St. Patrick’s Day is de feestdag waarop zelfs de meest recalcitrante Amerikaan zich in de verleiding voelt om groene kleding aan te trekken of aan een glas groen bier te nippen. Maar wat als iedereen in plaats daarvan elk jaar op 17 maart blauw zou dragen? De vroegste afbeeldingen van St. Patrick tonen hem immers gekleed in blauwe kleding, niet in groene, en toen George III een nieuwe ridderorde oprichtte voor het Koninkrijk Ierland, de Orde van St. Patrick, was de officiële kleur hemelsblauw, bekend als “St. Patrick’s Blue.”
De betekenis van blauw gaat terug tot de vroege Ierse mythologie, toen de soevereiniteit van Ierland, Flaitheas Éireann, vaak werd uitgebeeld door een vrouw gekleed in een blauw gewaad. Volgens de legende was de afbeelding gebaseerd op de 10e-eeuwse koningin met de naam Gormfhlaith, een portmanteau van de oude Ierse woorden voor blauw (gorm) en soeverein (flaith). Maar John T. Koch, in zijn Celtic Culture: A Historical Encyclopedia, stelt dat deze legende weinig basis heeft, en schrijft dat “Gormfhlaith niet moet worden gezien als een soort levende vertegenwoordiger van de mythische literaire soevereiniteitsgodin, zoals eerder is gesuggereerd.”
Toen Hendrik VIII de troon besteeg, na meer dan 300 jaar Engelse heerschappij over Ierland, ondernam hij stappen om zijn greep op het eiland te verstevigen door zichzelf in 1541 tot Koning van Ierland uit te roepen, het een deel van Engeland te maken en het een eigen wapenschild te geven. Dit was de eerste officiële keer dat de kleur blauw met Ierland werd verbonden, met behulp van een gouden harp op een blauwe achtergrond; hetzelfde symbool is vandaag de dag te zien op de grondwet van Ierland en de presidentiële vlag.
Maar door de bemoeienis van de Tudor-koning, en de voortzetting daarvan in de 18e eeuw met George III’s oprichting van de Orde van St. Patrick, werd blauw als kleur geassocieerd met Ierland besmeurd. Van het einde van de 18e tot de 20e eeuw, toen de kloof tussen de Ierse bevolking en de Britse kroon zich verdiepte, werden de kleur groen en het St. Patrick’s klavertje een symbool van identiteit en rebellie voor de Ieren.
De Orde viel snel uiteen na de oprichting van de Ierse Vrijstaat. Technisch gezien bestaat de Orde vandaag de dag nog steeds, maar zonder overgebleven Ridders. De enige twee overgebleven leden zijn het hoofd, koningin Elizabeth II, en een officier, de wapenkoning van Ulster. De zetels van de Orde worden nu ingenomen door leden van het Ierse St. Patrick’s Cathedral Choir, die nog steeds het blauw van St. Patrick’s dragen.