Het volgende gaat over huiselijk geweld, wat voor sommige lezers schokkend kan zijn.
Als je een kind was in de jaren negentig, geeft het geluid van Ducky’s babystemmetje uit The Land Before Time dat opgewonden “yep, yep, yep!” zegt je waarschijnlijk een viscerale reactie.
Ze. Was. Zo. Schattig.
De optimistische dinosaurus begreep het begrip tijd fundamenteel verkeerd, en gebruikte woorden als ‘gevonden’, ‘opgegeten’ en ‘geschaard’, maar dat maakte niet uit want ze was schattig, en had een gelukkige kleine dinosaurusfamilie die van haar hield.
Voor de kindacteur die Ducky speelde, was het leven echter een heel ander verhaal.
Vanaf haar geboorte werd Judith Eva Barsi opgeleid voor Hollywood.
Haar moeder leerde haar over “houding en houding en stem”, en toen ze vijf was, werd ze bij toeval ontdekt door een cameraploeg op een schaatsbaan. In de volgende vijf jaar verscheen ze in meer dan 70 commercials en een aantal speelfilms, waaronder Growing Pains, Cheers, Jaws The Revenge, All Dogs Go To Heaven, en The Land Before Time.
Tijdens een interview met de LA Times in augustus 1988 zei Judiths agent, Ruth Hansen, dat haar cliënt een “sprankelend, vrolijk meisje” was, wier succes deels te danken was aan het feit dat ze er veel jonger uitzag dan ze was. Ze was klein, en toen ze 10 was kreeg ze injecties om haar groei te stimuleren.
Kijk hoe Ducky Littlefoot ontmoet in The Land Before Time. Bericht gaat verder na de video.
In het jaar daarvoor, zei Hansen, was Judith veranderd. Ze was overstuur en begon haar wimpers en snorharen uit te trekken.
Thuis was de vader van het meisje boos en bedreigde hij zijn gezin herhaaldelijk, volgens bronnen die met de LA Times spraken.
Judiths moeder was al eerder naar de politie gestapt en beschuldigde haar partner van fysiek en verbaal geweld en bedreigingen met haar leven. Veel mensen uit de naaste omgeving van de familie vertelden dat Judiths vader een aantal keren had gesproken over het vermoorden van zijn vrouw, terwijl hij een andere keer zei dat hij zijn jonge dochter zou vermoorden en zijn vrouw zou achterlaten om te lijden.
Een buurman herinnerde zich dat Judiths moeder een verhaal vertelde over Judith die een gloednieuwe vlieger had gekregen, maar toen ze ermee ging spelen, “brak haar vader hem in zoveel stukken als hij maar kon”.
Judith vertelde naar verluidt aan familievrienden dat ze bang was om naar huis te gaan, omdat ze wist dat haar vader haar moeder wilde vermoorden.
In mei 1988 zag Hansen voor het eerst “hoe slecht Judith er aan toe was”.
De 10-jarige stond gepland voor een auditie, maar begon “hysterisch te huilen” en “kon niet praten”. Hansen, met enig inzicht in Judiths leven thuis, besloot in te grijpen.
Zij moedigde de moeder van haar cliënte aan met haar naar een kinderpsycholoog te gaan, die, aldus Hansen, concludeerde dat er sprake was van “extreme verbale, mentale en emotionele problemen met dit kind”.
De psycholoog meldde Judiths zaak aan de kinderbescherming, die van Judiths moeder, Maria, te horen kreeg dat ze van plan was van haar man te scheiden en uit het ouderlijk huis te verhuizen.
Maria was in mei begonnen met het huren van een apart appartement, maar moest het nog helemaal betrekken. Terwijl Hansen de verhuizing aanmoedigde, vertelde Maria haar in juni dat ze in het huis wilde blijven voor Judith’s verjaardag.
Toen, op maandag 25 juli, miste Judith een afspraak.
Na die fietstocht schoot Jozsef Barsi, 55 jaar, zijn 48-jarige vrouw, zijn 10-jarige dochter en zichzelf dood.
Judith zou nooit de definitieve versie te zien krijgen van The Land Before Time, of All Dogs Go To Heaven, die beide na haar dood werden uitgebracht. Ze had eerder gezegd dat van al haar rollen, de stem van Ducky haar favoriet was.
Op haar grafsteen heeft Judith’s familie haar affiniteit met Ducky herdacht, door haar handtekening te graveren met de zin “Yep! Yep! Yep!” onder Judiths naam.
Als u of iemand die u kent in gevaar is of er is een onmiddellijk risico op schade, bel dan 000.
Als dit bericht problemen bij u oproept, of als u gewoon het gevoel hebt dat u met iemand moet praten, bel dan 1800 RESPECT (1800 737 732) – de nationale hulpdienst voor seksueel geweld, huiselijk geweld en familiegeweld. Het maakt niet uit waar je woont, zij zullen je telefoontje aannemen en je, indien nodig, doorverwijzen naar een dienst dichter bij huis.