Werkers van de tweede klasse?
Net als bij de UAW en de Teamsters zijn de vakbondsfunctionarissen in de Carpenters District Council overwegend blank, mannelijk en ouder, terwijl de beroepsbevolking waarvoor ze werken steeds jonger en diverser wordt.
Volgens het Economic Policy Institute bestond in New York City 62 procent van de leerlingen in de bouw in 2014 uit niet-blanke werknemers, vergeleken met 36 procent in 1993. Van de bouwvakarbeiders in de vakbond waren de 41-60-jarigen voor 53 procent blank, terwijl de 18-40-jarigen voor 38 procent blank waren.
Inkomende en huidige timmerlieden van alle rassen en geslachten worden geconfronteerd met dezelfde bezuinigingen. Maar de bereidheid van de ambtenaren van de districtsraad om in te stemmen met lagere lonen en uitkeringen voor nieuwe werknemers tijdens een historische hausse in de bouw heeft bij de gewone timmerlieden twijfels doen rijzen over de vraag hoe ver de solidariteit van deze ambtenaren gaat.
Terwijl hij erkende dat veel oudere leden boos zijn over het nieuwe contract, zowel vanwege de bezuinigingen zelf als vanwege de manier waarop deze de solidariteit zullen ondermijnen, vertelde een timmerman mij het volgende,
We hebben een onevenredig blank ouder ledenbestand en een onevenredig jong POC ledenbestand. Ons leiderschap is overwegend blank. De eigenaars van de bedrijven, de superieuren en de voormannen, zijn ook onevenredig blank. Sinds ik in de vakbond zit, hoor ik voortdurend boodschappen van onze vakbondsleiding, leraren, en soms oudere leden, dat we dankbaar moeten zijn voor wat we krijgen en deze kans op een goed leven. De gedachte dat dit misschien een geweldige carrière was toen er nog blanken waren, maar dat we nu, nu er eindelijk meer diversiteit is, achteruit zullen deinzen en er onderweg elke rechtvaardiging voor zullen krijgen – dat is walgelijker dan walgelijk.
Hoewel de districtsraad naar buiten toe een afwijzende houding aanneemt, maakt hij zich duidelijk zorgen over kritiek vanuit de achterban. Ongeveer 600 arbeiders hielden vorige week een demonstratie voor het kantoor van de districtsraad om te protesteren tegen de stemming om het nieuwe contract goed te keuren, en na de demonstratie riepen timmerman-activisten een planningsbijeenkomst bijeen voor de gewone timmerlieden op 28 juli.
Daarna plaatste de districtsraad een reusachtige banner bovenaan zijn website en stuurde geautomatiseerde sms-berichten naar alle leden, waarin hij degenen die tegen de overeenkomst zijn “ontevredenen” noemt en hen met disciplinaire maatregelen bedreigt. Ondertussen doen ze elke kritiek op hun wanbeleid, ook van oude vakbondsactivisten, af als inherent “anti-vakbond.”
Dit laatste feit raakt aan de echte kern van het probleem. Vakbondsbestuurders die niet als timmerman werken, zien zichzelf, in plaats van de werknemers, als “de vakbond”. Om verdere bezuinigingen in de toekomst te voorkomen, en om een begin te maken met het ongedaan maken van de schade van dit nieuwe contract, moeten timmerlieden die op de werktuigen werken dit idee verwerpen.
Het contractdebacle maakt duidelijk dat timmerlieden niet kunnen vertrouwen op ambtenaren van de districtsraad. Alleen door zich te organiseren tegen de bazen – en tegen vakbondsfunctionarissen, wanneer die in de weg lopen – kunnen timmerlieden het niveau van solidariteit en strijdbaarheid handhaven dat generaties van hun voorgangers de weg naar een fatsoenlijk bestaan heeft geboden.