Op haar 59e had Johnni Southerland overgewicht en was ze vaak moe. Nu is ze slank, energiek en gelukkiger dan ooit. Hier volgt haar opmerkelijke verhaal, in haar eigen woorden:
Zelfs al at ik wat ik wilde toen ik opgroeide en ben ik nooit sportief geweest – ik doe liever een dutje dan dat ik ga wandelen – ik was altijd slank. Ik hoefde me niet eens zorgen te maken over babygewicht. Het meeste dat ik woog tijdens mijn beide zwangerschappen in mijn twintiger jaren was 127 pond. Toch voelde dat als veel, want ik ben maar 1,80 m en ik was gewend om rond de 1,80 m te wegen. Maar zodra ik borstvoeding begon te geven, kon ik eten als een varken en verdwenen de kilo’s.
Dat veranderde allemaal toen ik in de 40 kwam. Mijn stofwisseling vertraagde en de weegschaal begon te stijgen.
Meer van Prevention: What’s Your Metabolism Type?
Ik rookte ook al jaren en probeerde een paar keer te stoppen, waardoor ik op een jojo begon; elke keer als ik stopte, kwam ik een paar kilo aan en als ik weer begon te roken, zakte ik weer. Ik heb ongeveer een jaar aan step-aerobics gedaan om weer in vorm te komen, maar daar moest ik mee stoppen toen ik mijn linkerknie bezeerde.
Mijn gewicht nam pas echt af toen ik tegen de 50 liep. Rond die tijd ontmoette ik mijn vriend, John. Koken is de weg naar het hart van een man – tenminste in mijn generatie – en ik wilde indruk op hem maken en hem laten zien dat ik mijn weg in de keuken kende. Hij hield van het gewone vlees- en aardappel eten, dus ik maakte gerechten zoals gehaktbrood of stoofvlees met boterige aardappelpuree. Terwijl John de extra kilo’s die hij aan zijn lange gestalte had toegevoegd goed kon gebruiken, had ik het ook zonder die kilo’s gekund.
Ik woog mezelf zelden, maar mijn kleren gingen van een beetje strak naar heel strak toen ik op mijn 56e eindelijk voorgoed met roken stopte. Ik verruilde een slechte gewoonte voor een nieuwe: snoepen! Pinda’s werden mijn beste vriend. Ik kauwde ook tonnen Nicorette-kauwgum – een pakje per dag – dus ook al hielp ik mijn longen, mijn nicotineverslaving was nog even sterk als altijd.
Ik wist dat ik aankwam, maar ik zweer het, ik denk dat ik een soort omgekeerde anorexia had: Ik voelde me dun, ook al was ik dik!
Een deel van het probleem was dat ik mezelf zelden naakt zag. Ik heb maar één spiegel in mijn badkamer, en die hangt aan het medicijnkastje, dus je ziet jezelf alleen vanaf je schouders als je in en uit de douche stapt. Ik heb ook geïnvesteerd in een paar mooie elastische broeken. Je zou er 500 pond in kunnen wegen en het niet eens merken!
Meer van Prevention: 10 Eating Habits That Boost Metabolism
In de zomer van 2011 woog ik bij mijn jaarlijkse controle 162 kilo. Tot overmaat van ramp was mijn bloeddruk nog steeds op de grens van hoog; dat was al jaren zo. Hoewel mijn arts zich niet al te veel zorgen maakte – ze vertelde me dat de bloeddruk waarschijnlijk zou dalen als ik zou afvallen – had mijn moeder een hoge bloeddruk en stierf ze aan een hartaanval, dus besloot ik proactief te zijn en begon ik een lage dosis bloeddrukmedicatie te nemen. Ik wist dat ik echt iets aan mijn gewicht moest doen, maar je weet hoe dat gaat – zomervakanties en daarna de feestdagen maakten het voor mij gemakkelijk om smoesjes te verzinnen. Bovendien had ik een fasciitis plantaris in mijn rechterhiel ontwikkeld; combineer dat met mijn pijnlijke linkerknie en lichaamsbeweging stond niet boven aan mijn lijst. In januari was ik geschokt toen ik ontdekte dat ik 182 woog, het zwaarste gewicht dat ik ooit had gehad.
Veranderingen in het verschiet
Daarna had ik het gevoel dat mijn leven in een sleur zat. Ik was vaak moe – meestal kwam ik de dag niet door zonder een dutje – en ik had het gevoel dat ik iets nieuws in mijn leven nodig had. Mijn 60e verjaardag kwam eraan in augustus, en ik wilde wat veranderingen aanbrengen voordat ik die mijlpaal zou bereiken. Die januari besloot ik dat het mijn jaar van transformatie zou worden, en ik stelde me tot doel om voor mijn verjaardag 140 pond te wegen. Eerst besloot ik te stoppen met de Nicorette – het was een dure gewoonte – dus ruilde ik het in voor suikervrije kauwgom. Ik stopte ook met het drinken van light frisdrank en verving het door ongezoete ijsthee of seltzer water. Het was een begin, maar ik moest nog veel meer doen om in vorm te komen. (Moet JIJ stoppen met light frisdrank? Bekijk de bijwerkingen van het drinken van frisdrank.)
Ongeveer een week later vroeg Bonnie, mijn vriendin op het werk – ik was toen logopediste voor kleuters – me of ik met haar een les hete yoga wilde volgen. Ze was begonnen met yoga om in vorm te komen voor een skitocht en zag er geweldig uit – haar huid straalde, ze was afgevallen, en ze leek zichzelf anders te dragen. Ik heb altijd gedacht dat het cool zou zijn om een van die mensen te zijn die oud worden en yoga doen, dus ik besloot om het te proberen, ook al was ik niet zeker of ik het zou kunnen doen met mijn pijnlijke hiel en knie. Ik ben ook altijd gevoelig geweest voor hitte. Een paar zomers geleden heb ik zelfs een hitteberoerte gehad tijdens een honkbalwedstrijd, dus het was een beetje eng om te weten dat het in de kamer tussen de 95 en 105°F zou zijn.
NIEUW van Prevention!
Sculpt een sterke, sexy kern met Flat Belly Yoga DVD!
Nieuw begin
Toen ik de studio binnenliep, sloeg de hitte als een muur op me in. Het voelde als een oven! Voor het geval ik zou besluiten om weg te gaan, koos ik een plekje op de achterste rij en vlak bij de deur. Ik was blij dat ik dat gedaan had, want de eerste les was echt zwaar. Bij Bikram yoga doorloop je twee keer een serie van 26 houdingen tijdens een les van 90 minuten. Mijn evenwicht was zo slecht en de hitte was zo verstikkend dat ik maar twee of drie houdingen kon doen. De rest van de tijd lag ik gewoon op mijn rug, druipend van het zweet en misselijk van de hitte. De instructeur zei me dat het mijn doel was om gewoon in de kamer te blijven. Op de een of andere manier hield ik het vol. Ook al wist ik dat ik vreselijk was, ik wilde het nog een keer proberen. De yogastudio begon een hot yoga challenge, waarbij je 60 lessen in 90 dagen probeert te volgen, dus ik schreef me in.
Ik begon vier of vijf keer per week naar de les te gaan. De instructeurs lieten me zien hoe ik bewegingen kon aanpassen als ik last had van mijn linkerknie, maar ik kon nog steeds niet geloven hoe zwaar het was. Ik had nog nooit van mijn leven zo veel gezweet – het zweet druppelde langs mijn neus op de mat en mijn shirt was doorweekt. Rond diezelfde tijd begon mijn kleindochter van 6, Lily, te leren schaatsen. Mijn dochter belde me na Lily’s eerste les lachend op en zei: “Mam, ze is vreselijk. Ze is de slechtste van het stel, maar toen ze vandaag van het ijs kwam, zei ze: ‘Wow! Ik ben hier echt goed in!'” Het werd een grap in onze familie om te zeggen dat je ergens echt goed in was, zelfs als je dat duidelijk niet was, en ik begon dezelfde gedachtegang toe te passen op mijn yogabeoefening. Ik dacht, waarom zou niet iedereen op zijn minst één ding vreselijk enthousiast doen? Voor mij is dat misschien yoga.
Tijdens die eerste paar weken hield ik mezelf voor dat of ik nu een pose deed of op mijn rug lag, het perfect was. Ik was gewoon trots op mezelf dat ik het deed. Bij de 16e les, was ik in staat om de hele tijd te blijven staan! Hoewel ik nog steeds moeite had met bijna alle houdingen, werd ik steeds sterker.
Ik boekte gestage vooruitgang
Ik begon uit te kijken naar yoga – mijn energieniveau ging omhoog, ik sliep beter en mijn huid was zachter, waarschijnlijk dankzij al dat zweten. Maar dat ik ’s avonds niet thuis was, viel niet in goede aarde bij John. Hij was gewend dat ik rond 4 uur thuis kwam en een vroeg diner maakte. Toen ik na het werk naar de les ging, kwam ik pas om kwart voor zeven thuis. Ik voelde me schuldig, alsof ik hem in de steek liet. Maar na verloop van tijd raakte John eraan gewend om zelf eten te maken of later te eten – het werd onze nieuwe gewoonte.
Het niet koken van een grote maaltijd voor ons tweeën zorgde ervoor dat ik veel van mijn extra calorieën kwijtraakte. Als John al gegeten had tegen de tijd dat ik thuiskwam, maakte ik gewoon iets lichts voor mezelf, zoals vis of een salade. Door dat en al die yoga begon ik snel af te vallen – zo’n 10 pond in de eerste maand.
Geleidelijk aan begon ik me sterker te voelen, en mijn evenwicht verbeterde.
Mijn linkerknie werd ook sterker, zodat ik er minder last van had, en al dat strekken leek ook te helpen tegen mijn hielpijn. Ik werd ook een stuk flexibeler. Toen ik begon, kon ik niet naar achteren reiken om de bovenkant van mijn voeten te pakken in Bow Pose, maar uiteindelijk lukte het me wel. Kleine successen zoals deze hielden me op de been. Ik begon ook te wennen aan de hitte. Ik begon eigenlijk te verlangen naar de hoge temperaturen en al dat zweten.
Toen de zomervakantie op school begon, verruilde ik mijn avondlessen voor ochtendlessen. Ik vond het heerlijk om mijn dag met yoga te beginnen; zelfs als ik de rest van de dag niets anders deed, had ik het gevoel dat ik iets had bereikt. (Geen vroege vogel? Volg deze 7 stappen om van ochtendtraining te houden.)
Op mijn 60e verjaardag was ik 20 pond afgevallen en had ik geen pijn meer in mijn rechter hiel.
Yogini voor het leven
Aan het eind van de zomer kwam ik erachter dat ik, door een wijziging in mijn rooster, geen les meer kon geven in logopedie aan de leeftijdsgroep van mijn voorkeur. Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik besefte dat ik niet weer aan het werk wilde. Afgezien van alle fysieke voordelen, had yoga me geholpen me meer verbonden te voelen met mijn innerlijke stem, en ik begon na te denken over wat ik wilde met het volgende deel van mijn leven. Ik realiseerde me ook dat als ik niet zou werken, ik vrij zou zijn om mijn ochtend yogalessen te volgen. Dus besloot ik de handdoek vroegtijdig in de ring te gooien en te gaan doen wat me het meeste plezier geeft: yoga. Net als mensen die golfen, heb ik iets bevredigends gevonden om buiten het werk te doen.
Nu doe ik vier of vijf keer per week 60 tot 75 minuten yoga, ben ik 30 kilo afgevallen en ben ik gelukkiger dan ik ooit had durven dromen. Ik ben nog steeds bezig om van mijn bloeddrukmedicatie af te komen en moet nog zo’n 14 kilo afvallen, maar ik ben net begonnen met het volgen van het plan in The Belly Melt Diet, door de redactie van Prevention, om te helpen mijn plateau te doorbreken. Eén ding weet ik zeker en dat is dat ik nooit zal stoppen met yoga. Het geeft me het gevoel dat ik volledig leef en meer aanwezig ben in mijn leven. Ik loop langzamer na de les – ik zie de lucht, de bomen en zelfs de prachtige producten in de supermarkt – en ik heb meer waardering voor de mensen om me heen. Yoga brengt me eerst in contact met mijn lichaam, en dan met mijn ziel.
Meer van Prevention: The Yoga Workout That Boosts Bliss
Vind de beste yogales voor jou
Verwarmde yoga werkte voor Johnni Southerland, maar de hoge temperaturen zijn niet voor iedereen geschikt. (Vraag voordat u aan een verwarmde yogales begint aan uw arts of u gezond genoeg bent voor oefeningen in extreme hitte, vooral als u een hoge bloeddruk heeft). Gelukkig zijn er vele stijlen yoga om uit te kiezen. Bekijk de lijst hieronder om de perfecte oefening voor u te vinden.
Als u kracht wilt opbouwen of gewicht wilt verliezen…
…PROBEER dan Ashtanga of Power Yoga. Deze uitdagende, calorie-verbrandende stijlen zijn het beste voor mensen die zichzelf willen pushen. De lessen gaan normaal gesproken van houding naar houding, wat je hartslag hoog houdt, en bevatten vaak veel krachtversterkende bewegingen, zoals yoga push-ups en buikspieroefeningen.
Als je van aandacht voor detail houdt, nieuw bent met yoga, of weinig lenig bent…
…PROBEER dan Iyengar. Deze langzamere stijl is perfect voor diegenen die de basisprincipes van yogahoudingen willen leren of voor iedereen die zijn beoefening wil verdiepen. In de lessen ligt de nadruk op precisie en houding.
Als je wilt ontstressen of herstellende bent van een blessure…
…PROBEER dan restorative of yin. Deze super-ontspannende stijlen houden studenten meestal langer in houdingen dan andere soorten, en veel houdingen worden zittend of liggend gedaan. Ze zijn geweldig voor het verlichten van chronische stress en het vergroten van flexibiliteit.