De campus van het Washington University Medical Center ligt langs de oostelijke rand van Forest Park in de centrale wijk West End van St. Louis.
Het Medisch Centrum omvat het Barnes-Jewish Hospital, het St. Louis Children’s Hospital en het Alvin J. Siteman Cancer Center van het Barnes-Jewish Hospital en de Washington University School of Medicine in St. Louis.
Het 10-jarige Campus Renewal Project dat momenteel wordt uitgevoerd in het Washington University Medical Center zal de campuservaring transformeren.
MEDICAL CENTER CAMPUS
Verken de locaties op de campus van het Medical Center.
Krijg informatie over parkeren en vervoer voor het Medical Center.
Ontdek informatie voor patiënten van het Medical Center.
Geschiedenis van de School of Medicine
De opleiding tot arts aan de Washington University in St. Louis begon in 1891.
Op grond van een verordening van 14 april 1891, waarbij een medisch departement van de Washington University werd opgericht, werd het St. Louis Medical College (een onafhankelijk medisch college in St. Louis) onder de vleugels van de gevestigde universiteit gebracht.De faculteit van het college stemde gretig in met de vereniging en verklaarde: “De meeste grote medische scholen in de wereld zijn altijd integrerende afdelingen van universiteiten geweest, en de voorbeelden die Amerika geeft, getuigen nog eens extra van de vruchtbare invloed van het contact van studenten en docenten van vakscholen met de werkers aan universiteiten.” Acht jaar later sloot ook het Missouri Medical College (een andere onafhankelijke hogeschool in de stad) zich aan bij de Washington University, en zo werden de twee beroemdste medische hogescholen van de stad samengevoegd met de universiteit.
In 1909 begon Abraham Flexner in opdracht van de Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching aan een onderzoek onder 155 medische scholen in de Verenigde Staten en Canada. Het onderzoek veroorzaakte een nationale sensatie. Sommige scholen stortten in, andere bundelden hun middelen, en weer andere reorganiseerden. De medische faculteit van de Universiteit van Washington ontsnapte niet aan de kritiek. In het rapport dat Flexner uitbracht aan Dr. Pritchett, voorzitter van de Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching en voormalig hoogleraar astronomie aan de Universiteit van Washington, zei hij dat één van de twee richtingen moest worden gekozen: “De afdeling moet worden opgeheven of gereorganiseerd.”
Dr. Pritchett mailde het rapport naar Robert S. Brookings, een koopman uit St. Louis die voorzitter was van de Raad van Bestuur van de Washington University. Brookings was geschokt en ging onmiddellijk naar New York om Flexner te spreken, en eiste bewijs dat de omstandigheden zo slecht waren als beschreven. Beiden keerden terug naar St. Louis en de twee mannen doorliepen de school. In minder dan twee uur tijd was Brookings ervan overtuigd dat drastische maatregelen nodig waren, wilde de school een van de belangrijkste instellingen voor medisch onderwijs en onderzoek worden. De ontmoeting in 1909 tussen Brookings en Flexner was van onovertroffen betekenis in de geschiedenis van de medische faculteit van de Universiteit van Washington, want zij leidde tot de volledige reorganisatie van de school en de oprichting van het huidige Medisch Centrum. Abraham Flexner inspireerde de droom van een model medische school. Robert Brookings nam de uitdaging aan en met de energie en visie die al zijn ondernemingen kenmerkten, maakte hij de droom tot werkelijkheid.
Er werd geen tijd verloren met het doorvoeren van veranderingen. In het Bulletin van de Medische School van juli 1910 stond de volgende verklaring:
“De Raad van Bestuur van de universiteit, die ervan overtuigd was dat er geen grotere dienst kon worden bewezen dan door een grote, moderne medische school, besloot de school te reorganiseren en deze in de voorste gelederen van de Amerikaanse medische instellingen te plaatsen. Aan het hoofd van een aantal vooraanstaande afdelingen heeft zij de bekwaamste mensen die zij zich kon verzekeren gevraagd.”
Toen Robert A. Barnes in 1892 overleed, liet hij een testament na waarin hij de beheerders van zijn nalatenschap opdroeg $840.000 te gebruiken voor de bouw en uitrusting van een ziekenhuis “voor zieken en gewonden, zonder onderscheid van geloofsovertuiging, onder auspiciën van de Methodist Episcopal Church, South.” Onderzoek door de beheerders naar de kosten van de bouw van een modern ziekenhuis overtuigde hen ervan dat het bedrag niet groot genoeg was om een efficiënt, brandvrij gebouw te bouwen, en daarom belegden zij de trust. In 1912 was de waarde gestegen tot 2 miljoen dollar, een bedrag dat de bouw van een ziekenhuis mogelijk maakte en een schenking achterliet die groter was dan het oorspronkelijke fonds.
Terwijl de trustees de bouw van een ziekenhuis bestudeerden, bestudeerde Robert Brookings medische scholen. Het was voor alle betrokkenen duidelijk dat de twee projecten, de bouw van een medische school en de bouw van een modern ziekenhuis, zo nauw met elkaar verbonden waren dat het doel van elk van beide beter zou kunnen worden bereikt door een samenwerkingsverband aan te gaan. Een medische faculteit zou zorgen voor hoog opgeleid personeel en zou het ziekenhuis verzekeren van de modernste methoden en superieure laboratoriumfaciliteiten. Een opleidingsziekenhuis zou de patiënten superieure zorg geven en tegelijkertijd de essentiële klinische ervaring bieden die in overeenstemming is met de moderne medische onderwijsmethoden.
In het voorjaar van 1912 werd begonnen met de bouw van de gebouwen van de medische faculteit en het ziekenhuis die nu de kern van het huidige centrum vormen. De laboratoria werden in de zomer van 1914 van hun oude onderkomen in het centrum van St. Louis overgebracht naar de nieuwe gebouwen aan Euclid en Kingshighway, en laat in de herfst van datzelfde jaar werden de activiteiten van het Washington University Hospital overgebracht naar het Barnes Hospital. Tegelijkertijd werd het St. Louis Children’s Hospital, toen gevestigd op Jefferson Avenue, aangesloten bij de School of Medicine en verhuisde het naar zijn nieuwe onderkomen in het Medical Center.
Op 28, 29 en 30 april 1915 werden oefeningen gehouden om de voltooiing te vieren van deze groep gebouwen die waren ontworpen om de praktijk, het onderwijs en de vooruitgang van de geneeskunde te bevorderen. De inwijdingsceremonies markeerden wat Dr. William H. Welch van de Johns Hopkins University “een van de meest significante gebeurtenissen in de geschiedenis van het medisch onderwijs in Amerika” noemde. Robert S. Brookings, de man die het meest verantwoordelijk was voor de reorganisatie, sprak de hoop uit dat
“Onze inspanningen zullen in zekere mate bijdragen aan het verhogen van het niveau van het medisch onderwijs in het Westen, en dat wij door middel van onderzoeksactiviteiten ons eerlijke aandeel zullen toevoegen aan de som van de kennis van de geneeskunde in de wereld.”
Deze profetische woorden zijn uitgekomen. Negentien Nobelprijswinnaars zijn verbonden geweest aan de School of Medicine, en twaalf zijn gekozen tot fellows van de National Academy of Sciences.
In de daaropvolgende jaren is het Medical Center blijven groeien, en nu behoren de faciliteiten tot de beste in de wereld. Met de toename van de omvang van het gebouw is ook het aantal faculteiten aanzienlijk toegenomen; de uitbreiding heeft plaatsgevonden zonder afbreuk te doen aan de normen die de vroege ontwikkeling van het Medical Center kenmerkten. Als gevolg hiervan zijn belangrijke prestaties op zowel onderzoeks- als klinisch gebied gestaag geregistreerd.
uit het Eeuwfeestbulletin van de Washington University School of Medicine, 1991/1992