Meting van de intracraniële druk (ICP) kan van onschatbare waarde zijn bij de behandeling van kritisch zieke patiënten. Cerebrospinaal vocht wordt geproduceerd door de plexus choroideus in de hersenkamers (een set van communicerende kamers), waarna het circuleert door de verschillende ventrikels en uitmondt in de subarachnoïdale ruimte rond de hersenen, waar het weer wordt opgenomen in het veneuze systeem. Als het vocht niet uit de hersenen wordt afgevoerd of geabsorbeerd, neemt de ICP toe, wat kan leiden tot hersenbeschadiging of overlijden. ICP verhoging die gepaard gaat met verwijding van de hersenkamers wordt hydrocephalus genoemd, terwijl ICP verhoging die gepaard gaat met normale of kleine hersenkamers idiopathische intracraniële hypertensie wordt genoemd.
Doel: Wij hebben een uitgebreid literatuuronderzoek verricht naar de wijze waarop ICP invasief en niet-invasief kan worden gemeten.
Benadering: Deze review bespreekt de voor- en nadelen van de huidige invasieve en niet-invasieve benaderingen.
Belangrijkste resultaten: Invasieve methoden blijven het meest nauwkeurig in het meten van ICP, maar ze zijn vatbaar voor een verscheidenheid aan complicaties, waaronder infectie, bloeding en neurologische stoornissen. Ventriculaire katheters blijven de gouden standaard, maar hebben ook het hoogste risico op complicaties, waaronder moeilijke of onjuiste plaatsing. Directe telemetrische intraparenchymale ICP-bewakingsapparaten zijn een goed alternatief. Er zijn niet-invasieve methoden voor het meten en evalueren van de ICP ontwikkeld en in vijf grote categorieën ingedeeld, maar deze zijn niet betrouwbaar genoeg gebleken om routinematig te worden gebruikt. Deze methoden omvatten de vloeistofdynamische, oogheelkundige, otische en elektrofysiologische methoden, alsook magnetische resonantiebeeldvorming, transcraniële Doppler-ultraspectografie (TCD), cerebrale bloedstroomsnelheid, nabij-infraroodspectroscopie, transcraniële time-of-flight, spontane veneuze pulsaties, veneuze oogheelkundigeodynamometrie, optische coherentietomografie van het netvlies, beoordeling van de diameter van de oogzenuwschede (ONSD), pupillometrische vernauwing, detectie van de verplaatsing van het trommelvlies, analyse van otoakoestische emissies/akoestische meting, transcraniële akoestische signalen, visueel opgewekte potentialen, elektro-encefalografie, schedeltrillingen, hersenweefselresonantie en de halsader.
Betekenis: Dit overzicht geeft een actueel perspectief van invasieve en niet-invasieve ICP metingen, samen met een gevoel van hun relatieve sterke punten, nadelen en gebieden voor verdere verbetering. Op dit moment geeft geen van de niet-invasieve methoden blijk van voldoende nauwkeurigheid en gebruiksgemak terwijl continue monitoring bij routinematig klinisch gebruik mogelijk is. Zij bieden echter een realiseerbare ICP-meting bij specifieke patiënten, vooral wanneer invasieve monitoring gecontra-indiceerd of niet beschikbaar is. Van alle niet-invasieve ICP-meetmethoden zijn ONSD en TCD aantrekkelijk en kunnen zij in bepaalde situaties nuttig zijn, hoewel zij niet kunnen worden gebruikt als vervanging van invasieve ICP-meting. Voor een voldoende nauwkeurige en universele continue ICP-monitoringmethode/apparaat zijn toekomstig onderzoek en ontwikkelingen nodig om verdere verfijningen van de bestaande methoden te integreren, telemetrische sensoren en/of technologieën te combineren, en grote aantallen klinische studies bij relevante patiëntenpopulaties te valideren.