Breng ze mee als je ze hebt.
Ja, medetuinders, het is weer tijd om de Little Free Seed Library bij mij thuis te vullen. Zoals altijd in het voor- en najaar zal de bovenste plank van onze Little Free Library (op de hoek van 45th & Washburn) de komende maanden dienst doen als ruimte om zaden te delen.
Ik hoop dat u zaden wilt meenemen om te delen, en als u dat doet, breng ze dan alstublieft in enveloppen of zakjes waarop duidelijk de naam van de plant staat vermeld. Ik heb kleine enveloppen en pennen ter grootte van munten klaargelegd, zodat mensen zaden uit grotere enveloppen kunnen kiezen en ze gemakkelijk mee naar huis kunnen nemen.
Cicaden vs. sprinkhanen
OK, laten we het nu eens over cicaden en sprinkhanen hebben. Als je net als ik bent, en waarschijnlijk nog een miljoen andere mensen, dan is wat je denkt te weten over deze twee beestjes helemaal door elkaar gehusseld. Dus laten we een paar minuten besteden aan het uitzoeken van deze puinhoop.
Ik ben opgegroeid in Phoenix, waar veel meer cicaden zijn dan hier in Minnesota. Hun gezoem, waar ik dol op ben, was zo’n beetje de soundtrack van mijn hele jeugd.
Maar waar ik nog meer van genoot was het spelen met de buitenaardse exoskeletten die cicades afwerpen en achterlaten op zo’n beetje elk oppervlak in zicht. Terwijl we die tere schildjes tussen onze vingers klemden, marcheerden mijn vrienden en ik ermee rond zoals we met onze Barbies deden, en speelden wat we die dag aan het doen waren.
Ik heb geen bron kunnen vinden om het te bewijzen, maar zo te horen hebben we dit jaar meer cicaden dan anders. Anderen die er ook zo over dachten, hebben mij gemaild om te vragen of ik denk dat dit een van die 17-jarige cycli is waarbij een enorme zwerm uit de grond komt om te paren en verwoesting aan te richten op gewassen, of wat het ook is dat ze doen als er een heleboel zijn.
Nou, ik heb natuurlijk gehoord van de 17-jarige cyclus van sprinkhanen, waarvan ik dacht dat het hetzelfde was als cicaden. Maar bij gebrek aan een bruikbaar antwoord voor de mensen, zocht ik dingen op. En wat heb ik veel geleerd.
Eerstens: cicaden en sprinkhanen zijn totaal verschillende insecten. Wat! Ik weet het, maar het is waar, en de reden dat we hierover in verwarring raken is waarschijnlijk omdat beide insecten zich op vergelijkbare manieren gedragen.
Sprinkhanen zijn echter een soort sprinkhanen, terwijl cicaden verwant zijn aan krekels – het laatste verband is veel minder duidelijk als je naar foto’s kijkt. Sprinkhanen zijn de beestjes die zwermen, soms tot het punt van het veroorzaken van echte natuurrampen en het verdienen van een slechte rap in de Bijbel, boeken en een flink aantal sci-fi films en tv-shows.
Er zijn twee soorten cicaden, eenjarige en periodieke. Zoals hun naam al doet vermoeden, komen eenjarige cicaden elk jaar voor, hoewel hun levenscyclus meestal enkele jaren langer is. De rest van de tijd brengen ze ondergronds door, dus we zien ze niet.
Periodieke cicaden hebben een 13- tot 17-jarige levenscyclus. En dat is waar we onze verkeerde ideeën over de 17-jarige sprinkhanenplaag vandaan halen. Net als eenjarige cicaden, brengen ook periodieke soorten een groot deel van hun leven ondergronds door. Ze komen alleen veel minder vaak tevoorschijn, en als ze tevoorschijn komen, kunnen ze in groten getale voorkomen, waardoor mensen denken dat het om een zwerm of, jawel, een sprinkhanenplaag gaat.
Minnesota heeft niet eens periodieke cicaden. Dus ook al horen we er dit jaar meer, het is niet zo dat we worden overspoeld door de beestjes of zo.
In tegenstelling tot sprinkhanen vernielen cicaden geen gewassen. Ze voeden zich met bomen en leggen hun eieren erop, maar de schade is meestal niet zo groot. Over het algemeen zijn cicaden aanwezig van begin juli tot ergens in september, en ze zijn ongevaarlijk. Dus ook al zien ze er eng uit, plet de arme dingen niet als je ze ziet.
Als de nimfen eindelijk uit de grond komen en hun huid achterlaten om volwassen te worden, hebben ze nog maar een paar korte weken om te zoemen en paren aan te trekken en een beetje plezier te hebben voordat ze sterven. Dus, de volgende keer dat je dat vreemde geluid hoort dat ze met hun buik maken, weet dan dat wat je hoort eigenlijk het geluid van liefde is.
Meleah Maynard is schrijfster, redactrice en meestertuinier. Ga voor meer tuinideeën en -tips naar haar blog, die is omgedoopt tot Livin’ Thing.