Bij gelegenheid zult u een patiënt tegenkomen met een oorbel die vastzit in de oorlel. Dit komt meestal voor bij meisjes jonger dan 12-13 jaar en heeft te maken met een combinatie van factoren.
- Jongere kinderen zijn minder geneigd tot adequate hygiëne, en de kans is groter dat ze het gebied irriteren door met hun oorbellen te spelen
- Lokale contactdermatitis veroorzaakt door oorbellen, slechte hygiëne en druk op de pinna door het dragen van oorbellen kunnen allemaal leiden tot huidischemie, ontsteking en ulcusvorming met bijbehorende zwelling en een verhoogd risico dat oorbellen in de pinna vast komen te zitten
Patiënten met vastzittende oorbellen presenteren zich vaak met oorpijn, zwelling, erytheem en etterende drainage van de plaats van de piercing. Het gebied is meestal vrij gevoelig bij het aanraken. Meestal is ten minste een deel van de oorbel zichtbaar of voelbaar, maar röntgenfoto’s kunnen nodig zijn om de diagnose te bevestigen.
Verdenkingen van ingebedde oorbellen moeten zo snel mogelijk worden verwijderd om infectie te voorkomen.
Het is belangrijk om voldoende analgesie te verkrijgen met hetzij lokale infiltratie of veldblokkade voorafgaand aan de verwijdering. Procedurele sedatie kan nodig zijn bij jongere patiënten.
Het gebied moet worden voorbereid/gereinigd met behulp van steriele techniek in het geval een incisie nodig is voor verwijdering
Mosquito hemostats kunnen worden gebruikt om zowel de anterior (de decoratieve voorkant) en posterior (de achterkant of clip die de oorbel op zijn plaats houdt) delen van de oorbel te grijpen. Gebruik de hemostaten om de achterkant los te maken van de oorbel en trek de oorbel uit de pinna.
Als de voorkant zichtbaar is, oefen dan druk uit op de voorkant totdat de achterste achterkant of clip zichtbaar wordt. Klem een hemostaat op de achterkant en maak deze los van de oorbel door aan de achterkant te trekken terwijl u de oorbel anterior op zijn plaats houdt. Het kan nodig zijn om een kleine incisie te maken op het achterste deel van de pinna en de huid te spreiden met behulp van een hemostat om de clip in zicht te krijgen.
Als de backing of clip zichtbaar is met de voorste oorbel ingesloten, duw de oorbel dan naar voren totdat de decoratieve voorkant zichtbaar is. Klem een hemostaat op de voorkant zodra deze zichtbaar is, maak dan de clip/backing los en trek de oorbel eruit. Nogmaals, het kan nodig zijn om een incisie te maken om de zichtbaarheid te vergroten, maar de incisie moet worden gemaakt op het achterste deel van de pinna.
Als er niets zichtbaar is, begin dan met een incisie op het achterste deel van de pinna en spreid de huid met een hemostaat totdat de achterkant of clip zichtbaar wordt. Pak de achterkant vast met een hemostaat en oefen achterwaartse druk uit totdat het voorste decoratieve deel zichtbaar wordt en een hemostaat kan worden gebruikt om de twee stukken van de oorbel los te maken.
Als de oorbel is verwijderd, moet het gebied worden gekleed met antibiotische zalf en genezing door secundaire intentie worden overgelaten. Meestal zijn orale antibiotica niet nodig na verwijdering van een ingesloten oorbel uit de oorlel.
Piercings in de kraakbenige delen van het oor zijn echter in verband gebracht met perichondritis, chondritis en soms permanente misvorming. Ingebedde oorbellen in de kraakbenige delen van het oor vertonen een vergelijkbaar beeld als oorbellen die in de oorlel zijn ingebed, met zwelling, erytheem en gevoeligheid. Gezien de risico’s van kraakbeennecrose en cosmetische misvorming bij kraakbeenpiercings, kan het beste een otolaryngoloog bij de behandeling worden betrokken. In deze gevallen zijn vaak orale antibiotica nodig om zowel pseudomonale infecties (betrokken bij maximaal 95% van de gevallen) als stafylokokkeninfecties te behandelen.
Een retrospectieve chart review gepubliceerd in 2008 door Timm en Iyer onderzocht de incidentie, leeftijdsverdeling en het beheer van kinderen met ingesloten oorbellen die zich tussen juni 2000 en januari 2005 op de SEH van het CCHMC presenteerden. De studie omvatte uiteindelijk 100 patiënten gedurende de studieperiode. Uit deze studie bleek dat de incidentie van ingesloten oorbellen als hoofdklacht 25 gevallen per 100.000 bezoeken bedroeg. Van de 100 geïncludeerde patiënten in deze studie was 60% jonger dan 10 jaar. In 68% van de gevallen was het posterieure deel van de oorbel ingesloten. In 35% van de gevallen was er sprake van een geassocieerde infectie (wat minder was dan gerapporteerd in eerdere studies met infecties bij ongeveer 61-65% van de patiënten met ingesloten oorbellen). Bij 73% van de kinderen met piercings buiten de oorlel of tragus traden echter infecties op, waarvoor in sommige gevallen IV-antibiotica nodig was. In geen van de gevallen was procedurele sedatie nodig voor het verwijderen, maar in 47% van de gevallen moest een incisie worden aangebracht om het verwijderen te vergemakkelijken (Timm, Iyer 2008).