In dit bericht deel ik alle details van mijn eerste trimester van de zwangerschap, inclusief de verhalen over hoe ik het Brett vertelde, hoe we het onze families vertelden, mijn uitgerekende datum, symptomen, mijn trainingsregime, voedsel aversies, en voedsel cravings (Chinees eten!)
Jep. Het is waar!
Ik ben vrijdag 4 maanden uitgerekend en ik wilde het jullie al heel lang vertellen! Als je me volgt op Instagram of Facebook dan weet je het nieuws al, maar het is zo leuk om er nu ook openlijk over te praten op deze plek. In mijn vorige post zei ik dat ik een tijdje MIA zou zijn vanwege reizen en dat was zeker waar, maar in het eerste trimester zijn had ook veel te maken met mijn afwezigheid. Maar we zullen hieronder meer details over die drie maanden bespreken.
Jump to:
- How I Found Out
- How I Told Brett
- How Far Along am I?
- When Am I Due?
- Will We Find Out the Sex?
- Where Will We Have the Baby?
- Do I Have A Bump?
- Voel ik me misselijk
- Symptomen
- Voedselafwijkingen
- (Chinese) voedselhonger tijdens eerste trimester
- Uitoefening
- Hoe hebben we het onze familie verteld
Om eerlijk te zijn, vind ik het nog steeds onwerkelijk dat er een piepklein leven in me groeit… dat al zo groot is als een appel! Ik was zo dankbaar dat we, toen we in Amerika waren, een echo konden laten maken en onze baby konden zien en de hartslag konden horen.
Ik weet dat dit een blog over eten is, maar ik wil echt alles delen over mijn zwangerschap om jullie op de hoogte te houden. Het deed me pijn om niet te praten over hoe ik me de afgelopen drie maanden voelde of om te schrijven over de details van mijn dag in verband met de zwangerschap. Maar gelukkig kan ik nu zo open zijn als ik wil!
Dus laten we eens terugblikken op hoe het eerste trimester voor mij was en nog wat andere leuke details!
How I Found Out
We probeerden al een tijdje zwanger te worden dus het was geen complete verrassing. Ik deed een test op de dag dat ik ongesteld zou worden en zag geen tweede streepje verschijnen, dus ik gooide de test weg en dacht dat we het volgende maand gewoon weer zouden proberen. Maar de volgende keer dat ik naar het toilet ging, werd ik nieuwsgierig en haalde het stripje uit de prullenbak om het nog eens te controleren. Er was een heel vaag tweede streepje dat er eerder niet was geweest. Ik vertelde Brett dat ik misschien zwanger was, maar dat we waarschijnlijk een meer legitieme zwangerschapstest moesten kopen en het de volgende ochtend opnieuw proberen.
De volgende ochtend werd ik, waarschijnlijk door opwinding en zenuwen, heel vroeg wakker en ging ik nog een test doen. Niet lang daarna verschenen er twee streepjes! Het was zo’n raar gevoel om te weten dat ik zwanger was en een compleet nieuwe levensfase inging, maar ook om me lichamelijk niet anders te voelen.
Dit is een foto die ik nam om mijn opwinding vast te leggen op de dag dat ik het ontdekte:)
Hoe ik het Brett vertelde
Nadat ik de tweede test had gedaan, ging ik terug en ging een paar minuten liggen voordat ik Brett wakker moest maken om hem het goede nieuws te vertellen. Hij was super groggy, maar opgewonden dat mijn vermoedens van de dag ervoor waren bevestigd. We lagen een tijdje in bed te praten over willekeurige zwangerschapsdingen en de toekomst en we baden voor een gezonde baby en zwangerschap voor mij.
Hoe ver ben ik?
Vandaag ben ik 15 weken en 4 dagen ver. De baby is zo groot als een appel!
Wanneer ben ik uitgerekend?
21 januari.
Komen we het geslacht te weten?
Ja. We hopen dat we het hier in China te weten kunnen komen, ook al is het illegaal voor artsen om ouders te vertellen wat het geslacht van hun baby is (veel mensen willen jongens, dus als ze erachter komen dat ze een meisje krijgen, is de kans groter dat ze een abortus laten doen). We hopen dat omdat we buitenlanders zijn, ze het ons zullen vertellen. Zo niet, dan horen we dat begin oktober in Thailand.
Waar krijgen we de baby?
Ik wil niet in China bevallen – tenminste niet voor mijn eerste zwangerschap – dus in oktober vliegen we terug naar Amerika en daar blijven we ongeveer 5/6 maanden. We zullen voornamelijk in Brett’s ouderlijk huis in Nashville verblijven waar we de baby zullen krijgen, maar voordat de baby komt, zullen we van daaruit veel reizen om vrienden en familie te zien.
Heb ik een bult?
Ik heb om de paar weken “bult”-foto’s gemaakt, maar eerlijk gezegd zie ik er nog steeds niet erg zwanger uit, vooral ’s ochtends niet toen de foto’s hieronder werden genomen. Maar na een paar maaltijden kun je er donder op zeggen dat mijn buikje wel degelijk knalt!
Hoewel de meeste mensen niet kunnen zien dat ik zwanger ben, merkte ik al vrij vroeg een verandering in mijn lichaam. Mijn buik zag er gewoon anders uit en rond maand 2-3 was mijn taille een beetje dikker. Ik heb er zin in om binnenkort te gaan knallen!
En sorry als je meer van mijn blote buik ziet dan je wilde zien! Ik heb de eerste paar foto’s gemaakt met mijn shirt omhoog en vond dat ik gewoon door moest gaan om te vergelijken.
Voel ik me misselijk
De eerste paar weken na de ontdekking dat ik zwanger was, voelde ik me volkomen normaal. Ik kon koken, al mijn normale eten eten en boodschappen doen op de markt. Maar nadat we terugkwamen van onze reis naar Japan, herinner ik me dat ik mijn gebruikelijke chocolade havermout at en halverwege de maaltijd een hekel kreeg aan nog een hap.
Vanaf die ochtend duurden de meer intense symptomen (uitputting, misselijkheid en voedselaversie) tot ongeveer week 12/13. Ik heb nooit overgegeven, maar had vaak het gevoel dat ik het kon.
Symptomen
Alle onderstaande symptomen kwamen en gingen op verschillende momenten gedurende het eerste trimester. Hoewel ik me herinner dat ik al vroeg tegen Brett zei: “Ik vind het niet leuk om zwanger te zijn,” denk ik dat mijn zwangerschap tot nu toe niet zo slecht is geweest. Ik ben er gewoon geen fan van dat ik me niet mezelf voel of dat ik overdag minder dingen gedaan krijg.
- Ik had diarree de eerste paar weken na de ontdekking dat ik zwanger was.
- Diarree ging toen over in slechte spijsvertering/maagpijn.
- Uitputting tijdens de ochtenden.
- Zere borsten.
- Weerzin in eten
- Slaapproblemen sommige nachten.
Weerzin in eten
Iedereen zegt dat het gaat gebeuren, maar tot het zover is, is het moeilijk te geloven dat je tijdens de zwangerschap een hekel kunt krijgen aan het eten waar je normaal zo dol op bent. Ik ging de zwangerschap in met een open geest over wat ik zou eten en voeding, maar ik hoopte dat ik in staat zou zijn om mijn gebruikelijke volwaardige, kleurrijke, met groenten gevulde maaltijden te eten. Nou, dat duurde ongeveer een maand en toen begonnen de aversies. Ik zal binnenkort een artikel schrijven over mijn gedachten over intuïtief eten/voeding tijdens de zwangerschap!
Maar voor nu, hier zijn enkele van de voedingsmiddelen waar ik een afkeer van had tijdens het eerste trimester:
- chocolade
- alles wat ik moest koken, vooral groenten
- heet, zoet voedsel (zoals havermout, warme chocolademelk)
- graan
- broccoli
- de meeste desserts
- koffie
(Chinese) Food Cravings During First Trimester
Elke dag en elke week was anders, maar hieronder staan een paar van de voedingsmiddelen waar ik dol op was tijdens het eerste trimester!
- Alles wat kaasachtig is (gegrilde kaas, macaroni met kaas, pizza – al deze dingen moest ik wachten en eten tot we in Amerika waren)
- koude drankjes (ijswater, limonade)
- nachtelijke havermout
- toast (avocado toast, pb & J toast, hummus toast)
- witte rijst
- hummus
- kikkererwten
- alles wat marinara is (pizza, pasta, etc.)
- wortel
- alles wat knapperig en zout is (chips, crackers, pretzels, etc.)
- opgerolde mini-wheats (een van de weinige zoete etenswaren die ik lekker vond)
- Chinees eten (wat ik in principe een week achter elkaar heb gegeten, toen niets anders goed klonk)
- Thaise curry
- Fruit!
Basically I loved anything salty, spicy and rich with lots of juicy fruit on the side! Zoetigheid heeft me het grootste deel van mijn zwangerschap absoluut niet gesmaakt, en dat is zo vreemd voor mij aangezien ik vroeger 2 zoete maaltijden per dag at!
Gymnastiek
Ik ben tijdens mijn hele zwangerschap blijven sporten en het geeft me zo’n goed gevoel. Tijdens de meer intense periode van misselijkheid en uitputting bewoog ik mijn lichaam wanneer ik daar zin in had en rustte ik wanneer dat nodig was.
Sindsdien heb ik ontdekt dat hardlopen met wandelpauzes om de 4 minuten mijn ding is! Ik heb het gevoel dat ik kilometers kan rennen als ik ren/loop. Ik denk er zelfs over om in november een halve marathon te lopen als mijn lichaam er klaar voor is.
Ik hou ook van gewichtheffen, zijwaarts planken om mijn core te versterken, en wandelen.
Hoe we het onze familie vertelden
We waren zo blij dat we aan het eind van mijn eerste trimester naar Amerika konden voor de bruiloft van mijn neef en nicht, want dat betekende dat we het onze families persoonlijk konden vertellen. Ik dacht dat ik 7 weken zwanger was toen we in Amerika aankwamen, maar na mijn doktersafspraak vertelden ze me dat ik 10 weken zwanger was!
We vertelden het Brett’s familie, die op de foto hierboven staan, als eerste. We hadden een afspraak met de dokter voordat we bij Brett’s zus aankwamen en de dokter belde per ongeluk Brett’s zus om een afspraak te maken voor de echo in plaats van mij. Dus zij kwam er per ongeluk eerder achter dan iemand anders. We vertelden het de rest van Brett’s familie aan de eettafel de eerste avond dat we aankwamen. Brett begon een spelletje te spelen met onze nichtjes en neefjes en stelde ze telvragen zoals, “Hoeveel glazen staan er op de tafel?” Toen vroeg hij hoeveel mensen er aan tafel zaten. Ze zeiden negen en Brett zei, “Nee! Je bent vergeten Faith twee keer te tellen!” De kinderen begrepen het eerst niet en Brett’s vader ook niet, maar de rest van de volwassenen wisten wat er aan de hand was. Toen het eenmaal klikte voor Bretts vader, begreep iedereen het en waren ze zo opgewonden!
We hebben het mijn familie (hierboven afgebeeld) de week erna verteld. We moesten anderhalve dag wachten tot iedereen er was en bij ons eerste gezamenlijke ontbijt vertelde ik ze dat ik een cadeautje voor ze had. Ik liet ze hun ogen sluiten en vervolgens onze echofoto’s in hun handen stoppen. Mijn zus wist wat ze zou gaan zien en het was zo leuk om de opwinding van iedereen te zien toen ze de foto’s zagen. Het wordt het achtste kleinkind van mijn ouders!
Sorry dat dit een lang bericht was! Ik stond te popelen om meer details te delen en nu het bekend is, wil ik jullie graag op de hoogte houden van hoe ik me voel tijdens mijn zwangerschap.
Ik heb eindelijk weer zin om te koken en heb sinds we terug zijn uit Amerika en onze babymoon in Europa een storm in elkaar geflanst. Ik zal samenvattingen delen van alle steden waar we in Europa zijn geweest en hopelijk nog veel meer recepten in de nabije toekomst.
Heel erg bedankt voor jullie geduld terwijl ik weg was!