Tijdens een staatsdiner, toostte Nkrumah op Elizabeth met de woorden: “De wind van verandering die door Afrika waait, is een orkaan geworden. Wat er ook in het ongewisse van de geschiedenis wordt geblazen, de persoonlijke achting en genegenheid die wij voor Uwe Majesteit koesteren, zullen onaangetast blijven.” De koningin wees in haar antwoord op het feit dat de landen van het Gemenebest het oneens kunnen zijn zonder dat de leden hoeven te vertrekken.
Elizabeth trok ook de aandacht door met Nkrumah te dansen. Dat de koningin en een voormalig koloniaal onderdaan arm in arm op de dansvloer stonden, was een manier om te laten zien dat zij een nieuwe verstandhouding tussen hun landen aanvaardde.
Koningin Elizabeth II met Kwame Nkrumah tijdens haar bezoek aan Ghana, november 1961
Photo: Paul Schutzer/The LIFE Picture Collection/Getty Images
De reis had blijvende gevolgen voor het Gemenebest
Nkrumah was niet blij toen Elizabeth tijdens haar verblijf in Ghana op bezoek ging bij de jonge zoon van een gevangen oppositieleider. Maar dit had geen invloed op de totale impact van haar reis. Dankzij de goodwill die ze had gegenereerd, was er geen sprake meer van dat Ghana uit het Gemenebest zou stappen.
Elizabeths reis hielp Ghana ook aan de gewilde financiering van de Volta Dam, een hydro-elektrisch project dat een centraal onderdeel vormde van Nkrumahs economische plannen. Na haar terugkeer nam Macmillan contact op met president John F. Kennedy om te zeggen: “Ik heb mijn koningin op het spel gezet. U moet uw geld riskeren.” Financiële steun van de Amerikanen voor het project kwam er al snel, waardoor een potentiële invloedsweg voor de Sovjets werd afgesneden.
Elizabeth’s toewijding aan het Gemenebest betekende dat deze reis alleen al een succes zou zijn geweest om die organisatie bij elkaar te houden. Het bezoek toonde echter ook aan dat zij, zelfs als een monarch met beperkte bevoegdheden, nog steeds een rol te spelen had op het wereldtoneel.