door Natalie Lue
Vraagt u zich af hoe u afsluiting kunt krijgen na een break-up? Natalie Lue legt uit wat afsluiting is en waarom het misschien niet het beste is om dit met een ex na te streven
Wanneer we een relatiebreuk meemaken, blijven we vaak achter met wat kan voelen als een hoop onbeantwoorde vragen. Maar het verlies zelf brengt oude wonden naar boven. Door ons deze verliezen uit het verleden te herinneren, bewust of onbewust, bewegen we ons door de vijf stadia van rouw (ontkenning, woede, onderhandelen, depressie en acceptatie). Wanneer we het laatste stadium bereiken, weten we dat we echt open staan voor een nieuwe relatie omdat we een gevoel van afsluiting hebben.
Maar wat is afsluiting en waarom vinden we het lastig?
Opzegging is het gevoel dat we een emotionele en mentale oplossing hebben bereikt over iets dat een bron van pijn is geweest. Deze oplossing betekent het beëindigen van de zoektocht naar antwoorden, meer tijd, een nieuwe kans, of het spontaan ontbranden in iemand anders. Het is accepteren wat we weten, helemaal en volledig, zodat we kunnen kiezen – en steeds opnieuw kunnen kiezen – om los te laten. Het stelt ons in staat om te rouwen. Als we dat doen, vergeven we onszelf en gaan we bewuster verder.
Verlies brengt pijn, verwarring, woede, wrok en meer met zich mee. Hoe we erop reageren, zowel in termen van hoe we onszelf behandelen en beschouwen als wat we doen, is van grote invloed op hoe het verdriet zich in de daaropvolgende dagen, weken en maanden zal ontvouwen.
We hebben afsluiting nodig omdat verlies een teleurstelling betekent. We investeren onze hoop en verwachtingen in elke relatie, zelfs in die welke niet van de grond is gekomen. Wanneer deze niet worden vervuld, kan het verlies onze diepere hoop voor onszelf vertegenwoordigen, maar ook onze angsten. De pijn wordt geaccentueerd door het gevoel dat we de ander op de een of andere manier hebben teleurgesteld of dat wat er gebeurd is niet eerlijk is omdat we ‘alles’ hebben gedaan wat we denken dat we zouden moeten doen om ons gewenste resultaat te krijgen. Deze vormen van zelfafwijzing tasten ons zelfvertrouwen aan en leiden ertoe dat we alles wat er is gebeurd gaan herkauwen, waardoor we in een cyclus van schuld en schaamte terechtkomen die het moeilijk maakt om verder te gaan.
Hoe kun je het afsluiten
Als mensen hebben we graag alles onder controle. We willen weten wanneer we er ‘overheen’ zijn. En als we denken dat we een kortere weg kunnen vinden om pijnlijke gevoelens te begraven en het ‘harde werk’ over te slaan, proberen we het. Voor je het weet, hebben we weer iemand, gaan we terug naar een ex, of verdoven we onze gevoelens op een manier die alleen maar dient om onze pijn te verlengen.
Hoewel het niet verstandig is om maanden, of zelfs jaren te zwelgen, kan het net zo schadelijk zijn om onszelf te dwingen ergens overheen te zijn. Het is ongeduld en een gebrek aan tolerantie en compassie. Door onze innerlijke stem en onze behoeften te negeren, creëren we meer problemen. Sommigen zeggen: “Tijd heelt”, en hoewel dat tot op zekere hoogte waar is, gaat het erom wat we met die tijd doen. Tijd die we besteden aan obsessies, het vertellen van onware verhalen die negatieve overtuigingen bevestigen, en het vermijden van onze gevoelens, verlengt onze genezingstijd. Als we stoppen met klokkijken en ons richten op zelfzorg, doen we nog steeds pijn, maar verwerken we het ook, omdat we niet met ons verleden bezig zijn.
Wacht er op
Soms wachten we op ons magische moment. Onze toekomst, onze innerlijke vrede, wordt afhankelijk van de beantwoording van onze vragen. We willen dat hij/zij bekent, zich verontschuldigt, de schuld op zich neemt, of toegeeft dat hij/zij een grote fout heeft gemaakt en kruipt voor onze vergiffenis. Als gevolg daarvan negeren we onze intuïtie (onze innerlijke wijsheid) en gebruiken we zelftwijfel om de situatie niet te lezen.
Dat wil niet zeggen dat deze gesprekken niet nuttig kunnen zijn, maar we moeten er wel rekening mee houden dat:
1) de ander misschien niet geneigd is om het gesprek af te sluiten
2) dat zelfs als hij dat wel is, we misschien met meer vragen dan antwoorden blijven zitten (vooral als de ander onbetrouwbaar is en geneigd tot gaslighting)
3) dat het niet veel betekent als we alleen maar een andere reden vinden om onszelf voor het hoofd te stoten
Wij waren daar ook, en we weten vaak wat we moeten doen – we zijn alleen bang om dat toe te geven.
Er zijn momenten waarop we moeten leren dat we er vrede mee hebben dat we niet alle antwoorden hebben. We kunnen zelfs afsluiting krijgen uit onverwachte hoek. Als we erop vertrouwen dat we geen meesterpoppenspeler zijn, kunnen we in de toekomst, als we in situaties komen die iets uit een vroegere relatie weerspiegelen, de kans zien om oude misverstanden recht te zetten en te zien wat we eerder niet konden zien. Dat, mijn beste, is afsluiting.
Natalie Lue leert mensen die moe zijn van emotionele onbeschikbaarheid, giftige relaties, en het gevoel ‘niet goed genoeg’ te zijn, hoe ze hun emotionele bagage kunnen verminderen, zodat ze zichzelf kunnen terugwinnen en ruimte kunnen maken voor betere relaties en kansen. Lees meer van Natalie op Baggage Reclaim