Definitie van Toon
Om toontypen echt te begrijpen, moet je ze op de pagina ervaren. De manier waarop een auteur zinsbouw, woordkeus en literaire hulpmiddelen zoals figuurlijk taalgebruik gebruikt, kan allemaal de toon van een geschreven stuk overbrengen. toon verwijst doorgaans naar de stemming die de taal en woordkeus van een auteur impliceert, of naar de manier waarop de tekst een lezer kan laten voelen. Als auteur kun je effectief contact maken met lezers door in romans, korte verhalen en non-fictie een duidelijk omschreven toon te gebruiken.
- literaire analyse, toon is de houding van een auteur ten opzichte van zijn onderwerp. De toon van de auteur in een literair werk kan zijn persoonlijke mening weergeven, of de toon kan de gevoelens van een bepaald personage kanaliseren. Auteurs brengen toon over door hun woordkeus, interpunctie en zinsbouw.
Je kunt een verhaal schrijven met een toon die hoopvol of somber, romantisch of cynisch is. Als je de toon van een auteur in een roman, kort verhaal of essay beschrijft, kun je in je analyse een van de volgende toonwoorden gebruiken: sarcastisch, plechtig, fatalistisch, nostalgisch, dramatisch, vurig, nors, lichtvoetig of vrolijk.
Zo gebruikt Edgar Allan Poe in zijn korte verhaal “The Tell-Tale Heart” toon als literair middel om over te brengen
Zijn oog was als het oog van een gier, het oog van een van die vreselijke vogels die toekijken en wachten terwijl een dier sterft, en dan op het dode lichaam vallen en het in stukken trekken om het op te eten.
Voorkomende voorbeelden van toongebruik door schrijvers
Net zoals de toon van de stem sentiment en emotie kan uitdrukken in het spreken, kan toon hetzelfde doen in het schrijven. Hier volgen enkele veel voorkomende voorbeelden van toon die door schrijvers worden gebruikt om gevoelens over te brengen:
- nostalgisch
- reageerlijk
- blij
- persuasief
- droog
- spelend
- assertief
- pessimistisch
- petulant
- facetious
- inspirational
- sympathic
- ironic
- conflicted
sarcastisch
Difference between Tone and Mood
While tone signifies an author’s point of view, is de stemming van een stuk de sfeer van een stuk en het algemene gevoel dat het overbrengt op de lezer. Auteurs brengen stemming over door middel van figuurlijke taal en literaire hulpmiddelen, waarbij ze de lezer de stemming laten voelen die het geschrevene oproept.
Nagenoeg alle woorden die bruikbaar zijn om toon te beschrijven, kunnen ook fungeren als stemmingswoorden: Verlangen, nostalgie, angst, hartstocht en opwinding zijn allemaal zowel stemmingen als tonen. Net zoals een personage in een verhaal op een woedende of verontwaardigde toon kan spreken, kan een lezer een boze bui ervaren wanneer hij over dat personage leest. De toon van het personage vertaalt zich naar de stemming van de lezer via specifieke dialoog, gezichtsuitdrukkingen, en andere descriptoren. In het korte verhaal “The Pit and the Pendulum,” bijvoorbeeld, gebruikt Edgar Allen Poe op meesterlijke wijze het gevoel van angst van zijn personage om een soortgelijke angst bij de lezer teweeg te brengen.
Hoewel, de stemming van de lezer hoeft niet overeen te komen met de toon die door een auteur, verteller, of personage wordt geuit. In een griezelroman bijvoorbeeld, kunnen de hoofdpersonen een logeerpartij hebben in een donkere kamer. Ze hebben het misschien naar hun zin en de passage is misschien luchtig geschreven, maar dankzij de setting, het genre, contextuele aanwijzingen en details krijgt de lezer een duidelijk sinistere sfeer te pakken. Van alle literaire elementen die in een fictiewerk een rol spelen – onderwerp, verhaal, personage, setting, figuurlijk taalgebruik, literaire hulpmiddelen, enzovoort – is toon misschien wel het moeilijkst concreet te definiëren. Toch is in fictie de toon van een auteur een van de meest bepalende kenmerken die het ene boek van het andere onderscheidt. Om volledig te begrijpen hoe literair werk wordt gedefinieerd door toon, is het essentieel om eerst de eigenlijke definitie van toon te begrijpen.
Voorbeelden van toon in literatuur
Voorbeeld 1: A Modest Proposal (Jonathan Swift)
Een kind maakt bij een vermaak voor vrienden twee schotels; en als het gezin alleen dineert, is het voor- of achterkwart een redelijk gerecht, en gekruid met een beetje peper of zout is het op de vierde dag, vooral in de winter, erg lekker gekookt.
Voorbeeld 2: De Alchemist (Paulo Coelho)
We zijn reizigers op een kosmische reis, sterrenstof, wervelend en dansend in de draaikolken en draaikolken van de oneindigheid. Het leven is eeuwig. We zijn even gestopt om elkaar te ontmoeten, om elkaar te ontmoeten, om lief te hebben, om te delen. Dit is een kostbaar moment. Het is een kleine parenthese in de eeuwigheid.
Voorbeeld 3: Beloved (Toni Morrison)
En in al die ontsnappingen kon hij het niet helpen zich te verbazen over de schoonheid van dit land dat niet van hem was. Hij verborg zich in zijn borst, vingerde de aarde voor voedsel, klampte zich vast aan de oevers om water te drinken en probeerde er niet van te houden. Op nachten dat de hemel persoonlijk was, zwak door het gewicht van zijn eigen sterren, dwong hij zichzelf om er niet van te houden. Zijn begraafplaatsen en zijn laaggelegen rivieren. Of gewoon een huis – eenzaam onder een chinaberry boom; misschien een muilezel vastgebonden en het licht raakte zijn huid precies zo. Alles kon hem beroeren en hij deed zijn best om er niet van te houden.