Er zijn niet veel mensen voor wie ik 26,2 mijl zou willen lopen.
Het team van wetenschappers en artsen van het Celiac Disease Center van het Columbia University Medical Center is er daar echter één van. Zij zijn wereldleiders op het gebied van onderzoek en behandeling van coeliakie en zijn toevallig ook de artsen van mijn zoon. Zij hebben hem geholpen de gezonde jongen te worden die hij nu is en er komt geen eind aan mijn dankbaarheid jegens hen.
Dus toen ze een team oprichtten om dit jaar in november de marathon van NYC te lopen, trok ik mijn sportschoenen aan. Het aangaan van deze uitdaging heeft een aantal nieuwe ervaringen met zich meegebracht. Een daarvan is zere benen – echt zere benen.
Op zoek naar advies wendde ik me tot de eerste plek waar ik aan kon denken: hardloopwebsites. En op die websites vond ik één universeel advies: laat pijnlijke spieren weken in een bad met Epsomzout – een oud middel dat al sinds 1618 wordt gebruikt, toen per ongeluk werd ontdekt dat het een laxeermiddel voor koeien was.
Dus, ik rende (eigenlijk liep ik meer) naar de drogist, kocht Epsomzout, liet me weken in een warm bad vol Epsomzout en wachtte tot de pijn weg was. Ik denk dat de pijn een deel van mijn gebruikelijke scepticisme en kritisch denken heeft afgestompt. Terwijl ik in bad lag, begon ik na te denken… hoe werkt dit Epsom zout? Wat is de wetenschap erachter? Want, toen ik er echt over begon na te denken – het sloeg nergens op.
Epsomzout is niet verwant aan keukenzout, maar het is wel een zout met de naam magnesiumsulfaat. De belangrijkste bewering achter het weken in Epsomzoutbaden is dat het magnesiumsulfaat door de huid dringt en in het bloed terechtkomt om op de een of andere manier pijnlijke spieren te genezen. Maar als ik ga zwemmen, komt het chloor toch ook niet in mijn bloed? Evenmin als de stoffen die in andere wateroplossingen zijn opgelost.
Dus, ik heb wat rondgegraven en het blijkt dat er niet veel zinnigs te zeggen valt over de kracht van Epsomzout.
De eerste hint die ik kreeg, kwam van het aantal toepassingen dat het heeft. Wanneer iets beweert pijnlijke spieren te genezen, als laxeermiddel te werken en planten te helpen groeien, kan er een addertje onder het gras zitten. Hoewel sommige beweringen over Epsomzout waar kunnen zijn, wilde ik me concentreren op de vraag of het mijn spieren zou helpen of niet. Ik zal me na de marathon wel zorgen maken over groeiende planten.
Op de website www.seasalt.com, die Epsomzout verkoopt, staat: “Studies hebben aangetoond dat magnesium en sulfaat beide gemakkelijk door de huid worden opgenomen, waardoor Epsomzoutbaden een gemakkelijke en ideale manier zijn om te genieten van de bijbehorende gezondheidsvoordelen.” Ze geven ook een referentie voor deze bewering – en dat is meer dan de meeste websites doen. Dus heb ik het onderzocht en de referentie is een verslag (niet collegiaal getoetst) van een onderzoek dat is gedaan bij 19 mensen die in Epsom zoutbaden hadden gedompeld. Op bepaalde tijdstippen werden hun bloed en urine afgenomen en werden de magnesiumsulfaatgehaltes gemeten. Zij stellen dat “van de 19 proefpersonen, op 3 na, alle een stijging van de magnesiumconcentratie in het plasma vertoonden, hoewel deze in sommige gevallen gering was. De waarden vóór het eerste bad waren, gemiddeld 104,68 ± 20,76 ppm/ml; na het eerste bad was het gemiddelde 114,08 ± 25,83 ppm/ml”. Zij verklaren verder dat hoe meer baden – hoe meer magnesium (en sulfaat) in het bloed en de urine werd aangetroffen. Uiteindelijk trekken ze de conclusie dat “baden in Epsomzout een veilige en gemakkelijke manier is om het sulfaat- en magnesiumgehalte in het lichaam te verhogen.”
Het enige probleem (nou ja, een van de vele problemen) is dat het experiment geen controlegroep had. Om ook maar in de buurt van hun conclusie te komen, zouden 19 mensen in een bad zonder Epsom zout moeten gaan zitten en hun magnesium- en sulfaatgehalte in het bloed moeten laten meten. Zonder die gegevens kunnen we concluderen dat zitten in warm water het magnesiumgehalte van het bloed verhoogt.
Dit is slechts één website, maar ik vond ditzelfde artikel als referentie op andere websites als bewijs dat magnesium en sulfaat door de huid worden opgenomen. (1) Bovendien kon ik geen bewijs vinden dat magnesium of sulfaat het vermogen hebben om door de huid te gaan en de bloedwaarden te veranderen. Onze huid is een barrière die ervoor zorgt dat veel dingen ons lichaam niet kunnen binnendringen – ook grote ionen zoals magnesium en sulfaat. De huid is niet volledig ondoordringbaar – veel organische oplosmiddelen kunnen de huid passeren. Maar het is hoogst onwaarschijnlijk en ik kon geen bewijs vinden voor het idee dat grote ionen in water door de huid kunnen komen.
Dat wil niet zeggen dat Epsomzout nutteloos is of niet helpt bij bepaalde kwalen. Maar zonder die gegevens is het moeilijk uit te leggen hoe het weken in een bad ervan zou kunnen helpen bij spierpijn.
Dus, voor deze beginnende marathonloper laat ik mijn sceptische aard prevaleren boven de hardloopwebsites en laat ik het Epsomzout voorlopig uit het bad. We zullen zien wat er gebeurt nadat ik de marathon heb gelopen – op dat moment ben ik waarschijnlijk bereid alles te proberen.