Barracuda’s zijn misschien wel een van de meest gevreesde zeedieren voor hen die niet veel tijd in het water doorbrengen, maar zij die dat wel doen, hunkeren naar onderwater ontmoetingen met deze onbegrepen wezens. Veel duikers zullen het ermee eens zijn dat hun uiterlijk in het begin angstaanjagend kan zijn. Met hun hoektanden is het geen wonder dat barracuda’s worden beschouwd als brute roofdieren.
Zijn ze echt zo gevaarlijk als men denkt dat ze zijn? Ondanks hun uiterlijk en hun succes als roofdier, zijn er maar zelden aanvallen op mensen gemeld. Barracuda’s staan meer bekend als fotomodellen dan als angstaanjagende wezens. Er wordt gezegd dat een duiker ervan droomt zich midden in een draaikolk van barracuda’s te bevinden terwijl ze voortdurend in het rond cirkelen. Dit kan een van de meest gedenkwaardige ervaringen in het leven van een duiker zijn.
Barracuda is een grote vissoort die voorkomt in de warmere, kustgebieden van de wereldzeeën waar voedsel in overvloed aanwezig is. Er zijn meer dan 26 verschillende soorten barracuda’s die in grootte variëren van minder dan 20 centimeter tot bijna 6 1/2 ft in lengte. Hoewel ze in de diepe oceaan kunnen worden aangetroffen, geven ze de voorkeur aan kusthabitats langs het continentaal plat en koraalriffen.
Ondanks enkele verschillen in grootte en kleur tussen barracuda soorten, hebben ze ook een aantal vergelijkbare kenmerken: een langgerekt uiterlijk, spitse kop met krachtige kaken, rijen scherpe hoektanden, 2 gescheiden rugvinnen en een gevorkte staartvin, grijs/zilver aan de bovenkant vervagend in wit op de buik met witachtige uiteinden op hun donkerpaarse staartvinnen, zwarte vlekken op de onderkanten van zijn lichaam, 18 tot 25 donkere strepen aanwezig op de bovenzijde van elke vis, en 2 donkere strepen of uiteinden, 1 op de onder- en bovenvin. Zoals de meeste vissen, hebben barracuda’s geen oogleden. Als je er een heel traag ziet bewegen, is het mogelijk dat ze eigenlijk slapen. Maar als ze slapen, zijn ze nog steeds alert op gevaar- dus probeer ze niet te storen want ze zouden je per ongeluk kunnen aanvallen! Barracuda’s worden meestal 2 tot 3 meter lang en wegen ongeveer 2,5 kg. De leeftijd van een barracuda kan worden gemeten aan de hand van het aantal ringen dat elk jaar in zijn schubben wordt gevormd. Barracuda’s kunnen tot 14 jaar oud worden.
De barracuda staat bekend als een agressief, dominant roofdier, en vertrouwt vaak op de “verrassingstactiek” om zijn prooi te vangen. Barracuda’s kunnen in korte stoten meer dan 25 km/uur zwemmen – ze doen dit om prooien in te halen die proberen weg te zwemmen. Omdat hun lichaam lang en slank is, kunnen ze gemakkelijk door de riffen sluipen terwijl ze jagen. Doordat hun onderkaak iets uitsteekt en hun hoektanden van ongelijke grootte zijn, hebben ze de bijnaam ‘Tijger van de Zee’ gekregen.
De barracuda is een opportunistisch roofdier- ze voeden zich alleen met andere dieren in het omringende water. Omdat barracuda’s uitgroeien tot zeer grote vissen, hebben ze behalve haaien, orka’s, grotere barracuda’s, reuzentonijn en dolfijnen weinig natuurlijke roofdieren. Ze camoufleren zich vaak in de buurt van zeegras om nietsvermoedende prooien in een hinderlaag te lokken, en bewegen zich snel (meer dan 25 mph) door de koraalriffen op zoek naar voedsel. Ze voeden zich voornamelijk met kleinere vissen zoals: snapper, grunts, mul en brasem.
Er is niet veel informatie over de voortplanting van de barracuda, maar wat we wel weten is dit: vrouwelijke barracuda’s paaien in het voorjaar. Zij zal haar eieren in het water loslaten, die vervolgens uitwendig worden bevrucht. Men denkt dat barracuda’s paaien tussen april en september. Tijdens het broedseizoen paaien de vrouwtjes een paar keer, waarbij ze telkens 5.000 tot 300.000 eitjes vrijlaten. Zoals de meeste andere vissen laat de barracuda de bevruchte eieren in het open water drijven tot ze uitkomen. Kort na het uitkomen van de eieren zullen de larven zich vestigen in ondiep water waar vegetatie zowel bescherming als voedsel biedt aan de larven totdat zij uitgroeien tot juvenielen. Wanneer ze volwassen zijn, verhuizen ze naar diepere wateren met riffen en blijven daar voor de rest van hun leven. De mannetjes worden geslachtsrijp in de eerste 3 jaar van hun leven, maar de vrouwtjes doen er ongeveer 4 jaar over.
De volwassen barracuda’s jagen solitair, terwijl de meeste jonge dieren de neiging hebben zich in grote scholen te verzamelen (soms in aantallen die kunnen oplopen tot honderden of zelfs duizenden). Het vormen van scholen biedt de juvenielen bescherming tegen roofdieren – veiligheid in aantallen. Wanneer een roofdier een school aanvalt, vormt de school een draaiende draaikolk, waardoor geen enkele barracuda als prooi kan dienen. Een grote school betekent het delen van kleinere porties voedsel, maar het komt met de voordelen van bescherming en voedsel detectie.
Barracuda’s hebben een slecht gezichtsvermogen, en worden zeer aangetrokken door reflecterende, metalen voorwerpen- ze zullen denken dat ze zilvervis zien, wat is wat ze meestal eten. Denk eraan geen oorbellen of andere sieraden te dragen als je in troebel water zwemt.
Barracuda’s kunnen worden gegeten als biefstuk of filet, gerookt of verwerkt in soepen. Maar uit wetenschappelijke rapporten is gebleken dat hun vlees hoge concentraties kwik en cadmium bevat, wat in verband wordt gebracht met gevallen van siguatera.
*Ciguatera is een vorm van voedselvergiftiging. De gifstoffen zijn afkomstig van algensoorten, die door zeevissen in de tropische/subtropische wateren worden gegeten. Deze toxines hopen zich op natuurlijke wijze op in de lichamen van vissen, die uiteindelijk worden opgejaagd door andere roofdieren, waar het meer geconcentreerd wordt. Ciguatera wordt op de mens overgedragen door directe consumptie van visvlees.