Als ik zou zeggen dat ik je vandaag nog kan laten zien hoe je voorgoed kunt stoppen met eetbuien en overeten als je dat zou willen, zou je me dan voor gek verklaren? Veel mensen zouden dat denken, vooral als ze er al hun hele leven mee worstelen. Sommigen melden zelfs dat ze zich gedwongen voelen om eetbuien te hebben, alsof iemand een pistool op hun hoofd richt en zegt: “Blijf eten of ik schiet!” Anderen hebben het gevoel dat ze hun junk ‘nodig’ hebben, niet zozeer voor het genot, maar gewoon om zich normaal te voelen.
Ik ken deze pijn maar al te goed…
Niet alleen door mijn 27 jaar ervaring als psycholoog, auteur van een populair boek over afvallen, en adviseur voor de voedingsindustrie – maar ook door mijn persoonlijke geschiedenis. Ik zal je het hele verhaal besparen, maar laten we het erop houden dat er waarschijnlijk niets is wat jij met eten hebt gedaan dat ik zelf niet heb gedaan…
- Eten uit de vuilnisbak…
- Het eten van mijn huisgenoot stelen zonder het hem te vertellen…
- Rijden naar meerdere fastfoodrestaurants, zodat niemand zou weten hoeveel ik at…
- Eten van de vloer…
- En mezelf herhaaldelijk volproppen tot ver voorbij het punt van fysieke pijn.
Dit ging bijna dertig jaar zo door, terwijl ik mijn probleem probeerde op te lossen vanuit het gezichtspunt van een psycholoog. “Het zal wel niet zijn wat ik eet, maar wat mij eet”, dacht ik. Maar dit was NIET het geval, en dit paradigma vertraagde mijn pogingen om het probleem op te lossen.
Maar ongeveer 10 jaar geleden stuitte ik op een oplossing en hield een dagboek bij om het allemaal voor mezelf uit te werken, wat ik later in een boek veranderde. Ik kon me niet voorstellen dat ik ooit 600.000 lezers en tienduizenden volgers zou hebben. Uiteindelijk bevind ik me in een nogal unieke positie: Ik heb nog geen andere psycholoog ontmoet die uitgebreid met de voedingsindustrie heeft gewerkt en ook met zijn eigen persoonlijke eethel heeft geworsteld. Zeker niet tot een succesvol einde. Dus ik hoop dat je op zijn minst deze drie stappen oplossing wilt overwegen, hoe vreemd het ook mag lijken. Immers, wat als het werkt?
STAP EEN: Begrijp en confronteer de krachten en mythes in onze cultuur die mensen dik houden.
Er is een overvloed aan verkeerde informatie en misverstanden die de meerderheid van onze bevolking ervan weerhoudt om voorgoed af te vallen. Je moet dit onder ogen zien als je niet een van hen wilt zijn. Laten we de mythes eens één voor één doornemen:
MYTHE: “Het is niet wat je eet, het zijn de emoties die je opeten!”
WAARHEID: Het is eigenlijk een deel van je hersenen dat niet primair verantwoordelijk is voor emoties dat de schade aanricht!
Het is gebruikelijk om aan te nemen dat mensen primair om emotionele redenen te veel eten. Het idee is dat we op zoek zijn naar “troost voedsel” om te ontsnappen aan pijnlijke emotionele toestanden en om het lege gat in ons hart te vullen. Uit dit idee komt het idee voort dat we eerst ons “innerlijke gewonde kind” weer gezond moeten maken als we ooit hopen voorgoed gewicht te verliezen…
Maar er is een groot probleem met dit idee: Het reptielenbrein is zeer betrokken bij voedselverslaving, en het reptielenbrein kent geen liefde. In plaats daarvan, als het iets nieuws in de omgeving evalueert, denkt het “Eet ik het? Ga ik ermee paren? Of dood ik het?” Liefde lijkt veel meer te bestaan in de hogere, meer recent geëvolueerde delen van het brein – de delen die je ziet als “jij”. Dat geldt ook voor spiritualiteit, muziek, kunst, vriendschap, werk, en al je langetermijndoelen zoals dieet en lichaamsbeweging.
Wij denken dat een groot deel van wat er gebeurt als je “de controle verliest” of van gedachten verandert over je dieet bij een verleidelijke traktatie, is dat overlevingsmechanismen in het reptielachtige brein ten onrechte zijn geactiveerd en verkeerd zijn gericht op de traktatie. Dit is de reden waarom mensen het gevoel hebben dat al hun beste plannen het raam uitgaan op het moment van verleiding. Die plannen zitten in hun hogere brein, maar het reptielenbrein neemt het over.
MYTH: Als we ons niet kunnen beheersen rond voedsel, hebben we geen wilskracht!
TRUTH: Er zijn ZEER krachtige economische-overtuigingssystemen die zijn opgezet om ons aan te zetten tot eetbuien en overeten. Deze systemen zijn zo succesvol dat bijna 70% van de bevolking in de Verenigde Staten overgewicht heeft en bijna 40% obees is!
De voedingsindustrie spendeert miljarden dollars aan het ontwikkelen van voedselachtige stoffen om onze hagedissenhersenen aan te pakken met hyper smakelijke concentraties suiker, zetmeel, vet, olie, zout en excitotoxines die ons gelukspunt raken zonder ons de voeding te geven om ons voldaan te voelen. Vervolgens spendeert de reclame-industrie miljarden om ons ervan te overtuigen dat we deze dingen nodig hebben om te overleven (zowel lichamelijk als geestelijk). Van de meer dan 5000 reclameboodschappen over voeding die ons via het internet en de ether worden toegestraald, gaat slechts een handvol over het eten van meer fruit en groenten. En veel van deze boodschappen zijn op ons gericht vanaf de tijd dat we nog kleine kinderen zijn! (“Verzet is zinloos, je zult worden geassimileerd” – De Borg)
Er is zeer interessant onderzoek dat licht kan werpen op de gevolgen. Onderzoek bij zoogdieren, waarbij het normale genotsapparaat wordt omzeild, toont aan dat de overlevingsbehoefte wordt losgelaten om zichzelf met kunstmatige middelen te stimuleren…
Psychologen Millner en Olds brachten bijvoorbeeld een elektrode rechtstreeks in de hersenen van ratten aan en lieten hen deze activeren door op een hendel te drukken. Experiment na experiment drukten ratten de hendel duizenden keren per dag in. Uitgehongerde ratten negeerden hun voedsel. Zogende moederratten lieten hun jongen in de steek. Ratten kropen over pijnlijke elektrische roosters om de hendel in te drukken. Je zou kunnen stellen dat hun overlevingsdrang werd gekaapt door de kans op dit kunstmatige genot.
Nou, ik zeg niet dat iemand elektroden in onze hersenen stopt. Tenminste geen fysieke – chemische elektroden zijn een ander verhaal. Dat is niet te ver gezocht, denk ik, als je in de meeste steden vandaag de dag de ene fastfood tent uitloopt en direct aan de overkant een andere ziet! Het is geen wonder dat zoveel mensen beweren dat ze niet langer fruit en groenten lusten. Hun overlevingsdrang is gekaapt door de kunstmatige genotsknoppen die de voedselindustrie te bieden heeft.
Het punt van dit alles is, dat onze reptielhersenen worden aangevallen door enorme krachten, en hoewel dit deel van ons geen liefde kent, heeft het wel toegang tot ons vecht- of vluchtmechanisme, dat ons ervan kan overtuigen dat we deze dingen nodig hebben als een kwestie van overleven.
In mijn eigen ervaring, en die van duizenden lezers en cliënten die ik heb geholpen, is de beste manier om hiermee om te gaan meer een spel van onverzettelijke overheersing dan een spel van jezelf liefhebben. Wanneer een alfawolf wordt uitgedaagd voor leiderschap door een ander lid van de roedel kijkt hij niet naar dat lid en zegt: “Goh, ik denk dat iemand een knuffel nodig heeft!” In plaats daarvan ontbloot hij zijn tanden en gromt agressief, alsof hij wil zeggen: “Kijk, ik ben hier de baas. Ga terug in de rij of ik doe je wat!”
Zo gaat het. egrijp me niet verkeerd. Er is zeker een verband tussen voedsel en emotie, maar emoties “maken” niet dat je te veel eet. Zoogdieren in de studies hierboven over-stimuleerden zichzelf met kunstmatig genot, ongeacht of ze gestrest waren, en mensen over-eten als ze blij zijn, maar ook als ze boos, verdrietig, eenzaam, moe, angstig of depressief zijn. Het lijkt erop dat de geconstrueerde intensiteit van genot die beschikbaar is voor een minimale inspanning al deze gevoelens kan omzeilen.
MYTH: Richtlijnen zijn beter dan regels. Eet 90% van de tijd goed, verwen jezelf 10%
TRUTH: Richtlijnen slijten je wilskracht doordat je voortdurend beslissingen moet nemen. Overweeg goed doordachte regels voor je meest problematische triggervoedsel en/of eetgedrag.
Zoals besproken in mijn vorige post, slijten richtlijnen je wilskracht doordat ze je dwingen voortdurend beslissingen te nemen. Elke keer als je bij Starbucks voor een chocoladereep staat, moet je jezelf afvragen: “Hoort dit bij de 90% of bij de 10%?” Regels daarentegen behouden wilskracht door beslissingen te elimineren. In studies is consequent aangetoond dat het nemen van beslissingen de wilskracht uitput. Het is beter om een regel te gebruiken als “Ik eet alleen chocolade in het laatste weekend van elke kalendermaand”, omdat je dan het grootste deel van de tijd geen beslissingen meer hoeft te nemen over chocolade.
Mythe: Vermijd verleidelijk voedsel en verleidelijke omgevingen.
WAARHEID: Kweek vertrouwen, geen angst.
Soms wordt overe eters verteld dat ze fast food restaurants, verjaardagsfeestjes, enz. moeten vermijden. Velen geloven dat ze een aparte voorraadkast en/of plank van de koelkast nodig hebben waar de verleidelijke traktaties van anderen worden bewaard. Soms vragen ze zelfs hun echtgenoten en kinderen om verleidelijke traktaties in een afgesloten lade te bewaren. De onderliggende overtuiging achter dit idee is dat externe verleiding het probleem is.
Hoewel er geen reden is om de hele dag in een bakkerij rond te hangen als je probeert af te vallen, en hoewel sommige mensen het misschien nuttig vinden om verleidingen te vermijden als een soort “oefenwieltjes” om op gang te komen, vind ik het veel beter om vertrouwen te kweken dan angst. Ik heb goede redenen om in Starbucks rond te hangen. Ja, er zijn veel verleidelijke traktaties op de toonbank … maar mijn vrienden gaan daar. Soms vind ik het fijn om daar gewoon te zitten en wat te lezen of te werken. Dus stel ik duidelijke regels voor mezelf op met betrekking tot die lekkernijen en volg ik die vol vertrouwen op terwijl ik geniet van de rest van wat de omgeving te bieden heeft. Je kunt verleidingen niet vermijden zonder je leven ernstig in te perken.
STAP TWEE: Maak Minstens Eén Duidelijke Voedselregel.
Wat is je enige meest lastige trigger-voedsel of eetgedrag? Bijvoorbeeld, als je de neiging hebt om te veel te eten voor de televisie, zou je de regel kunnen maken: “Behalve op zaterdag eet ik nooit meer terwijl ik televisie kijk.” Of misschien heb je betrouwbare gezonde dagen wanneer je ’s morgens zuiver water drinkt, dus zeg je “Ik zal altijd 16 oz zuiver bronwater drinken voordat ik ’s morgens iets eet.” Of misschien eet je gewoon te snel zonder echt van je eten te genieten. In dat geval kun je zeggen: “Ik zal mijn vork altijd neerleggen tussen twee happen.”
Elke regel die je maakt is prima – zolang hij je totale calorie- en voedingspatroon niet te veel beperkt en mits de regel glashelder is, zodat als tien mensen je de hele week zouden volgen, ze het er allemaal 100% over eens zouden zijn of je je eraan hield.
Ook kun je je regel(s) veranderen wanneer je maar wilt, mits je minstens een half uur bedenktijd neemt en duidelijk bent waarom je de verandering wilt doorvoeren, en minstens 24 uur de tijd geeft voordat de verandering ingaat.
Ten slotte is het belangrijk op te merken dat ondanks het feit dat we de regels kunnen veranderen, we ze schrijven alsof ze in steen gebeiteld zijn. Het is alsof je een kind van twee vertelt dat hij nooit de straat mag oversteken zonder je hand vast te houden, ook al weet je dat je hem gaat leren om naar twee kanten te kijken als hij ouder is. Je zegt “nooit” omdat je weet dat ze nog lang niet volwassen genoeg zijn om dit gevaarlijke idee zelfs maar te overwegen. Op dezelfde manier kun je “nooit” zeggen tegen je reptielenbrein, ook al weet je dat je de regels later misschien zult veranderen. Het blijkt dat onze reptielenhersenen zich gedragen als tweejarigen rond verleidelijk voedsel!
STAP DRIE: Scheid je constructieve vs. destructieve gedachten over voedsel
OK, nu komt het vreemde gedeelte. Het laatste en krachtigste deel van deze vreemde methode houdt in dat je besluit dat al je destructieve, impulsieve voedselgedachten niet langer bij jou horen. In plaats daarvan behoren ze toe aan een soort innerlijke vijand die verbonden is met je reptielenbrein. (Je kunt het je “Voedselmonster” of “eetbuihagedis” noemen, of iets anders dat geen knuffeldier is.)
Bedenk dan een naam voor de stem van je Voedseldemoon. Bijvoorbeeld, mijn voedseldemon praat niet, hij piept. Elke gedachte, gevoel of impuls die suggereert dat je ooit nog je regel zult overtreden, is die stem, die je zult leren herkennen en negeren.
Bedenk ten slotte een grove naam voor alles waar je innerlijke vijand naar hunkert. Bijvoorbeeld, mijn Demon Squeals voor Demon Slop.
Het idee is om je te helpen de innerlijke stem, die tot nu toe verantwoordelijk is geweest voor al je slechte keuzes rond voedsel, gemakkelijker te herkennen en te negeren.
Laten we het wat gedetailleerder illustreren, zodat je kunt zien hoe dit werkt. Stel, ik heb een regel die zegt dat ik nooit chocolade eet op andere dagen dan de laatste zaterdag en zondag van de maand. Als ik dan in de rij sta bij Starbucks en er ligt een chocoladereep voor me bij de toonbank, dan word ik me bewust van een gedachte als “Goh Glenn, je hebt vanmorgen hard getraind, dus je kunt je zeker een paar happen veroorloven.” Of “Hé Glenn, chocolade is gemaakt van cacaobonen, en die groeien aan een plant, dus chocolade is een groente.” Op dat moment zou ik tegen mezelf zeggen: “Ik wil dat niet, mijn voedseldemon wel. Het piept om Demonenvoer. Ik eet nooit Demon Slop!”
En dat is het.
Zo gek als het klinkt, deze zeer ruwe, zeer primitieve techniek kan je de extra microseconden geven die je op het moment van de impuls nodig hebt om wakker te worden en je te herinneren wie je bent en waarom je de regels in de eerste plaats hebt gemaakt. Het is geen wonder, en de meeste mensen moeten experimenteren met verschillende regels en gedragingen voordat alles voor hen echt samenkomt… maar het kan echt snel je gevoel van macht en autoriteit met voedsel herstellen, vooral als je al lange tijd worstelt.
“Ik eet geen Demon Slop en ik laat mijn hagedissenbrein me niet vertellen wat ik moet doen!”
Probeer het eens. Wat heb je te verliezen? Wat immers als ik gelijk heb?
Nu zijn er een aantal zeer specifieke toepassingen van dit proces die antwoord geven op een aantal zeer vaak gestelde vragen over eetbuien. Ik wil ze hier kort behandelen.
Hoe te stoppen met eetbuien ’s nachts
Nachtelijk overeten is een veel voorkomend probleem, en het is vaak het laatste dat mensen oplossen als ze herstellen van eetbuien, maar het hoeft niet zo moeilijk te zijn als het voelt. Het belangrijkste om te doen is eerst de oorzaak te achterhalen. Welke van de volgende zou op jou van toepassing kunnen zijn?
- Overdag te veel beperkingen opleggen: Vaker wel dan niet merk ik dat mensen die ’s avonds worstelen met eetbuien, de neiging hebben overdag te weinig te hebben gegeten. Misschien proberen ze zich te houden aan een dieet dat te rigide is, of waardoor ze te snel gewicht verliezen. Als dat het geval is, vuren de hersenen vaak ’s nachts, wanneer de wilskracht het laagst is, de “wees minder discriminerend met eten en eet smakelijk” af.
- Niet genoeg zelfzorg gedurende de dag: Net zoals het overmatig beperken van calorieën overdag ervoor kan zorgen dat de hersenen ’s nachts terugkaatsen met een feestmaalreactie, zo kan ook te weinig zelfzorg. In het bijzonder, jezelf blootstellen aan constante druk en beslissingen nemen zonder genoeg input en beslissingsvrije pauzes kan ook je wilskracht aantasten. Er zijn maar zoveel goede beslissingen die je op een dag kunt nemen. Als jij dit bent, probeer dan twee extra pauzes van vijf minuten in te lassen, helemaal weg van andere mensen, elektronische apparaten en de noodzaak om te reageren en/of beslissingen te nemen. Het kan een groot verschil maken. Hetzelfde geldt voor een korte periode van meditatie, en het schrijven van een dagboek of een vrije tekst.
- Niet genoeg slaap: Paradoxaal genoeg kan ’s nachts eten worden verergerd door niet genoeg slaap te krijgen. En natuurlijk kan ’s nachts eten ook je slaap onderbreken, waardoor een neerwaartse sneeuwbal ontstaat. Besteed wat meer aandacht aan je slaappatronen, overweeg om op een standaard tijdstip naar bed te gaan, maak het bed alleen op om te slapen, overweeg om met je arts te praten over supplementen en medicijnen, enz.
Als je worstelt met ’s nachts te veel eten, zou je ook kunnen proberen om ’s ochtends je beslissingen over ’s avonds eten te nemen. Plan uw avondmaaltijd en zorg ervoor dat het substantieel genoeg is voor u om naar uit te kijken, bereid het dan voor en laat het in Tupperware of een bord staan, zodat u de hele dag weet dat het daar gewoon ligt te wachten tot u het opeet. Je zou zelfs kunnen overwegen om er een foto van te maken en die de hele dag op je smartphone mee te nemen, en er in de pauzes een paar keer naar te kijken om je eraan te herinneren wat er thuis op je ligt te wachten.
Hoe te stoppen met eetbuien na het werk
Om te stoppen met eetbuien na het werk, moet je ongeveer hetzelfde doen als de bovenstaande instructies om ’s avonds te stoppen met overeten. Het enige verschil is dat de meeste mensen die klagen over overeten na het werk het hebben over stoppen bij fastfoodrestaurants op weg naar huis en eetbuien in hun auto.
Om dit te voorkomen, bereid je ’s ochtends iets substantieels voor jezelf en neem je dat mee naar je werk, helemaal afgesloten in Tupperware. Als het buiten koel genoeg is om het in de auto te laten staan, laat het dan op de bestuurdersstoel liggen zodat je het als eerste ziet als je weer in de auto stapt, anders zet je het in de koelkast op je werk. Neem dan een andere route naar huis voor de komende dertig dagen. Het moet er een zijn waarbij je niet langs al je oude plekken hoeft te gaan. U zou uw standaardroute snel weer moeten kunnen oppakken, maar bescherm uw nieuwe gewoonte door een cocon te creëren waarin hij zich kan ontwikkelen.
Als het onpraktisch is om een andere route naar huis te nemen, of als je geen tijd en energie hebt om eten voor jezelf te bereiden om ’s ochtends mee te nemen, kun je bovenstaande methode nog steeds toepassen door bij een ander restaurant te stoppen en daar een nieuwe routine op te bouwen. Bijvoorbeeld, als uw overeten na het werk routine brengt je meestal naar McDonalds waar je een cheeseburger en frietjes, kunt u overwegen om naar Wendy’s en krijg een gebakken aardappel met niets erop, en een salade met de dressing aan de zijkant. (Elk ander restaurant dat gezonde opties serveert is goed. We proberen gewoon de routine te doorbreken.)
Hoe te stoppen met eetbuien van zoetigheid
Je kunt de standaardmethode die in de video en de tekst hierboven wordt beschreven heel effectief gebruiken om te stoppen met eetbuien van zoetigheid. De sleutel, vind ik, ligt in hoe je definieert wat een snoepje eigenlijk is. Kijk, je voedseldemon (reptielenbrein) is altijd hard op zoek naar mazen in je voedingsregels. Dus als je iets zegt als “Ik zal nooit meer zoetigheid eten op een doordeweekse dag”, zal het onmiddellijk iets zeggen als “Honing telt niet mee, toch? En muffins dan? Dat is technisch gezien niet gewoon een snoepje. Oooooh, hoe zit het met hopen ketchup op frietjes? De suiker daarin telt toch ook niet mee?”
De oplossing hiervoor is om te definiëren wat “zoetigheid” precies inhoudt, en niet uitsluitend. In bovenstaand voorbeeld zou ik een klant vragen de zin in te vullen “De enige zoete smaken die ik ooit nog op een doordeweekse dag zal consumeren zijn (vul maar in).” Voor mij persoonlijk zijn de enige zoete smaken die ik in mijn dieet opneem heel fruit en bessen. Voor andere mensen is dat heel fruit, bessen, stevia, ketchup, en elke saus die in de eerste plaats hartig is in plaats van zoet.
Je hoeft de lijst niet te beperken tot een specifiek aantal, maar je moet wel heel specifiek zijn over wat er op de lijst staat. Vervolgens ga je ervan uit dat al het andere verboden terrein is en dat je Voedseldemon geen ruzie kan maken.
Hoe te stoppen met eetbuien van suiker
Je kunt stoppen met eetbuien van suiker op dezelfde manier als je hierboven stopt met eetbuien van zoetigheid. Het is nodig om heel specifiek te zijn over wat suiker eigenlijk is, en welke zoete smaken je in je dieet opneemt.
In het geval van suiker in het bijzonder, als je nog steeds bewerkte voedingsmiddelen in je dieet wilt toestaan, wil je misschien bepalen waar een zoetstof op het etiket moet staan om als suiker te worden aangemerkt. Veel van mijn cliënten beschouwen een voedingsmiddel bijvoorbeeld niet als “suiker” als er geen zoetstoffen op de vierde plaats of hoger op het etiket staan.
Hoe te stoppen met eetbuien als je gestrest bent
Het is vreemd, als je erover nadenkt, dat we zelfs maar aan eetbuien denken als we gestrest zijn, omdat we weten dat we ons nog meer gestrest zullen voelen als we herstellen van de spijsverteringsophoping en de zelfhaat die optreedt nadat we te veel hebben gegeten. Ik zeg tegen mijn cliënten: “Als je zes problemen hebt en je overeet, dan heb je zeven problemen.” Bovendien is de tijd en energie die het kost om te herstellen, tijd en energie die gebruikt had kunnen worden om de problemen op te lossen waar we ons in de eerste plaats gestrest over voelden! “Als je in een gat zit, stop dan met graven.” Overeten veroorzaakt stress, het lost het niet op.
Om te stoppen met eetbuien als je gestrest bent, kan het nuttig zijn om aan twee dingen te denken. Ten eerste, onderzoek de fysiologische effecten van het voedsel dat je neigt naar overeten. Als je bijvoorbeeld dol bent op suiker, kan het handig zijn om te weten dat de gemiddelde suikerinname slechts 18 tot 36 minuten duurt. Daarna is je bloedsuiker gedestabiliseerd, en duurt het uren voor je weer hersteld bent. In de tussentijd heb je weinig energie en heel misschien depressie, angst en/of kriebels. Of, als je van zout houdt, wil je misschien weten dat een teveel aan natrium in verband kan worden gebracht met hemorragische beroertes, zelfs als er geen hoge bloeddruk is.
Het is ook nuttig om te onthouden dat we niet alleen te veel eten voor “comfort”. De meesten van ons eten geen volwaardig, natuurlijk voedsel. In plaats daarvan grijpen we naar een of andere industrieel geconcentreerde vorm van suiker, zetmeel, zout, vet, olie, of excitotoxinen. Dit zijn grote doses genotmiddelen die in de tropen nog niet bestonden toen wij nog aan het evolueren waren. Een beter woord ervoor zou “drugs” kunnen zijn. Wat we eigenlijk doen als we te veel eten van dingen waarvan we weten dat ze niet goed voor ons zijn, is “high worden van voedsel”.
Dat weten helpt veel mensen om twee keer na te denken over te veel eten als ze gestrest zijn, omdat ze niet willen denken dat ze drugs misbruiken. Ik weet dat het een beetje overdreven is, maar er zit in ieder geval een kern van waarheid in, en ik merk dat als cliënten tegen zichzelf kunnen zeggen “Wacht even, ik sta op het punt om weer high te worden van eten” op het moment dat ze in de verleiding komen, ze vaak kunnen stoppen en een gezondere keuze kunnen maken.
Hoe voor altijd te stoppen met eetbuien
De sleutel tot het voor altijd stoppen met eetbuien ligt in de erkenning van het feit dat je alleen maar nu kunt eten. Nu is het enige moment dat je je handen, armen, benen, mond en tong kunt gebruiken om voedsel in je mond te stoppen. Nu is het enige moment dat je kunt kiezen om iets te kauwen en door te slikken.
Je voedseldemon zal je vertellen dat je je voedingsregels niet eeuwig kunt volhouden, maar dit gaat voorbij aan het feit dat eeuwig een oneindige reeks van nu-momenten is. Bijvoorbeeld, terwijl je deze woorden leest, weet je niet wat de volgende zullen zijn. Alles wat je weet is dat je nu leest, en terwijl je elk opeenvolgend woord op de pagina verwerkt, realiseer je je dat het nog steeds nu is. Dat is het, nietwaar?
Het zou dom zijn als ik u zou vertellen dat u niet kunt hopen dit hele artikel ooit uit te lezen omdat het veel te lang is, want u weet dat als u zich alleen maar blijft concentreren op de passerende woorden zoals u ze nu tegenkomt, het artikel uiteindelijk af zal zijn. Een goede lezer denkt zelfs niet aan de gedachte dat hij niet alles zou kunnen lezen, want dat zou hem afleiden van het integreren van de betekenis en het belang van de woorden terwijl hij ze leest. Om zich op het lezen te concentreren, moet de lezer in het huidige moment geconcentreerd blijven, en zo kan hij zelfs het langste boek lezen.
Dat is hoe dit werkt. Je concentreert je op gezond eten en het volgen van je voedingsregels nu, en negeert de pogingen van de voedseldemon om je af te leiden. Op die manier kan al je energie gericht blijven op het doel. Je kunt alleen het huidige moment gebruiken om gezond te eten, dus als je altijd het huidige moment gebruikt om dat te doen, zul je altijd gezond eten. Voor altijd!