Een SWEETIE:
Ik hoop jullie inzicht te krijgen in iets waar ik al een paar maanden mee worstel.
Om even in de context te blijven: ik ben een vrouw en ik heb nu zeven maanden verkering met mijn huidige vriend. We zijn allebei midden twintig, en dit is de eerste langdurige relatie die een van ons heeft gehad. Ik zou onze relatie niet lang-afstand noemen, maar we wonen in verschillende steden dus we zien elkaar alleen in het weekend. We hebben de neiging om elke week af te wisselen wie bij wie blijft. Soms brengen we het hele weekend samen door of soms maar één dag omdat we plannen hebben met vrienden, etc.
Ongeveer twee maanden geleden realiseerde ik me dat ik misschien verliefd ben op mijn vriend. Althans, mijn gevoelens voor hem zijn veel intenser geworden. Sindsdien mis ik hem heel erg als we een werkweek weg moeten. Soms mis ik hem zo erg dat ik begin te huilen en me een paar dagen echt down voel.
Ik heb geprobeerd met die gevoelens om te gaan door plannen te maken met vrienden of naar evenementen te gaan op de zondagen dat we niet samen zijn, gewoon om mezelf af te leiden met iets leuks. Dat hielp wel een beetje, maar mijn gevoelens van gemis zijn er niet veel beter op geworden. Deze gevoelens zijn niet slopend, maar ze zijn nog steeds pijnlijk. Ik weet niet zeker of er iets anders is wat ik zou kunnen/moeten doen om ze aan te pakken.
Ik voel me schuldig dat ik mijn vriendje zo mis, want hij is al heel attent en aanhankelijk. Hij maakt altijd tijd voor ons om samen te zijn in het weekend, en hij maakt duidelijk dat samen tijd doorbrengen belangrijk voor hem is. We sms’en elkaar elke avond om over onze dagen te praten en welterusten te zeggen, en hij is hier al in het begin van onze relatie mee begonnen.
De enige manier voor ons om elkaar meer te zien zou zijn om samen te gaan wonen, en ik ben er vrij zeker van dat mijn vriend daar niet klaar voor zou zijn, omdat hij me heeft verteld dat hij in het verleden angst heeft gehad voor relaties die te snel voor hem gingen. In het begin waren we het er allebei over eens dat we het rustig aan zouden doen, omdat onze relaties nog nieuw voor ons zijn. Rationeel gezien denk ik dat het een goed idee is om het rustig aan te doen, maar een deel van mij wil ook heel graag met hem samenwonen.
Ik heb hier nog niet met mijn vriend over gesproken. Ik heb hem nog niet verteld dat ik van hem hou en bij hem in wil trekken, omdat ik bang ben dat het te snel is, en ik hem niet wil afschrikken door hem onder druk te zetten om sneller te gaan.
Ik heb nog niet met hem gepraat over hoe erg ik hem soms mis, omdat ik hem nooit het gevoel wil geven dat hij zich slecht voelt omdat hij tijd met zijn vrienden wil doorbrengen of tijd voor zichzelf wil hebben! Ik weet niet zeker hoe ik op een gezonde en verantwoordelijke manier eerlijk tegen hem kan zijn over deze gevoelens. Ik wil mijn gevoelens niet in zijn schoot dumpen omdat ik niet weet wat ik ermee aan moet!
Ik denk ook dat het missen van mijn vriendje verband kan houden met andere angsten die ik heb over onze relatie. Ik maak me namelijk regelmatig zorgen dat hij het uit zal maken, ook al heeft hij me geen enkele aanwijzing gegeven dat hij dat wil doen. Ik betrap mezelf er vaak op dat ik te veel nadenk over berichten die hij stuurt of dingen die hij zegt, omdat ik ervan overtuigd ben dat hij stiekem ongelukkig is en er een eind aan wil maken. Ik had zelfs eens een nachtmerrie over dat hij het uit zou maken. Het was niet geweldig.
Ik ben er vrij zeker van dat dit allemaal in mijn hoofd zit. Ik heb een angststoornis, dus me zorgen maken over hypothetische en enge toekomstbeelden is niet nieuw voor me. Maar een relatie hebben, en verliefd zijn, is nieuw voor me, en ik voel me echt *heel* kwetsbaar over hoe onzeker het allemaal lijkt! Soms heb ik het gevoel dat het missen van mijn vriend mijn manier is om te rouwen om het einde van onze relatie nog voordat het gebeurd is, omdat ik zo bang ben dat het ZAL gebeuren.
Ik ben al eens in therapie geweest en vond dat heel nuttig, maar het is nu geen financiële optie voor me omdat ik net fulltime ben gaan werken en ik nog steeds bezig ben mijn volwassen leven van de grond te krijgen. Ik weet niet of wat ik voel normaal is of een teken dat er iets mis is. Ik weet niet goed hoe ik deze onderwerpen met mijn vriend kan bespreken op een manier die voor ons allebei nuttig is.
Stel een vraag!
SOPHIA:
HOWDY HOWDY HOWDY!!!!
Ten eerste, dit is zo’n lieve brief en alles wat je doormaakt is BEYOOOONNNND normaal. Als de meest normale shit in de wereld, dat beloof ik. Mensen voelen zich zo als ze hun vriendjes 4 avonden per week zien en dichtbij wonen!!!! Als je (pas) verliefd op iemand bent, wil je dat diegene er altijd bij is, omdat… je zoveel van hem of haar houdt !!!!!
Tegelijkertijd hebben we heel veel – heel veel – berichten gekregen die ons vertellen dat het tonen van romantisch verlangen behoeftig, zielig of zwak is. Wat het zeer zeker niet is!!! Er is een middelbare school idee dat onze cultuur doordringt dat het belachelijk kan worden gemaakt om iemand leuk te vinden en te vragen om meer met hem om te gaan. Het zit zo: je vriendje zit waarschijnlijk op dezelfde of dezelfde golflengte. Het is niet (of in ieder geval niet) komen als een verrassing voor hem dat zijn vriendin van zeven MAANDEN wil hangen met hem meer dan een dag per week, soms twee.
Als hij er wel van schrikt, of als hij er erg tegenop ziet om je meer te zien (dat zal hij niet zijn!!) dan is dat een heel ander gesprek. Er is een middenweg tussen jij die al zijn tijd domineert en zijn vriendschappen verpest en jullie die elkaar vier keer per maand zien. (p.s. zijn vriendschappen zijn zijn taak om te onderhouden en hij moet in staat zijn, als een volwassene, om ofwel u te betrekken of af te slaan uitnodigingen om iets te doen op avonden dat hij bezig is).
Maar laten we aannemen dat hij een normale kerel is die begrijpt dat je hem meer wilt zien, maar die jou ook meer wilt zien – hij praat tenslotte met je en gaat elke dag bij je langs, ik weet zeker dat hij om je geeft en zo niet klaar is om “Ik hou van je” te zeggen, dan toch bezig is om zijn liefde aan jou te tonen. Zoals je misschien al geraden hebt, is je beste optie: met hem praten!
Het is sowieso onwaarschijnlijk dat jullie twee meteen kunnen gaan samenwonen. Als jullie er niet uitkomen hoe jullie elkaar doordeweeks kunnen zien, dan neem ik aan dat de steden ver genoeg uit elkaar liggen dat je niet gewoon daarheen kunt verhuizen en je baan kunt houden. (Als dat wel kan, dan is je huidige regeling… verwarrend). Praten over verhuizen en het ter sprake brengen versnelt dus niet echt iets, het toont alleen je intentie en een lange aanlooptijd kan in feite geruststellend voor hem zijn. Het kan fijn voor hem zijn om even de tijd te krijgen om het idee van samenwonen te verwerken voordat het echt gebeurt, in plaats van te proberen zo lang mogelijk te wachten zodat het niet “raar” is. (Het is niet raar om te willen gaan samenwonen met je vriendje van zeven maanden).
Je moet erop vertrouwen dat hij grenzen wil en kan stellen als dat nodig is. Hij mag dan een ding-dong zijn (dat zijn we allemaal in relaties!) maar hij is geen baby. Hij kan nee zeggen als hij iets niet wil! Je kunt het hem duidelijk maken als je met hem praat, maar hij hoeft niet bij je in te willen trekken. Je hoeft ook niet te blijven of op zijn minst te doen alsof je niet gekwetst bent als hij zegt dat hij er nog niet klaar voor is. Wat je wel moet doen is daadwerkelijk communiceren, want dat is wat van iemand houden is.
Weet je dat mensen zeggen: “Liefde is moeilijk?” Dan bedoelen ze niet dat je bij een waardeloze partner moet blijven of dat liefde klote of eenzaam moet zijn. Wat ze bedoelen is dat je al die taken moet doen die een beetje waardeloos zijn, zoals je kwetsbaar opstellen en je ziel blootgeven (vragen of iemand het ziet zitten om bij je in te trekken) en ook van die alledaagse dingen die een relatie niet zo leuk maken, maar die het wel een relatie maken (zoals uitzoeken waar de rioolvliegjesplaag vandaan komt, waarom je rioolvliegjes hebt, hoe je rioolvliegjes kunt doden, wat je huisbaas ertegen gaat doen en hoe je kunt voorkomen dat de rioolvliegjes ooit terugkomen. Samen. Als een eenheid.)
Als je niet wat van het harde werk doet dat het eerste is – hem vertellen dat je van hem houdt, hem vertellen dat je graag bij hem in wilt trekken – zul je geen relatie hebben. Je zult een verliefdheid hebben die ook in jou is. En als je het eerste doet, en jullie gaan samenwonen, of in ieder geval dichter bij elkaar wonen, dan kun je samen een echt leven opbouwen en genieten van de alledaagsheid die het zijn van een stel is. Ik zweer het, op een dag praat je over het kopen van een betere ontstopper en dat zal gelukzalig zijn, want deze persoon maakt een uitstapje naar Home Depot om een betere ontstopper te kopen. Maar, als je niets riskeert, krijg je ook niets. Je moet het ongemakkelijke gevoel accepteren – en het zal ongemakkelijk voelen om toe te geven dat je van hem houdt of dat je wilt verhuizen – voor een paar snelle seconden en doorzetten en dan zien wat er daarna gebeurt. Ik garandeer je dat het goed nieuws zal zijn.
Ik herinner mensen er altijd aan dat jij ZOVEEL macht hebt om de toon van het gesprek te zetten, zowel voor jezelf als voor hem. Je kunt binnenkomen met “Dit maakt me zo bang, en ik ben bang dat je me gaat verlaten of denkt dat ik zielig ben en dat ben ik ook,” wat voor altijd de dynamiek zal creëren dat hij je op de een of andere manier een plezier heeft gedaan door te luisteren naar wat je wilt in deze relatie, of door bij je in te trekken. OF je kunt binnenkomen met de houding van, “Hé, dit is wat ik denk omdat ik er klaar voor ben en ik wilde zien of je het idee zag zitten of er zelf klaar voor was,” wat de dynamiek creëert dat jullie samen een beslissing nemen over een stap die normaal en gezond is (wat de waarheid is).
Je moet uitzoeken hoe je op je eigen tijdlijn kunt zeggen: ik hou van je. Ik kan niet beslissen wanneer of hoe ik dat moet zeggen. Als iemand die in mijn beide grote relaties voor het eerst “Ik hou van je” heeft gezegd (één keer na anderhalf jaar verkering en één keer na zes of zeven maanden), snap ik dat het eng kan zijn, maar dan doe je het en dan heb je binnen een dag of twee zoiets van, “Oh. Ja. Dat is zo normaal als wat.” Ik zal zeggen – en het is mij overkomen – dat de persoon niet altijd klaar is om “ik hou van je” terug te zeggen. Dat betekent niet dat ze niet van je houden!! Mensen raken gewoon opgehangen aan de woorden. Als ze vriendelijk door woorden en daden kunnen laten blijken dat ze heel veel om je geven, dan is dat geweldig. Niet voor altijd, natuurlijk, maar weet gewoon dat ze misschien niet op je exacte tijdlijn zitten.
Ik denk dat het intrekken het belangrijkste gesprek is, eerlijk gezegd, en ik zou het waarschijnlijk (hoewel niet noodzakelijk) doen na het ‘ik hou van je’-gesprek. Dit is wat ik zou zeggen als ik jou was: “Ronaldo, ik zou het heel leuk vinden als we elkaar vaker zouden zien. Een keer per week is geweldig, maar het is niet genoeg voor mij. Natuurlijk zeg ik niet dat ik je elk moment van de week wil zien, maar het wordt steeds moeilijker om de week door te komen met alleen maar sms’jes. Ik wil dit niet zeggen om je onder druk te zetten, maar om je te laten weten waar ik sta. Ik zou graag willen dat we op een gegeven moment gaan samenwonen. Ik weet dat we veel gepraat hebben over dingen langzaam aan doen, en nogmaals, ik probeer dit niet te overhaasten of zeggen dat we nu meteen moeten gaan samenwonen. Ik wil alleen dat we praten over waar we staan en wat de volgende stap is.”
In een apart gesprek, dat waarschijnlijk nu zou moeten plaatsvinden en eigenlijk niet veel planning nodig zou moeten hebben, denk ik dat je je angsten MOET aankaarten. Het gesprek kan ongeveer zo gaan: “Hé Ronaldo, zoals je weet, ben ik een angstig persoon en dat werkt soms door in onze relatie, ook al wil ik dat niet. Ook al ben je geweldig voor me, mijn angst zegt me dat je op een gegeven moment gaat beseffen dat ik een grote ding-dong ben en me gaat verlaten. Ik weet dat je me daar geen aanwijzingen voor hebt gegeven, maar het zou echt helpen als je me soms gerust zou stellen door X, Y, en Z te doen.” Vul de lege plekken in met dingen die hij doet of kan doen waardoor jij je goed zou voelen. Zoals, “als je me de hele dag door stomme memes stuurt, geeft me dat het gevoel dat je aan me denkt en dat vind ik geweldig.” Of “kan je me gewoon extra knuffels geven?” Of “Ik hou van verbale geruststelling, dus alleen al het horen dat je blij bent om me te zien maakt mijn dag goed.” Hij wil dat je je gelukkig voelt en dat er voor je gezorgd wordt. Hij wil dat je je goed voelt. Je moet hem wel helpen zodat hij weet wat je eigenlijk zou willen dat hij doet !!!!
Houd in gedachten dat geen van deze gesprekken serieus of somber hoeft te zijn of Zeer Serieuze Belangrijke Volwassen Gesprekken. In feite moeten ze meestal luchtig zijn of op zijn minst ongelooflijk liefdevol en zorgzaam. Je zult gaan klungelen en rondfladderen als je probeert uit te leggen wat je bedoelt en wat je nodig hebt; ik zweer je dat dat zal gebeuren. Er zullen nog veel meer gesprekken volgen. Ik zweer ook dat dat zal gebeuren. Relaties bestaan voor 70% uit harde gesprekken met elkaar, 10% uit het omgaan met de vreselijke scheten die je partner in de wereld laat en 20% geilheid. Er wordt veel gepraat in goede relaties. Zet je schrap, maar denk eraan:
Je kunt mensen die om je geven niet afschrikken. Misschien is hij er nog niet aan toe om nu al bij je in te trekken; misschien is hij er zelf nog niet aan toe om te zeggen dat hij van je houdt. Maar een goede partner zal absoluut blij zijn dat je van hem houdt en bij hem wilt intrekken. Als je met iemand uitgaat die niet blij is dat je van hem houdt en bij hem in wilt trekken, (zelfs als hij een klein beetje nerveus is over bepaalde aspecten daarvan) VERWIJDER DAN SNEL. Dat is niets voor jou.
Maar dat is niet de relatie waar je in zit, ook al willen je hersenen je dat doen geloven. Kijk uit voor rode vlaggen, maar maak er geen fulltime fucking baan van om uit te zoeken of deze persoon goed of fout voor je is. Je zult het WETEN. Voor nu, begin gewoon te praten!
VRAAG EEN VRAAG!
Sophia Benoit schrijft deze nieuwsbrief; ze schrijft ook over seks & relaties voor GQ, twittert over al het andere op @1followernodad, is onderzoeker voor Lights Out With David Spade, en heeft bylines in The Guardian, Reductress, Refinery29, Allure, en The Cut. Je kunt haar bereiken of naar haar schreeuwen op [email protected].