Als u ook maar een beetje actief bent op internet, is de kans groot dat u op een bepaald moment artikelen bent tegengekomen waarin wordt gesuggereerd hoe slecht Bluetooth-straling is en hoe het kan leiden tot ernstige gezondheidsproblemen. Terwijl sommige van deze artikelen u suggereren om met één argument te gaan zitten, laten andere u in verwarring achter met de retorische vraag – “Is het toch veilig om Bluetooth te gebruiken?” Dus in dit artikel nemen we de talloze factoren die een rol spelen in overweging en proberen we tot een sluitende mening te komen.
Om de nogal verontrustende vraag te beantwoorden – is Bluetooth veilig of niet – zijn er verschillende factoren die besproken moeten worden. Zoals de verschillende Bluetooth klassen, EMR’s en het type, SAR waarden, welke stralingen het vermogen bezitten om schade aan te richten op cellulair niveau, en meer.
Om u een inleiding te geven, EMR of Elektromagnetische Straling is een deel van het onzichtbare gebied van energie, ook wel straling genoemd, dat geassocieerd wordt met de elektromagnetische veldgolven. Deze EMV’s (elektromagnetische straling) worden op basis van hun frequenties in twee categorieën ingedeeld: Ioniserende straling en Niet-ioniserende straling.
Ioniserende straling
Ioniserende straling bestaat voornamelijk uit EM-golven die zich in het midden- tot hoogfrequente gebied bevinden en het vermogen bezitten om DNA op cellulair niveau te veranderen bij blootstelling. Bijvoorbeeld röntgenstralen, UV-stralen en gammastralen.
Niet-ioniserende straling
Niet-ioniserende straling bestaat, in tegenstelling tot ioniserende straling, uit EM-golven die zich in het lage tot middelhoge frequentiegebied bevinden en niet het vermogen hebben om het DNA te veranderen of te wijzigen (vanwege de lagere potentie). Bijvoorbeeld ELF-golven (Extremely Low Frequency), RF-golven en microgolven.
Weliswaar is blootstelling aan straling schadelijk, maar het is belangrijk te begrijpen dat de sterkte en de duur van de blootstelling een cruciale rol spelen bij het bepalen of straling de potentie heeft het DNA op cellulair niveau te veranderen, en op zijn beurt ernstige gezondheidsproblemen kan veroorzaken.
Interpolerend Bluetooth in het plaatje, kunnen we zien dat draadloze technologie vertrouwt op RF-golven met een korte golflengte voor de overdracht van gegevens over korte afstanden. Het maakt gebruik van golven in het frequentiebereik 2,4 – 2,485 GHz, dat valt onder de categorie niet-ioniserende straling. Dit betekent dat Bluetooth-straling alleen ernstige gevolgen voor de gezondheid kan hebben als de straling hoog genoeg is om het DNA te wijzigen door de moleculaire verbindingen waaruit het DNA is opgebouwd te verbreken en vervolgens de informatie op cellulair niveau te wijzigen. Echter, omdat het frequentiebereik van Bluetooth ver af ligt van de ioniserende straling en de tijd van blootstelling aanzienlijk aan de lagere kant is, heeft Bluetooth straling niet de mogelijkheid om uw DNA op cellulair niveau zodanig te veranderen dat het ernstige gezondheidsproblemen kan veroorzaken.
Hoewel u sommige gewaardeerde organisaties hoort suggereren dat Bluetooth golven kankerverwekkend zijn, moet u ook rekening houden met de verschillende klassen van Bluetooth om te zien of deze golven daadwerkelijk het vermogen bezitten om DNA te veranderen.
Bluetooth kan worden ingedeeld in drie klassen –
Klasse 1 – de krachtigste Bluetooth apparaten vallen in deze klasse. Deze apparaten kunnen een bereik hebben van meer dan 100 meter en werken met een maximaal vermogen van 100 mW.
Klasse 2 – een van de meest voorkomende klassen van Bluetooth die in een breed scala van apparaten wordt aangetroffen. Deze kan gegevens verzenden met een vermogen van 2,5 mW over een bereik van ongeveer 10 meter.
Klasse 3 – de minst krachtige Bluetooth-apparaten behoren tot deze klasse. Dergelijke apparaten hebben een bereik van ongeveer 1 meter en werken op 1 mW.
Van deze verschillende Bluetooth-klassen zijn Bluetooth-apparaten van klasse 3 tegenwoordig het moeilijkst te vinden. Aan de andere kant zie je gemakkelijk een groot aantal klasse 2 apparaten en ook een behoorlijke hoeveelheid klasse 1 apparaten.
Bluetooth en SAR
Naast de drie Bluetooth-klassen en hun verschillende werkfrequenties en vermogen, is een andere factor die ook in overweging moet worden genomen de SAR-waarde. SAR of Specific Absorption Rate is de meting van de snelheid waarmee energie door het menselijk lichaam wordt geabsorbeerd bij blootstelling aan een EMF (RF). De waarde helpt bij het bepalen van de hoeveelheid energie die door een lichaam (en hoofd) per weefselmassa wordt geabsorbeerd. In het algemeen ligt de SAR-waarde voor een typische Bluetooth-hoofdtelefoon rond 0,30 watt per kilogram, wat ruim onder de richtlijnen van de FCC (Federal Communications Commission) valt, die voorschrijft dat een apparaat geen waarde boven 1,6 watt per kilogram mag hebben. Om een voorbeeld te geven: een van de populaire echt draadloze oortelefoons, Apple AirPods, heeft een SAR-waarde van 0,466 watt per kilogram, wat onder de limiet ligt die door de FCC wordt gespecificeerd.
Sommigen suggereren dat aangezien microgolven ook radiofrequenties gebruiken in hetzelfde bereik als Bluetooth, dit aantoont dat Bluetooth-straling even schadelijk is als microgolfstraling. Dit is echter niet helemaal waar en is inderdaad maar de helft van het verhaal. Want ook al gebruiken Bluetooth en microgolven hetzelfde frequentiebereik, toch verschillen ze sterk in de hoeveelheid stroom die ze verbruiken. Over het algemeen gebruiken microgolven ~1200 Watt vermogen, wat, in vergelijking met Bluetooth (dat maximaal 100 mW (0,1 W) gebruikt), een hoop vermogen is. En blootstelling aan zo’n hoog vermogen op ~2,4 GHz frequentie bezit het risico van DNA-beschadiging op cellulair niveau.
de loop der jaren zijn er verschillende studies gedaan naar de bedreiging die lage straling EMV’s kunnen opleveren. Het kan echter als een verrassing komen, maar de meerderheid van deze studies zijn er niet in geslaagd om te bewijzen dat deze straling schadelijk is in de mate waarin ze schade kan veroorzaken aan het DNA op cellulair niveau. Integendeel, sommige deskundigen suggereren dat, ook al is het door Bluetooth gebruikte vermogen grotendeels aan de lage kant, langdurige/cumulatieve blootstelling aan deze straling kan leiden tot een aantal gezondheidsproblemen. Hoewel deze gezondheidsimplicaties niet noodzakelijkerwijs gericht zijn op de problemen die op cellulair niveau worden veroorzaakt, zijn er andere minder ernstige aandoeningen die kunnen ontstaan bij langdurige blootstelling.
Omdat de meeste van deze studies niet onomstotelijk aangeven dat Bluetooth-straling schadelijk is (in de mate waarin het DNA kan veranderen), moet men het idee dat langdurige blootstelling aan deze straling wel degelijk kan leiden tot (kleine) gezondheidsimplicaties, niet volledig verwerpen. Daarom moet er altijd zelfregulerend toezicht zijn bij de gebruikers om hun gebruik onder controle te houden. Deze maatregelen klinken vergelijkbaar met die welke sommige deskundigen sinds het ontstaan van mobiele telefoons hebben voorgesteld – zoveel mogelijk voorkomen dat de mobiele telefoon aan het oor wordt gehouden tijdens het aannemen van gesprekken, en in plaats daarvan vertrouwen op de ingebouwde luidspreker.
Hoewel, als het gaat om mobiele telefoons, deze maatregelen zinvoller zijn in vergelijking met degenen die hetzelfde suggereren voor Bluetooth-apparaten, zijn gebruikers prima met het gebruik van Bluetooth-apparaten totdat ze het doen onder controle en niet een groot deel van hun dag doorbrengen met Bluetooth-oortelefoons in hun oren. Dit geldt met name voor jonge kinderen die niet de hele tijd Bluetooth-oortjes/koptelefoons mogen gebruiken, omdat ze nog in de ontwikkelingsfase zijn en een dunnere schedel hebben dan volwassenen, waardoor ze gevoeliger zijn voor straling.
Is Bluetooth gevaarlijk?
Om de vraag – is Bluetooth veilig of niet – af te ronden en te beantwoorden: aangezien er niet genoeg overtuigende studies zijn die aantonen dat Bluetooth-straling schade kan toebrengen aan het DNA (en op zijn beurt ernstige gezondheidsproblemen kan veroorzaken), moet men vermijden voortdurend blindelings omringd te zijn met Bluetooth-apparaten. Tegelijkertijd moet men zich geen zorgen maken om deze apparaten te gebruiken tot het onder controle is. In de huidige tijd is het voor sommige mensen niet helemaal mogelijk om volledig van deze apparaten af te zien. Bovendien, voor degenen die hun toevlucht kunnen nemen tot het niet vertrouwen op/gebruiken van Bluetooth-apparaten (oortelefoons, bijvoorbeeld), kunnen in plaats daarvan de luchtkoker-hoofdtelefoons proberen om hun blootstelling aan Bluetooth-straling te verminderen.