De sprong
“Spring nu,” zei de stem in het hoofd van Kevin Hines. “En dat deed ik. Ik was gedwongen om te sterven.”
Hines sprong in september 2000 over een reling op de Golden Gate Bridge en begon aan een vrije val die bij de inslag 75 mijl per uur zou halen. Op het moment dat zijn vingers de reling verlieten, voelde hij onmiddellijk spijt.
“Ik dacht dat het te laat was, ik zei tegen mezelf: ‘Wat heb ik gedaan, ik wil niet sterven’,” zegt Hines, nu 38. “Ik realiseerde me dat ik de grootste fout van mijn leven had gemaakt.”
Hines viel ongeveer 240 voet in slechts vier seconden. Hij stortte met zijn voeten eerst in het water, waarbij hij ruggenwervels verbrijzelde en een enkel brak. Maar hij overleefde.
Nu reist Hines de wereld rond om te spreken over zelfmoordpreventie en geestelijke gezondheid, en vertelt hij zijn verhaal om anderen te helpen in leven te blijven.
Doe onze Depressie-quiz van 2 minuten om te zien of u baat kunt hebben bij verdere diagnose en behandeling.
Doe Depressie-quiz
Vertelt zijn verhaal
Hines vertelt zijn verhaal in de nieuwe documentaire die hij produceerde, Suicide: The Ripple Effect, die in maart 2018 in de Verenigde Staten is geopend. Hij heeft ook een memoires geschreven, Cracked Not Broken, Surviving and Thriving After a Suicide Attempt. Het verhaal van Hines vindt zeker weerklank, hij heeft meer dan 18.000 volgers op Twitter.
“Mijn doel is om te proberen minstens één individu hoop in te boezemen,” zegt Hines, “zodat één individu zegt: ‘Misschien kan ik hier blijven, misschien zijn er tools om hiertegen te vechten.'” Hines helpt suïcidale mensen die hij heeft ontmoet in één-op-één situaties – via sociale media en tijdens zijn toespraken. Hij heeft talloze levens helpen redden.
Een van de levens die Hines heeft gered, is van de echtgenoot van Lorena Stephens uit Massachusetts. Stephens schreef onlangs een e-mail aan Hines nadat haar vaak suïcidale man hem had horen spreken. “Mijn man heeft chronische zelfmoordgedachten en paranoia, net als Kevin. Hij had nooit gedacht dat iemand zich met hem kon identificeren en hij heeft in zijn leven al verschillende zelfmoordpogingen gedaan. De verandering in mijn man sinds hij Kevin heeft horen spreken is niets minder dan een wonder. Kevin gaf hem hoop. Kevin liet hem zien dat hij niet alleen was,” zegt Stephens. “Het was alsof God hem naar ons zond op een moment dat mijn man het het hardst nodig had.”
The Ripple Effect haalt onderzoek aan dat schat dat 115 mensen getroffen worden door een enkele zelfmoord. In de film zijn interviews te zien met mensen die direct werden geraakt door Hines’ zelfmoordpoging – zijn vader, zijn zus, en de kustwachtofficier die 57 dode mensen en één levende man – Hines – uit het water van de San Francisco Bay had gehaald na de sprong.
Since the Fall
De onmiddellijke spijt van de sprong van de Golden Gate Bridge resulteerde niet in een onmiddellijk herstel van zijn geestelijke gezondheid toen Hines het overleefde. Hij werkt nu dagelijks en ijverig om de aanhoudende symptomen, waaronder depressie en het horen van stemmen, onder controle te krijgen. Hij heeft sinds zijn sprong meerdere malen psychiatrische ziekenhuizen bezocht. Daarnaast neemt Hines medicijnen en bezoekt hij een therapeut. Hij doet elke ochtend minstens 23 minuten aan krachtige lichaamsbeweging, wat leidt tot een beter humeur. Hij eet een dieet dat gezond is voor de hersenen, doet dagelijks aan lightbox therapie, mediteert en gebruikt muziektherapie. Voor meer informatie over zijn plan, klik hier.
Het belangrijkste is dat wanneer depressie, psychose, paranoia, hallucinaties, hopeloosheid of zelfmoordgedachten terugkeren – en dat doen ze – Hines zijn toevlucht neemt tot mensen die een hecht ondersteunend netwerk vormen dat hij zijn “persoonlijke beschermers” noemt.”
Een van Hines’ belangrijkste persoonlijke beschermers is zijn vrouw van 12 jaar, Margaret. Het stel ontmoette elkaar 14 jaar geleden tijdens Hines derde onvrijwillige verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis. Hines zegt dat Margaret een grote rol speelt bij het mentaal stabiel houden van hem.
Als de slechte gevoelens terugkomen, zegt Hines: “Ik vertel het altijd aan iemand die van me houdt en die om me geeft en die met me meeleeft,” zegt hij. “Ik heb één verzoek aan mensen die momenteel worden geconfronteerd met de strijd, die het licht aan het einde van de tunnel niet kunnen zien,” vervolgt Hines, “onthoud dat het licht er is, de hoop is er, je moet een manier vinden om het te maken en een manier vinden om vooruit te gaan totdat je de hoop bereikt.”
Hines hoopt dat de film mensen motiveert om de leiding te nemen over hun geestelijke gezondheid.
“Wanneer je het vermogen kunt vinden om te vechten voor je welzijn, kun je je uitkomst veranderen,” zegt hij. “Zoals mijn vader me altijd vertelde, is er nooit iets goeds gekomen zonder hard te werken. Dat is een van de dingen die mijn leven hebben veranderd.”
Een dodelijke plek
Sinds de brug in 1937 werd gebouwd, zijn er naar schatting meer dan 1700 mensen van de Golden Gate Bridge gesprongen, waarvan er slechts 25 het hebben overleefd, volgens Robert Olson van The Centre for Suicide Prevention in Calgary, Canada.
Olson heeft opgemerkt dat de Golden Gate een bijzonder dodelijk middel is om zichzelf van het leven te beroven: Terwijl de gemiddelde overlevingskans van brugdoden 15% is, overleeft slechts 4% van de mensen die van de Golden Gate springen.
In de film belicht Hines een belangrijke missie waarvoor hij en vele anderen vechten: het groene licht van politici voor de installatie van een veiligheidsnet langs de brug om zelfmoorden te voorkomen. Het ziet er naar uit dat Kevin zijn missie in de niet al te verre toekomst zal realiseren. Volgens de San Francisco Examiner3 is het vangnet waar Hines en anderen zo hard voor hebben gelobbyd, eindelijk in aanbouw. Het net, bekend als een zelfmoordbarrière, moet in januari 2021 klaar zijn.
Hines wil nooit dat iemand meemaakt wat hij bijna 18 jaar geleden meemaakte toen hij een bus naar de brug nam met stemmen in zijn hoofd die hem vertelden “Je moet dood, spring nu,” herinnert hij zich.
“Het was de meest afschuwelijke, emotionele, onrust die ik ooit heb meegemaakt, en ik kon mezelf niet beheersen.”
Toen Hines landde na de vrije val, verbrijzelde en verbrijzelde hij drie ruggenwervels.
“Toen ik weer bovenkwam, probeerde ik te blijven drijven en dacht: ‘Ik ga verdrinken.’ Terwijl ik op en neer dobberde in het water, zei ik: ‘Ik wil niet dood, God, ik heb een fout gemaakt.’
Een zeeleeuw, zegt Hines, bleef hem boven het wateroppervlak duwen tot de kustwacht hem redde. Artsen herstelden Hines’ lichamelijke verwondingen operatief en na vier weken kwam hij terecht in psychiatrische zorg in het St. Francis Hospital in San Francisco, de eerste van zeven opnames om depressies, paranoia en hallucinaties te behandelen.
Tijdens dat eerste verblijf ontmoette Hines een priester die hem aanmoedigde zijn verhaal te delen. “
Het delen van zijn verhaal
Zowat zeven maanden na de sprong hield een aarzelende Hines zijn eerste spreekbeurt, voor 120 zevende- en achtste-klassers. “Ik was aan het flippen,” zegt hij. “Ik was een puinhoop.”
Twee weken later stuurden de kinderen hem brieven. Verschillende kinderen vertelden Hines dat zijn praatje een verschil had gemaakt en dat ze de hulp hadden gekregen die ze nodig hadden.
“Een verhaal hielp hen te besluiten eerlijk te zijn over hun pijn,” zegt Hines. “Toen dat gebeurde, zei ik tegen mijn vader: ‘Pap we moeten dit doen, hoe dan ook, waar we maar kunnen.’ Zo is het allemaal begonnen.”
Hines hoopt dat elke keer dat hij zijn verhaal vertelt, de hoop die hij overbrengt op de lijdenden hen in staat zal stellen zich open te stellen, zich te realiseren: ‘Ik kan mezelf vandaag helpen,’ zegt Hines.
Hij dringt er bij iedereen op aan die iemand ziet lijden en van streek is, zoals hij die dag op de Golden Gate Bridge, of van wie hij vermoedt dat hij zelfmoordgedachten heeft, de helpende hand te reiken.
Deze suïcidale persoon “moet horen wat ik moest horen. Dat we om je geven, dat je leven ertoe doet en dat we alleen maar willen dat je blijft”, zegt hij. “Als iemand me op die brug of in die bus had aangekeken en dat tegen me had gezegd, zou ik om hulp hebben gesmeekt.”
Hines dringt er bij iedereen die nu worstelt met zelfmoordgedachten op aan om, voordat je die actie onderneemt, de zelfmoordpreventietelefoon te bellen op 1-800-273-8255.