Sommige mensen huilen vaak, maar niet volledig. Ze zijn goed in huilen, maar lijken nooit te genezen van wat hen pijn doet.
Huilen zou goed voor je moeten zijn. Tranen bevatten immers gifstoffen. En feel-good chemicaliën komen vrij in het lichaam wanneer we tranen van verdriet huilen.
Dus als huilen zo goed voor je is, waarom huilen sommige mensen dan de hele tijd en voelen ze zich niet beter?
Zelfkritiek annuleert genezing
Ik herinner me dat ik een hele dag in bed doorbracht, huilend over een breuk met een jonge man wiens naam en gezicht ik ben vergeten.
Toen die dag van huilen voorbij was, was ik dat ook. Ik had dat liefdesverdriet met succes uit mijn systeem gehuild.
Bedenk wel, dit was niet iemand die ik lang in mijn leven had gehad. Het was een kortstondige romance die net zo snel eindigde als hij begonnen was.
Als de relatie langer had geduurd, had ik waarschijnlijk meerdere huilsessies nodig gehad om al het hartzeer te verwerken.
Wat ik niet deed terwijl ik huilde, was mezelf bekritiseren. In plaats van te zeggen: “Als ik niet zo’n loser was, zou ik hier niet liggen huilen,” of “Wat is het probleem? Ik kende hem nauwelijks”, zwelgde ik de hele dag in mijn verlies.
De gevoelens die ik ervoer leken groter dan dat specifieke verlies. Maar dat betekende niet dat ik overdreef of van een molshoop een berg maakte.
Wat het betekende was dat ik oudere gevoelens verwerkte op hetzelfde moment als nieuwe. De breuk had me de gelegenheid geboden om eerdere verliezen in mijn leven te herzien.
Dit was een goede zaak. Beter eruit dan erin.
Make those Tears Count
Voordeel nooit over je gevoelens terwijl je ze hebt; er is altijd een reden waarom iets belangrijk voor je is.
Volg deze tips voor een echt goede huilbui…
1. Huil om je eigen pijn, niet alleen om die van anderen. Huilen bij het kijken naar films en bij het luisteren naar verdrietige liedjes is een goede manier om opgekropte emoties kwijt te raken. Maar het kan zijn dat je dan niet direct met je eigen pijn bezig bent. Onthoud dat het goed is om voor jezelf te huilen.
2. Laat jezelf huilen om gemorste melk. Je hoeft niet te wachten tot iemand overlijdt. Je kunt huilen over alles wat je triggert, hoe ogenschijnlijk onbelangrijk ook.
3. Stel geen tijdslimiet aan tranen. Je hart zal beslissen wanneer genoeg genoeg is. Als je contact maakt met de ware bron van je pijn, zul je merken dat die eindig is. Maar je mag geen tijdslimiet voor je verdriet dicteren. Wees geduldig.
4. Ga verder waar je gebleven was. Als je een stijve bovenlip moet houden, misschien omdat je aan het werk bent, ga dan later bij jezelf te rade en kijk hoe je je voelt. Denk onder vier ogen na over het incident als je het gevoel hebt dat het nog niet is opgelost. Maak je niet druk als je de pijn niet kunt herbeleven. Tranen zijn net katten: Je kunt ze niet aan de leiband houden.
5. Spreek alleen vriendelijke woorden tegen jezelf. Als je huilt, let dan op zelfkritische en ontkrachtende zelfpraat als deze:
“Zo erg is het niet.”
“Ik ben te gevoelig.”
“Grote jongens/meisjes huilen niet.”
Zeg in plaats daarvan: “Het spijt me” en “Ik ben bij je” en “Ik hou van je.” Zeg deze dingen niet om jezelf te laten stoppen met huilen. Zeg ze om medelevend met jezelf te zijn.
6. Huil in het openbaar. Als je nog nooit in het openbaar hebt gehuild, zul je misschien verbaasd zijn dat veel mensen zich tot je aangetrokken zullen voelen. Je tranen maken je kwetsbaar, en daarom geen bedreiging voor anderen. Vriendelijkheid is een veelgehoorde reactie op openbare tranen.
Als je je maar één ding herinnert van deze post, laat het dan zelfcompassie zijn.