Noam Kroll is een prijswinnende filmmaker uit Los Angeles, en oprichter van het boutique productiebedrijf Creative Rebellion. Hij blogt over filmmaken op zijn website NoamKroll.com, waar dit bericht oorspronkelijk verscheen.
De logline is echt een kunstvorm op zich. Het is de samenvatting van één of twee zinnen van je film die niet alleen je premisse overbrengt, maar de lezer ook emotioneel inzicht geeft in het verhaal als geheel. Loglines werden in de begindagen van Hollywood gebruikt zodat producenten een korte uitleg van een script konden lezen (meestal gedrukt op de rug van het scenario), waardoor ze oninteressante scenario’s konden overslaan zonder ze zelfs maar uit de kast te halen. Hoewel loglines tegenwoordig niet meer op de scenario’s zelf worden afgedrukt, dienen ze in feite precies hetzelfde doel – het verhaal efficiënt weergeven en de potentiële lezer interesseren.
Hoewel het van cruciaal belang is om een goede logline te hebben, zodat je je film beknopt op papier kunt uitleggen, werkt het mondeling net zo goed. Als je ooit hebt geprobeerd om je hele speelfilm in één zin aan iemand uit te leggen, heb je vast gemerkt dat dat een hele uitdaging kan zijn. Het is nu eenmaal niet mogelijk om elk detail van een script van 110 pagina’s in één of twee zinnen over te brengen. En helaas, als je te maken hebt met iemand die echt iets voor je film kan betekenen, heb je misschien maar een zin of twee om je idee over te brengen. Maar dat is niet erg, want je hoeft niet het hele verhaal weg te geven – in feite zou je dat ook niet moeten doen. Het doel is om het idee van het script te verkopen, in plaats van het verhaal zelf, en de meest effectieve manier om dit te doen is met een sterke logline.
Hoewel de logline je zowel in geschreven als in gesproken vorm goed van pas kan komen door de aandacht te trekken van producenten, lezers, agenten, en iedereen die je maar wilt interesseren – moet je ook rekening houden met het voordeel dat een sterke logline heeft voor jezelf als schrijver.
Screenwriting-goeroe Blake Snyder heeft vaak naar de logline verwezen als het DNA van je film, en ik geloof dat die uitspraak helemaal waar is. Als je een perfect geconstrueerde logline hebt die echt de essentie van je film raakt, dan moet de betekenis ervan doorklinken op elke pagina van je script. Als je ooit vastzit bij het schrijven van een scène, kun je altijd naar die logline kijken en die zal je in de juiste richting duwen. Het helpt je te blijven focussen op waar de kern van het verhaal echt over gaat en uiteindelijk moet je uiteindelijke scenario daar een gedetailleerde extrapolatie van zijn.
Dus we weten dat de logline net zo belangrijk is als een creatief hulpmiddel als een middel om de interesse van anderen te wekken. Maar wat moet er in een goede logline staan? Wat is de juiste formule? Er zijn tientallen (zo niet honderden) geldige formules en opties als het gaat om het structureren van je logline, maar er zijn zeker technieken die beter werken dan andere. Ik heb zelf een groot aantal technieken en benaderingen uitgeprobeerd en uiteindelijk heb ik er één gevonden die voor mij elke keer het beste lijkt te werken. Hieronder zal ik deze eenvoudige en uiterst effectieve methode uit de doeken doen, maar voordat je er dieper op ingaat, is het belangrijk om te weten wat de belangrijkste onderdelen zijn die een logline sterk maken en wat het doel is van je uiteindelijke structuur.
Laten we eens snel kijken naar de belangrijkste onderdelen van een logline. Uiteindelijk moet je de volgende informatie overbrengen:
- De hoofdpersoon (gebruik niet hun namen, alleen een beschrijving – bijvoorbeeld ‘Een alcoholische chirurg…’)
- Het doel van de hoofdpersoon (dit is meestal in lijn met je 2e akte keerpunt – ‘Een alcoholische chirurg moet vechten voor zijn baan…’)
- De antagonist (en het obstakel van de antagonist – ‘Een alcoholische chirurg moet vechten voor zijn baan nadat een ontevreden patiënt hem beschuldigt van wanpraktijken…’)
We moeten ook onderkennen hoe deze componenten in de structuur passen. Zoals ik al eerder zei, zijn er tal van indelingen die je kunt gebruiken, en je moet dit altijd aanpassen aan je specifieke verhaal. Maar deze structuurformule is een prima uitgangspunt:
Wanneer , een must , of anders .
Hoewel het verleidelijk kan zijn om simpelweg bovenstaande formule te nemen en daar de details van je verhaal in te stoppen, zou ik je dat ten zeerste afraden, omdat het nooit de beste resultaten zal opleveren. Je zult echt willen om dit een stap verder met behulp van de techniek die ik hieronder heb geschetst, die bestaat uit het werken achteruit om de essentie van je verhaal te vinden. Dit is geen techniek die ik zelf heb bedacht, maar het is wel de techniek die mij verreweg de meest consistente resultaten heeft opgeleverd.
De methode zelf is uiterst eenvoudig. Je stelt vier vragen over het verhaal van je film, beginnend bij het einde en werk zo naar het begin toe. Bij het gebruik van deze formule moet ook worden opgemerkt dat je over het algemeen niet de derde akte wilt weggeven, maar de derde akte wilt plagen met punten uit de eerste en tweede akte. Met andere woorden, geen van je vragen mag betrekking hebben op iets na de pauze van de derde akte.
Toen ik deze methode tegenkwam, werd het voorbeeld van “Back To The Future” gebruikt, dus ik zal er hier woordelijk naar verwijzen. Hier zijn de vragen die werden gesteld en de daarop volgende antwoorden:
- Hoe kan Marty terugkomen uit het verleden? (Hij moet zijn ouders herenigen)
- Waarom moest hij zijn ouders herenigen? (Omdat hij het verleden heeft veranderd dat hen uit elkaar dreef)
- Waarom heeft hij het verleden veranderd? (Omdat hij per ongeluk zijn moeder afleidde van het opmerken van en verliefd worden op zijn vader)
- Waarom is hij in het verleden terechtgekomen? (Om zijn huid te redden met behulp van de uitvinding van een gekke wetenschapper)
Nu je je antwoorden hebt, kun je een rudimentaire schets construeren van wat uiteindelijk je log line zal worden:
“Een jonge man, om zijn huid te redden, verbergt zich in het verleden dankzij de uitvinding van een gekke wetenschapper. Hij ontmoet zijn toekomstige ouders en zorgt er per ongeluk voor dat zijn moeder hem niet opmerkt en verliefd wordt op zijn vader. Hij wordt dus gedwongen hen samen te brengen of hij zal ophouden te bestaan.”
De sleutel is natuurlijk om het minder lomp en meer gefocust te maken, zodat we met iets als dit achterblijven:
“Een jongeman wordt naar het verleden getransporteerd waar hij zijn ouders moet herenigen voordat hij en zijn toekomst er niet meer zijn.”
Het Wie, Wat, Wanneer, Waarom en Hoe zal ons altijd dwingen om de belangrijkste delen van het verhaal uit te leggen, en daarom werkt deze methode zo goed. Het is geen exacte wetenschap en het is natuurlijk nog steeds aan jou om te beslissen welke vragen het belangrijkst zijn om te stellen, maar ik vind dat zolang je vragen stelt die verband houden met de keerpunten in je verhaal, je goed zit. Je eerste vraag moet bijvoorbeeld relevant zijn voor de pauze in de derde akte en de laatste vraag kan betrekking hebben op je openingsbeeld of je katalysatormoment. Als je deze algemene regels volgt, ben je in de best mogelijke positie om de basis van je scenario te begrijpen.
Tot slot wil ik nog eens herhalen dat het doel van het schrijven van je logline niet is om je verhaal te verkopen, maar om het idee van je verhaal te verkopen. Je wilt net genoeg informatie om de lezer aan het denken te zetten en hem klaar te maken voor meer. En nogmaals, de logline is net zo goed voor jou als voor je lezer. Als je een zwakke, ongerichte logline hebt nog voor je je script schrijft, is de kans groot dat je script niet goed zal uitpakken. Het is het zaadje van je idee en het moet zo gefocust mogelijk zijn om je verhaal een zo goed mogelijk startpunt te geven.
Bezoek de website van Noam Kroll.
Schrijf je in: Blijf op de hoogte van het laatste nieuws over film en TV! Meld u hier aan voor onze e-mail nieuwsbrieven.