid hen de eeuwige vraag: “Hoe genees je writer’s block?” De stilte van de panelleden (onderbroken door Breckman die gekscherend antwoordde met “masturbatie”) sprak boekdelen over het feit dat er gewoon geen gemakkelijke oplossing is voor het vastlopen van een schrijver. Ephron herinnerde zich het advies van haar “psychiater”, die haar vertelde om “om 10 uur te gaan zitten en pas om 12 uur op te staan. Ga om 2 uur zitten en sta pas om 4 uur op. Je kunt geen thee zetten, je kunt geen koffie zetten, je kunt geen plant voeren, je kunt geen dier voeren, je moet daar letterlijk gewoon zitten. En je zult schrijven.” Door voldoende discipline worden deze regels uiteindelijk een gewoonte.
Op dezelfde lijn sprak Wolf over het feit dat het schrijven voor een dagelijkse show je dwingt om elke dag te schrijven, of je nu wilt of niet. In deze situatie is writer’s block niet alleen een ergernis, het is een gevaar voor je werk. “Op sommige dagen zit je gewoon naar je computer te staren en moet je met iets komen. Het kan totale onzin zijn… maar je moet het doen.”
In Roberts’ ervaring kan het constructief zijn om het probleem op te splitsen in zijn mechanische onderdelen. “Je doet het bijna op een meer wetenschappelijke dan op een artistieke manier, en dan uiteindelijk zal iets je triggeren en zul je zeggen ‘oh, wacht, maar dit zou grappig zijn,’ en dan komt de kunst er weer in. Voor mij was dat altijd de truc.”
Zweibel vond het moeilijk om van de levendige schrijverskamer bij “SNL” over te stappen naar meer solitair schrijven. “Een tv-show is totaal sociaal. Het gaat erom met wie je wilt zijn, wie er rond de tafel zit, en wat de verschillende gevoeligheden zijn. Er is een bepaalde synergie die echt cool is. Als je dan in je eentje gaat schrijven, moet je dat soort energie op de een of andere manier compenseren. Zijn eigen oplossing is om aan meerdere soorten projecten tegelijk te werken, en als hij bij het ene vastzit, springt hij op een ander en reset hij.
Vind je eigen stem.
Hoewel je het vermogen moet hebben om voor andere mensen te schrijven, is het belangrijk dat je je kunt onderscheiden van de massa met je eigen unieke perspectief en stem. De panelleden waren het erover eens dat het belangrijk is om je eigen stem niet te laten bedelven onder de stemmen van degenen die je beïnvloeden. “Ik denk dat we inherent beginnen met schrijven voor een stem die we echt leuk vinden,” merkte Zweibel op, denkend aan hoe hij en andere mensen die rond dezelfde tijd opkwamen in comedy klonken als Woody Allen toen ze begonnen.
Ephron denkt dat elke schrijver na verloop van tijd op natuurlijke wijze zijn eigen stem zal ontwikkelen, maar het kan enige tijd duren om het te isoleren. “
Verbreed je vaardigheden om je carrière te verlengen.
Tijdens het panel besprak Alan Zweibel drie lopende projecten in verschillende media: een toneelstuk, een musical en een roman. De mogelijkheid om al deze hoeden te dragen heeft hem de mogelijkheid gegeven om zijn carrière als komedieschrijver voort te zetten lang nadat hij “SNL” had verlaten. In feite was iedereen aan tafel een multi-hyphenate in een of andere hoedanigheid, het uitbreiden van hun comedy ambacht door middel van standup, het schrijven van liedjes, romans, toneelstukken, en nog veel meer. Dit vermogen om verschillende “komediespieren” te gebruiken geeft hen de mogelijkheid om veelzijdig te zijn en te voorkomen dat ze in één rol worden gestopt. Dit stelt schrijvers ook in staat om de techniek te gebruiken die Zweibel hierboven beschreef, het roteren tussen projecten als een remedie voor writer’s block.
“Ik heb zeker gigantische flops gehad,” herinnerde Ephron zich. “Je kunt in de gevangenis voor scenarioschrijvers belanden of zoiets. Dus dan ging ik een boek schrijven, en iemand gaf er een optie op. Dus als je aan je carrière denkt, denk er dan niet alleen aan op één manier. Probeer ook andere gebieden te ontwikkelen.”
Leer afwijzing te verwachten.
Het is geen geheim dat het starten op elk creatief gebied een lang proces van bijna constante afwijzing met zich meebrengt. Het slechte nieuws is dat die afwijzing nooit ophoudt. Bij “Late Night With Seth Meyers” kan Michelle Wolf honderd grappen voor de monoloog schrijven, waarvan er maar twee de cut halen.
En zelfs na het winnen van een Emmy voor “Monk”, vindt Breckman dat “er geen dag voorbij gaat waarop iemand niet iets afwijst wat ik heb geschreven of iets afwijst wat ik heb geschreven. Elke dag is er wel iemand die een script leest en beslist dat hij er niet in wil acteren of het regisseren. Je moet het niet persoonlijk opvatten.”
Wacht niet te lang met schrijven.
Een symptoom van jong schrijverschap kan zijn dat je blijft wachten op je “grote doorbraak”, of dat “geluksmoment” dat de panelleden hebben meegemaakt, om echt te gaan schrijven. Hoewel het makkelijk is om je overweldigd en ontmoedigd te voelen door de moeilijkheid om een baan te vinden als komedieschrijver, is het belangrijk om niet te wachten op die baankans om te beginnen met het aanscherpen van je vak. “Wat we niet hebben als schrijvers, tenzij we het voor onszelf doen, is controle hebben,” merkte Zweibel op, “en de enige manier waarop we controle kunnen houden, is door te creëren in plaats van te wachten tot de telefoon gaat.”
READ MORE: Hoe te schrijven voor TV: ‘Brooklyn Nine-Nine’ schrijfster Laura McCreary deelt haar geheimen