Dubbele regenbogen: Als de hoop op één pot met goud niet genoeg is, geeft Moeder Natuur ons soms de kans om er twee na te jagen.
Hoe ze ontstaan
De dubbele dosis atmosferisch optimisme is het resultaat van optische effecten die in tandem optreden.
Alle regenbogen vereisen de aanwezigheid van de zon en regen om te kunnen ontstaan. Om een regenboog te zien, moet de zon in de rug van de kijker staan, en moet de regen voor de kijker vallen. Het hoeft niet per se op of naast de toeschouwer te regenen, maar de regen moet wel voor de toeschouwer in de richting van de horizon vallen.
Als het zonlicht door de wolken breekt en in de richting van de regendruppels straalt, komt een deel van het licht de regendruppels tegen en buigt af – dit proces wordt breking genoemd. Dit proces heet breking. Door de breking splitst het zonlicht zich in verschillende golflengtes. Deze verschillende golflengten komen overeen met verschillende kleuren: rood en oranje komen overeen met langere golflengten, terwijl blauw en paars overeenkomen met kortere golflengten.
De gebroken lichtgolven kaatsen – of reflecteren – tegen de ronde rand van de regendruppel, en breken opnieuw als ze de regendruppel verlaten en door de lucht reizen.
Omdat regendruppels relatief rond zijn als het zonlicht er doorheen breekt, is het visuele resultaat een sferische boog die door de lucht zweeft. Kijkers die het geluk hebben een hele regenboog te zien, zien een kleurrijke boog die de hele aarde omspant, van eind tot eind.
(FOTO’S: Somewhere Over the Rainbow)
Als regen vrij vaak voorkomt, waarom zijn regenbogen dan nog steeds een relatief zeldzame gebeurtenis?
Regenbogen ontstaan alleen als het gebroken zonlicht precies onder een hoek van 48 graden op de rand van de regendruppel valt. Als de hoek kleiner is dan 48 graden, dan gaat het licht gewoon door de regendruppel heen. Is de hoek groter dan 48 graden, dan wordt het licht recht uit de regendruppel teruggekaatst en treedt er geen breking op. Zonder breking ontstaat er geen regenboog.
Een dubbele regenboog! Wat betekent dat?
In een bijzonder gelukkige situatie vormen zich twee regenbogen tegelijk. De eerste en helderste regenboog wordt de primaire regenboog genoemd. Deze regenboog ontstaat door het hierboven beschreven proces, en het licht hoeft maar één keer op de regendruppel te weerkaatsen voordat het uit de regendruppel wordt gebroken.
De tweede en meer vage regenboog wordt de secundaire regenboog genoemd. Deze ontstaat wanneer het gebroken licht niet uit de regendruppel ontsnapt nadat het de eerste keer is weerkaatst. In plaats daarvan weerkaatst het gebroken licht ook nog een tweede keer op het oppervlak van de regendruppel, waardoor een secundaire regenboog ontstaat met de kleuren omgekeerd ten opzichte van de primaire regenboog. Helaas zijn er minder lichtstralen beschikbaar om het extra brekingsproces te ondergaan, zodat de resulterende secundaire regenboog minder levendig lijkt.
Theoretisch zijn drie- en zelfs viervoudige regenbogen mogelijk, afhankelijk van het aantal keren dat gebroken licht binnen een regenboog wordt gereflecteerd. Deze extra regenbogen zijn veel zeldzamer, omdat de concentratie van lichtstralen die beschikbaar zijn voor reflectie en breking bij elk optisch proces afneemt. Maar als je er een ziet, laat het ons dan weten via Twitter en onze iWitness pagina.
MORE ON WEATHER.COM: De wetenschap achter zonnehalo’s