Informele vs. Formele Sancties: Schaamte en Vernedering
Moraliteit, Schaamte en Vernedering
Het idee dat hier wordt behandeld is dat er naast formele sancties nog andere opties zijn om criminaliteit te verminderen/ontmoedigen. Formele sancties zijn alle wettelijke uitkomsten of gevolgen die je kunt ondervinden als je voor een misdrijf wordt gepakt. Onderzoek wijst echter uit dat ook informele sancties een effectieve impact kunnen hebben.
Formele v. Informele sancties (VIDEO)
– Informele = onofficiële straffen die worden geassocieerd met schaamte en schuld – meestal uitgeoefend door onze geliefden, familie, vrienden, significante anderen
– Afkeuring door significante anderen
– Gevoelens van wroeging, schuld, schaamte
– Informele sancties vergroten het bereik van negatieve consequenties die verder gaan dan wat de “staat” je officieel kan aandoen
– Kan variëren afhankelijk van de cohesie van de gemeenschapsstructuur en het soort misdrijf
– Informele sancties kunnen de impact en het resultaat van formele sancties versterken
– Het is aangetoond dat deze technieken behoorlijk goed werken, maar niet voor iedereen, waarom? Sommige mensen hebben niets te verliezen en worden niet beïnvloed door hoe anderen tegen hun daden aankijken.
Reintegratieve shaming (lees er eens wat over) is een concept dat is ontwikkeld door Braithwaite.
– Braithwaite’s Crime, Shame and Reintegration bespreekt reintegrative shaming
– Schaamte is een krachtig instrument van informele sociale controle in tegenstelling tot formele sociale controle.
– Schaamte en vernedering in een publieke setting kan criminaliteit afschrikken. In het hele land wordt hier steeds meer gebruik van gemaakt bij allerlei misdrijven, van mensen die worden ge-out omdat ze prostituees of drugsgebieden bezoeken tot kinderen die worden gedwongen bordjes te dragen op de hoek van de straat in de buurt van een plek waar ze hebben gestolen. Het punt is het gebruik van schaamte en vernedering om gedrag te beïnvloeden en te beheersen.
-Stigmatisering en re-integratieve shaming zijn twee verschillende soorten schaamte.
Discussievraag: Denk je dat shaming een effectief afschrikmiddel zou zijn voor anderen? Waarom vindt u het wel/niet een goede straf?
Praktische grenzen van afschrikkende benaderingen in het algemeen:
– De straffen voor het plegen van verschillende misdrijven worden vaak pas na arrestatie duidelijk, wat betekent dat de dader niet werd afgeschrikt door angst voor straf, omdat hij echt geen idee had wat de gevolgen van zijn daden waren.
– Veel daders onderschatten gewoon hun eigen risico om gepakt te worden en ze gaan ervan uit dat ze er wel mee weg zullen komen. In dit geval wordt de kosten-batenanalyse niet nauwkeurig geëvalueerd en heeft de misdadiger er te veel vertrouwen in dat hij met zijn misdrijf wegkomt.
– De ophelderingspercentages zijn over het algemeen laag voor een grote verscheidenheid aan misdrijven, wat sommige criminelen de boodschap geeft dat hun pakkans gering is (niet zo gering als ze vaak denken gelukkig, maar niettemin gering)
– Criminaliteit kan zich verplaatsen wanneer afschrikkende praktijken de criminaliteit simpelweg verplaatsen van het ene gebied naar het andere in een gemeenschap
– Rationele vermogens kunnen bij sommige individuen aangetast zijn, waardoor de effecten van afschrikkende praktijken worden ondermijnd. Impulsieve jongeren zijn geneigd tot irrationaliteit en het zou weinig kunnen uitmaken wat de afschrikmiddelen waren, ze zouden het misdrijf toch gaan plegen.
Voorbeelden van zaken die kunnen leiden tot verminderde rationele vermogens zijn drugs, alcohol, hitte van hartstocht, psychische stoornissen, enz.
– Ten slotte, eenvoudig en duidelijk, ongeacht de mogelijke straffen voor een misdrijf en de afschrikkingsstrategieën die erbij betrokken zijn, hebben sommige mensen weinig te verliezen en zijn ze bereid alles te doen om hun situatie te veranderen.
Incapacitatie (zie deze bijlage)
Incapacitatie is een effectieve strategie om een misdadiger uit de samenleving te verwijderen zodat hij geen kwaad meer kan doen.
– Het belangrijkste uitgangspunt van deze aanpak is om bekende misdadigers uit de samenleving te houden en zo de misdaadcijfers te verlagen terwijl zij zijn opgesloten.
– De sterke punten van deze aanpak zijn:
Erkent de rol die gelegenheid speelt in crimineel gedrag. Dit betekent dat als de dader van de straat is, zijn kansen om een misdaad te plegen sterk worden verminderd. Ook biedt opsluiting een oplossing voor chronisch delinquent gedrag – sluit hem op!
De grote vraag is echter: kan onbekwaamverklaring criminaliteit verminderen?
– De aanpak is zeker effectief in het uit de circulatie houden van de dader terwijl hij zijn tijd uitzit, wat zeker zijn eigen criminele betrokkenheid vermindert
– Studies hebben een strikt opsluitingsbeleid echter niet ondersteund
– Geen overtuigend bewijs dat opsluiting de kans op latere criminele betrokkenheid substantieel vergroot of verkleint
Een deel van de steun tegen opsluiting wijst op de volgende rationalisaties:
– Hoe vaker iemand wordt opgesloten, hoe hoger het recidivecijfer bij elke volgende keer en hoe korter de periode na vrijlating.
– Het etiket “ex-gedetineerde” verhindert dat mensen met succes legale beroepen en werk vinden in veel sectoren van de economie, wat in sommige gevallen de reden wordt die de misdadiger gebruikt om meer misdrijven te plegen
– Er is altijd iemand om de plaats in te nemen van een opgesloten overtreder. Het feit dat we een bepaalde drugsdealer op een bepaalde hoek opsluiten, betekent niet dat er niemand anders is die op die hoek drugs kan verkopen. Nieuwe mensen zullen worden gerekruteerd, waarschijnlijk vrij gemakkelijk.
– De kosten van opsluiting zijn verschrikkelijk hoog en lopen in de tienduizenden dollars per jaar per opgesloten persoon.