Napoleons zusjes

Advertenties

Er zijn veel boeken en blogs geschreven over Napoleon en ook over zijn broers. Over de rest van zijn broers en zussen is minder bekend. Maak kennis met zijn drie zussen:

Élisa

Élisa werd geboren in Ajaccio, Corsica in 1777. Ze werd Maria-Anna gedoopt, maar nam later officieel de naam Elisa aan.

Omstreeks 1795 ontmoette Elisa Felice Pasquale Baciocchi (later Levoy), een Corsicaans edelman en voorheen kapitein in de Royal Corse. Zij trouwden in 1797. Zij werden ouders van vier kinderen:

• Felix Napoléon Baciocchi Levoy (1798-1799)
• Elisa Napoléone Baciocchi Levoy (1806-1869)
• Jérôme Charles Baciocchi Levoy (1810-1811)
• Frédéric Napoléon Baciocchi Levoy (1814-1833)

Napoleon kende Élisa het vorstendom Piombino toe. In juni 1805 werd de oligarchische Republiek Lucca aan haar domein toegevoegd. In 1809 werd zij ook Groothertogin van Toscane. Zij was zeer betrokken bij al haar gebieden en gaf opdracht tot vele verbeteringen.

Élisa’s verhouding met Napoleon kwam steeds meer onder druk te staan. Napoleon riep Élisa regelmatig terug wegens onregelmatigheden bij de uitvoering van zijn bevelen in Toscane.

Bij de val van Napoleon werd Élisa gedwongen af te treden als groothertogin van Toscane. Zij vluchtte naar Italië en kon dankzij de inspanningen van haar broer, Jérôme Bonaparte, een tijdlang in Oostenrijk blijven, voordat zij naar de Villa Caprara in Triëst verhuisde. Op 13 april 1814 werd Élisa gearresteerd en geïnterneerd in de Oostenrijkse vesting Brünn. Zij wordt vrijgelaten en krijgt toestemming om in Triëst te blijven met de titel van gravin van Compignano. Na haar vrijlating verwierf Élisa een buitenverblijf in Villa Vicentina bij Cervignano en financierde zij verschillende archeologische opgravingen in de streek. In juni 1820 werd zij getroffen door een dodelijke ziekte en op 7 augustus overleed zij op 43-jarige leeftijd. Ze werd begraven in de San Petronio Basiliek van Bologna.

Pauline

Maria Paola Buonaparte werd geboren in Ajaccio, Corsica in 1780. In de volksmond werd ze “Paoletta” en later “Paulette” genoemd.

Napoleon Bonaparte trouwde haar, ondanks het feit dat Pauline verliefd was op iemand anders, op 14 juni 1797 uit aan generaal Charles Leclerc. Pauline baarde haar enige zoon, Dermide Louis Napoleon, op 20 april 1798.

Napoleon wenste het Franse gezag in Saint-Domingue te herstellen en benoemde generaal Leclerc tot gouverneur-generaal van het eiland. Leclerc, Dermide en Pauline vertrokken op 14 december 1801 vanuit Brest naar de kolonie.

Het klimaat eiste zijn tol op Pauline’s gezondheid. Zowel zij als Dermide leden aan gele koorts. Ze vond echter wel tijd om talrijke minnaars te nemen. Leclerc wilde dat zijn vrouw naar Parijs zou terugkeren, maar ze weigerde. Op 22 oktober 1802 werd Leclerc ziek. Hij stierf op 1 november, waarschijnlijk aan gele koorts. Zeven dagen later werden Pauline, Dermide en Leclerc’s stoffelijk overschot in allerijl overgebracht naar het Franse vasteland.

De gezant van paus Pius VII, Giovanni Battista Caprara, stelde Napoleon voor dat Camillo Borghese, 6e prins van Sulmona, een geschikte echtgenoot zou zijn voor Pauline. Op 28 augustus 1803 werden zij door Caprara in het huwelijk verbonden.

Camillo, Pauline, en Dermide kwamen op 14 november in Rome aan. Het echtpaar was aanvankelijk gelukkig, maar dat veranderde al snel in afkeer. Haar zoon Dermide, altijd een teer kind, stierf op 14 augustus 1804 in de villa Aldobrandini in Frascati, na hevige koorts en stuiptrekkingen.

In 1806 benoemde Napoleon zijn zuster tot soeverein vorstin en hertogin van Guastalla. Pauline had een hekel aan Napoleons tweede vrouw, keizerin Marie Louise. Dit was de oorzaak van een tijdelijk verstoorde relatie tussen broer en zus. Maar dat veranderde na de val van Napoleon. Pauline liquideerde al haar bezittingen en verhuisde naar Elba, en gebruikte dat geld om Napoleon’s toestand te verbeteren. Zij was de enige broer van Bonaparte die haar broer bezocht tijdens diens ballingschap op Elba.

Na Waterloo verhuisde Pauline naar Rome, waar zij de bescherming genoot van Paus Pius VII, evenals haar moeder Letizia en andere leden van de Bonaparte familie. Pauline woonde in een villa vlakbij de Porta Pia die Villa Paolina werd genoemd. Zij overleed aan longtuberculose in Palazzo Borghese in 1825.

Caroline

Caroline werd geboren in Ajaccio, Corsica in 1782. Tijdens de Franse Revolutie werd zij opgeleid aan de school in St-Germain-en-Laye, gesticht door Madame Jeanne Campan. Zij bezocht de school tegelijkertijd met Hortense, de dochter van Joséphine.

Ze werd verliefd op Joachim Murat, een van de generaals van haar broer, en zij trouwden op 20 januari 1800. Caroline was zeventien jaar oud. Toen Napoleon keizer werd, vroegen zij en haar zusters met succes om keizerlijke prinsessen te worden. Caroline en Joachim werden de ouders van vier kinderen:

• Achille Charles Louis Napoléon Murat, 2e Prins Murat (21 januari 1801 – 5 april 1847)
• Prinses Marie Letizia Joséphine Annonciade Murat (26 april 1802 – 12 maart 1859)
• Lucien Charles Joseph Napoléon Murat, 2e Soeverein Vorst van Pontecorvo, 3e Prins Murat (16 mei 1803 – 10 april 1878)
• Prinses Louise Julie Caroline Murat (21 maart 1805 – 1 december 1889)

Caroline werd op 15 maart 1806 groothertogin van Berg en Kleef en op 1 augustus 1808 koningin-consort van Napels. Als koningin renoveerde Caroline de koninklijke residenties in Napels en toonde ze belangstelling voor de archeologische ontdekkingen van Pompeï en stichtte ze een meisjesschool.

Ze werd beschreven als intens jaloers op haar schoonzus Joséphine en haar kinderen. Ze was een groot voorstander van zijn scheiding en tweede huwelijk met keizerin Marie Louise van Oostenrijk.

Toen, tijdens de Honderd Dagen van 1815, kwam Joachim uit voor Napoleon. Tijdens zijn afwezigheid werd Caroline achtergelaten als regentes van Napels. Joachim werd verslagen en geëxecuteerd, en Caroline vluchtte naar het Oostenrijkse keizerrijk. In ballingschap nam zij de titel ‘Gravin van Lipona’ aan; ‘Lipona’ is een anagram van ‘Napoli’ (Napels).

In 1830 trouwde zij met Francesco Macdonald, die in 1814 en 1815 minister van Oorlog van het Koninkrijk Napels was geweest. Zij woonde in Florence tot haar dood in 1839. Caroline overleed in 1839 en werd begraven in de Chiesa di Ognissanti, in Florence.

Wilt u meer weten over de Bonapartes? Kijk dan eens naar mijn Bonaparte stamboom.

Of kijk eens op mijn Pinterest bord over de Bonapartes: