Quentin Long test de business class op de Boeing 787-9 Dreamliner van United Airlines – ’s werelds nieuwste toestel waarvan wordt beweerd dat het het meest comfortabel is voor vliegers – om te zien of de beloften ook worden waargemaakt.
Met een hoop nieuw kapitaal en de nieuwste vliegtuigen ter wereld lijkt United op de weg omhoog te zijn.
Maar dat weerhoudt doorgewinterde reizigers er niet van om hun ultrakritische sneren, ooit voorbehouden aan Qantas, te richten op alle Noord-Amerikaanse maatschappijen, inclusief United.
Dus met een gevoel van nieuwsgierigheid checkte ik in in een United Polaris business class stoel op weg naar LA. Was deze reputatie van slordige service en slechte ‘hardware’ verdiend?
Voor vertrek
Wel, zo bleek, het was niet helemaal Polaris, want de nieuwe stoelen zijn nog niet ingezet op de Australische routes (nog niet bevestigd, dit zal naar verwachting gebeuren voor begin 2020).
Maar de voorzieningen en service zijn wel opgewaardeerd naar de Polaris-standaard.
“Je hebt de keuze uit lounges, ofwel Singapore Airlines ofwel Air New Zealand”, vertelt de check-in assistente me. “Air NZ heeft betere koffie en eten”, krijg ik te horen als ik om advies vraag.
Dus, een onverwacht extraatje – twee lounges voor de prijs van één. De Sydney lounge van Air NZ is relatief nieuw en aangenaam.
De stoel
Mijn collega’s en vrienden denken dat ik ziek ben, want ik vlieg graag business omdat ik zoveel werk gedaan kan krijgen.
Zeker, de ruimte en de flatbed zijn geweldig om ervoor te zorgen dat je kunt werken als je aankomt op je bestemming en niet als een gelobotomiseerd omhulsel van een mens opduikt. Voor mij is het de cocon van comfort, privacy en een gebrek aan afleiding waar ik naar hunker om veel werk gedaan te krijgen.
Ziek, ik weet het.
Dus glijdend in 2B, is het eerste wat me opvalt dat ik wel wat meer ruimte zou kunnen gebruiken voor de andere kleren, laptop, boeken, blocnote, telefoon, pennen, koptelefoons, medicijnen en andere attributen die als Mary Poppins uit mijn handbagage springen.
Als ik iemand in United PJ’s zie, ga ik op zoek naar de mijne (ik ben dol op een paar airline jim jams).
Als ik ze niet kan vinden in de groeiende berg afval in 2B, brengt de vriendelijke steward me mijn eigen paar met een beleefd: “Het is maar dat u het weet, meneer, u moet er om vragen.”
De taak van het schuiven en klemmen van al mijn werk-vlucht accessoires wordt gecompliceerd door de uitgebreide Polaris accessoires: een Saks Fifth Avenue gewatteerde bedovertrek, twee kussens (een een aanzienlijke traagschuim), een deken, amenity bag en slippers moeten hun eigen huis vinden naast mijn spullen.
Ik krijg het allemaal gesorteerd, maar voel voor mijn maat in 2A. Door de opstelling van de stoelen zitten we vrij dicht bij elkaar en ik speel een spelletje vangbal, waarbij ik ervoor zorg dat mijn spullen niet op zijn kant van het hek of op de gedeelde armleuning vallen.
Opgeladen met alle spullen veilig opgeborgen en stralend in mijn oversized pyjama, kan ik ontspannen.
Om de ergste effecten van een jetlag te voorkomen, leg ik de laptop weg met nog zes uur vliegtijd te gaan. Ik wil aankomen met nog een klein beetje hoop dat ik een volledige dag in LA kan doorkomen zonder te pauzeren voor een dutje.
Het Saks ‘matraskussen’ wordt uitgerold en gladgestreken over het nu vlakke bed. Het traagschuim kussen wordt gerangschikt met het sprookjesachtige tweede kussen. Oogmasker op en oordopjes uit de amenity kit in, ik kruip onder de deken en slaap zonder problemen.
Het beddengoed zorgt ervoor dat de stoel meer aanvoelt als mijn feather-top thuis dan elke andere vliegtuigstoel die ik heb meegemaakt (Air New Zealand komt in de buurt).
De slaap is zelfs zo diep dat ik het ontbijt mis en met nog 40 minuten te gaan net genoeg tijd heb om thee te drinken.
Voedsel en vermaak
Ik volg vrijwel dezelfde routine op alle front-of-the-plane vluchten. De maaltijd wordt geserveerd in een uur na het opstijgen, dus dat is het entertainment segment van de reis.
Zodra het eten is opgeruimd is het tijd om de vreugdevolle eenzaamheid te gebruiken om te werken.
De film keuzes zijn, zoals je zou verwachten, georganiseerd door genre. Nadat ik mezelf in 2015 tijdens Selma in verlegenheid heb gebracht door midden in de lucht te huilen, vermijd ik altijd de ‘drama’-titels en ga ik voor de komedie. Ik breng mezelf liever in verlegenheid met giechelend gelach dan met blubberend gelach.
Niets kietelt mijn grappige bot dus neem ik genoegen met de veilige, niet-tear ontlokkende documentaire The Final Year. Het enorme scherm is geweldig, maar ik word een beetje afgeleid door het scherm van 2A, dat zich ruim binnen mijn ooglijn bevindt, en Denzels theatrale optreden in The Equalizer 2 is moeilijk te negeren vergeleken met Baracks lome gang.
Het diner biedt de klassieke keuze uit vier hoofdgerechten. Al mijn opties zijn beschikbaar, dus ik hoef geen reserve te kiezen.
Het lijkt misschien vreemd, maar een uitblinker van de maaltijd is het broodje: niet de gebruikelijke baksteen die lijkt te zijn gemaakt van de inhoud van een vacuümzak gemengd met farmaceutisch gips van Parijs. Het is inderdaad een warm broodje dat aanvoelt alsof het vers uit de oven is geplukt.
Mijn hoofdgerecht van geschroeide barramundi met citroenmirte en knoflookaardappelen en bonen is smakelijk. De vis heeft wat smaak en textuur behouden, terwijl de bonen knapperig zijn.
Na het eten maak ik de laptop los en log in op de wi-fi aan boord. Ik ben verrast dat de mid-air internetsnelheid verfrissend snel is, sneller dan mijn crimineel trage verbindingssnelheid thuis.
The IT Verdict
Afscheidend, is het duidelijk dat Verenigde (en misschien andere Amerikaanse vervoerders) oneerlijk harde kritiek van doorgewinterde reizigers worden gegeven. Het is een goed product dat gelijke tred houdt met ’s werelds beste.
Details: United Airlines, Sydney naar Los Angeles, Boeing 787-9 Dreamliner, Polaris business class, stoel 2B
Stoel: 7/10
Perfect in orde; er zijn niet veel verschillende standen maar de belangrijkste is plat dus dat is geweldig. Het beddengoed, inclusief een traagschuim kussen, maakt slapen opmerkelijk comfortabel.
De enige minpunten zijn het gebrek aan ruimte, en de nabijheid van je medepassagier.
Aanwezigheden: 6.5/10
De voorzieningenkit is redelijk, zij het basic in vergelijking met anderen. Tandenborstel, vochtinbrengende crème, lippenbalsem, oogmaskersokken enzovoort, maar geen scheerset, deodorant of parfums die in de allerbeste voorzieningenpakketten ter wereld zitten.
Voedsel en wijn: 7,5/10
Goed – er is niet al te veel stimulans om de wijnen te verkennen, met de standaard twee kwaliteitswitten en twee kwaliteitswijnen rood in het aanbod. Meer wijnen zijn beschikbaar op aanvraag.
De zelfhulpende snacking en maaltijden op elk gewenst moment opties houden United op gelijke hoogte met de toonaangevende business class maaltijdservice.
Service: 7/10
De bemanning is attent en klaar om te helpen, hoewel ik wel met ze te doen had. Ze leken allemaal te worden proppen lunch terwijl instappen plaatsvond en ik dacht dat onze begeleider ging haar handen verbranden bij het plaatsen van 2A’s maaltijd – de plaat was zo heet.
Lounge: N/A
Wel, Air New Zealand doet zijn werk goed.