Mag je veel profijt hebben van deze video’s, oefentips, inspiraties en bronnen.
Oefeningstip
Een dubbele uitademing is door zowel de mond als de neus, niet alleen door de mond. Vergelijk de twee benaderingen en voel het verschil. Wanneer u dubbel uitademt door mond en neus, probeert u geen lucht door de neus naar buiten te blazen; u laat de neus gewoon open in plaats van hem af te sluiten. Het grootste deel van de lucht zal door de mond naar buiten komen, maar omdat je de neus openhoudt, zul je een groter gevoel van openheid in je hoofd ervaren, zowel tijdens als na de dubbele uitademing.
Voor oefeningen die geen dubbele ademhaling vereisen, kun je de adem gewoon op een natuurlijke manier laten stromen.
Energiedrama in de Himalaya
Mijn man Randi en ik waren in 1984 op een trektocht in Nepal, op de Annapurna Trail. Op een dag waren we op ongeveer 10.000 voet hoogte, op weg naar een pas die op ongeveer 18.000 voet lag. We moesten langzamer gaan dan de rest van de groep, omdat we moeite hadden met de grote hoogte en de zeer harde wind. Dus liepen we achter op onze groep.
Om ongeveer 3 uur ’s middags blies een bijzonder sterke windvlaag me van het pad af en over een richel. Gelukkig was het geen lange val, maar ik brak wel mijn enkel. Randi klom naar me toe en dekte me toe met onze beide donzen slaapzakken en een donsjack. Daarna liet hij me daar achter en nam, naar hij hoopte, een kortere weg naar beneden, naar de dichtstbijzijnde vallei, waar hij eerder een dorp dacht te hebben gezien – en waar hij hoopte hulp te kunnen vinden.
Ik bleef de hele nacht alleen achter. Op een gegeven moment had ik een uittredingservaring, en kon ik kiezen tussen leven of sterven. Ik koos om te leven, en toen ik terugkwam in mijn lichaam, voelde ik zeker dat de beste manier om in leven te blijven was om de aanwezigheid van de Meester (Paramhansa Yogananda’s) bij mij te voelen, en om de Energie-Oefeningen steeds opnieuw te doen, zo goed als ik kon. Dus deed ik dit vele uren lang.
Het vroor ver onder het vriespunt, en de wind huilde heel hard. Mijn eten en water, die bij mij in de slaapzak zaten, bevroren vast. Op een gegeven moment lukte het me om de slaapzak en de donsjas met veel stenen te bedekken om mijn lichaam meer bescherming te geven. Ik kwam de nacht door, en bij zonsopgang was ik bij bewustzijn en niet in shock toen Randi terugkwam met enkele dragers. Een van de dragers bond me op zijn rug en droeg me terug naar het kleine dorp dat Randi had gevonden.
Van daaruit werd ik per pony naar een groter dorp gebracht waar een dokter was. Hij was verbaasd dat ik geen bevriezing of tekenen van onderkoeling had. Afgezien van mijn gebroken enkel, was ik in redelijk goede conditie. Ik was en ben er nog steeds van overtuigd dat dit te danken was aan de zegeningen van de Meester in combinatie met de energetiseringsoefeningen. Vanuit het tweede dorp werd ik met het volgende “postvliegtuig” naar Kathmandu gevlogen, waar ik geopereerd werd en enkele weken in een ziekenhuis verbleef. Uiteindelijk keerde ik terug naar Amerika en herstelde volledig.
-Sunya Dickson