Commentary
Somatische symptomen vervangen vaak emotionele klachten bij in het buitenland geboren studenten uit culturen waar psychische aandoeningen worden gestigmatiseerd. Na het uitsluiten van lichamelijke aandoeningen en het bevestigen van de diagnose van een onderliggende depressie, is de volgende stap een nog grotere uitdaging: de patiënt zover krijgen dat hij behandeling accepteert. In het geval van deze patiënt zou het eerlijk formuleren van de diagnose als cultuurschok of misschien als een chemische onevenwichtigheid het starten met een selectieve serotonine heropname inhibitor (SSRI) acceptabeler kunnen maken. Counseling kan ook worden gezien als een minder bedreigende oriëntatie op het Amerikaanse studentenleven. Een directe kennismaking met de consulent op het moment van het bezoek zal helpen een persoonlijke band te scheppen en zal de patiënt eerder geneigd zijn zich aan toekomstige afspraken te houden.
Veel Aziatische immigranten komen uit culturen die geestesziekten meer stigmatiseren dan de Amerikaanse cultuur.1 Geestesziekten worden vaak beschouwd als ongeneeslijk, en counseling wordt alleen overwogen voor mensen met ongeneeslijke geestesziekten. Als iemand als geestesziek wordt bestempeld, brengt dat schaamte teweeg bij de persoon in kwestie en zijn of haar familie. Dit kan de terughoudendheid van sommige patiënten verklaren om zich aan counselingafspraken te houden, hoewel veel patiënten te beleefd kunnen zijn om ronduit te weigeren.
Omwille van het stigma dat aan psychische ziekten kleeft, presenteren dergelijke problemen zich meestal als somatische klachten in plaats van stemmingsstoornissen.2 Dit is meestal geen bewuste misleiding van de kant van de patiënt. In veel culturen zijn er typische somatische symptomen (cultuurgebonden syndromen) die psychiatrische nood suggereren voor de cultureel onderlegde arts.
In Japan wordt taijin-kyofusho gedefinieerd als een angst om anderen te beledigen vanwege sociaal onhandig gedrag of een ingebeelde lichamelijke overtreding (bijv, lichaamsgeur).3 Letterlijk vertaald verwijst de stoornis (sho) van angst (kyofu) voor interpersoonlijke relaties (taijin), subtype offensief, naar de perceptie van de patiënt om anderen te beledigen. Taijin-kyofusho kan worden beschouwd als een pathologische overdrijving van het vermijden van belediging in sociale omgevingen, wat een belangrijk gebruik is in de Japanse cultuur. Emotionele distress lijkt deze eigenschap uit te vergroten tot een invaliderende sociale fobie die kan reageren op SSRI’s.4,5
Een ander voorbeeld van een cultuurgebonden syndroom is hwa-byung bij Koreaanse vrouwen. Bij dit syndroom kan depressie of onderdrukte woede leiden tot klachten over een oncomfortabele, maar niet voelbare, buikmassa.6,7 Hoewel emotionele nood in het Westen metaforisch en fysiek “hartzeer” kan veroorzaken, is de kans groter dat het buikpijn veroorzaakt in het Oosten, waar de darm de veronderstelde “zetel van de ziel” is. Veel vruchteloze gastro-intestinale onderzoeken hebben gefaald in het herkennen en aanpakken van onderliggend emotioneel leed.
Eerste-generatie immigranten hebben de meeste kans om zich aan deze culturele generalisaties te houden. Naarmate een persoon meer geaccultureerd raakt, is er minder moeite met het accepteren van de benaderingen van de Amerikaanse gezondheidszorg. Daarom zal de zoon of dochter van een Aziatische immigrant minder moeite hebben om geestelijke gezondheidszorg te zoeken wanneer dat nodig is. Het helpt om te bedenken dat de Amerikaanse cultuur geestesziekten nog niet zo lang geleden stigmatiseerde en dat somatische presentaties van psychiatrische ziekten niet ongewoon zijn in onze eigen cultuur.
Cultuurgebonden syndromen omvatten een breed scala aan psychologische, somatische en gedragssymptomen die in bepaalde culturele contexten voorkomen en die door de meeste deelnemers in die cultuur gemakkelijk worden herkend als ziektegedrag.8 Het Cultural Formulation model in appendix I van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4e ed., tekstrevisie, bestaat uit een op een casus gebaseerd verhaal van vijf componenten met een beoordeling van de culturele identiteit, verklaringen van de ziekte, factoren die verband houden met de psychosociale omgeving, culturele elementen van de arts-patiëntrelatie, en de algehele invloed van de cultuur op de diagnose en de zorg.9 Deze informatie kan artsen helpen bij het onderzoeken van de culturele identiteit van een patiënt, de verklaringsmodellen voor de ziekte, en culturele barrières voor de behandeling.10