(CNN) Jarenlang hebben we toegekeken hoe ze als aangeschoten pinguïns voor ons uit waggelden, terwijl ze hun afzakkende broek omhoog hingen terwijl ze voort schuifelden.
Sommige afzakbroeken lieten hun broek net onder hun middel zakken, waardoor we slechts een glimp van hun billen konden zien. Anderen zakten helemaal door en knoopten hun broek halverwege hun dij vast, een artistieke manoeuvre waardoor het leek alsof ze “zichzelf onder poepten terwijl ze liepen”, merkte een criticus op.
Er was natuurlijk een reactie. Stadsbesturen namen “hangende onderbroeken”-wetten aan, waarbij mannen werden gestraft voor het te laag dragen van hun broek. Saggers werden van vluchten en bussen geweerd. Leiders in de gemeenschap lanceerden “Stop de Sag!” billboard campagnes. Maar niemand kon deze modevervuiling stoppen.
Maar Amerika heeft onlangs een cultureel keerpunt bereikt dat weinigen lijkt te zijn opgevallen: De dagen van het staren naar de hangende onderbroeken van jonge mannen in het openbaar lopen ten einde, zeggen mode-experts, historici en zelfs overgebleven afzakbroeken.
Het tijdperk van de afzakbroeken loopt ten einde.
“Het is al een hele tijd uitgespeeld,” zegt Stephanie Smith-Strickland, een schrijfster voor Highsnobiety, een online mode- en lifestyle magazine. “De mensen die mode maken, de smaakmakers, voor hen is het uitgespeeld. Ik woon in Brooklyn, en als ik over straat loop, zie ik het zelden.”
Modetrends wekken al heel lang verbijstering op. In het 16e-eeuwse Engeland maakten rijke vrouwen hun tanden zwart om het rottende gebit van koningin Elizabeth I na te bootsen, wier voorliefde voor suiker haar mondgezondheid verwoestte. Europese mannen droegen rond dezelfde tijd een kegelvormig gebit om hun fallische bekwaamheid aan te prijzen. De oude Egyptenaren waren de oorspronkelijke kegelhoofden: Vrouwen van adel droegen geparfumeerde kegels van was, vet of olie, die een geparfumeerde geur verspreidden als ze smolten.
Het afzakken van de broek was zo’n merkwaardige ontwikkeling dat het een onderzoek waard is. Hoe konden jonge mannen die hun broek dichter bij hun knieën droegen dan bij hun middel, ooit in de mode komen? Waarom is het niet meer populair? En als afzakken nu zo passé is, waarom zakken sommige mensen dan nog steeds af in het openbaar?
What started the sag
We kunnen het niet over afzakken hebben zonder een van de meest voorkomende oorsprongsmythes aan te snijden. Het korte antwoord: Het is niet begonnen met homoseksuele seks in de gevangenis. Volgens de overlevering zouden gevangenen hun broek laten afzakken om aan te geven dat ze seksueel beschikbaar waren. Maar Snopes, de website die feiten controleert, zegt dat dit verhaal niet klopt.
Het afzakken begon wel in de gevangenis, maar om een banalere reden: Gevangenen kregen vaak kleding die te groot voor hen was en ze konden geen riemen dragen. Snopes legt uit: “Riemen zijn niet toegestaan in de meeste penitentiaire inrichtingen omdat maar al te vaak de levenloze lichamen van hun gedetineerden hangend aan de riemen zijn gevonden.” Het doorzakken werd later overgenomen door rapartiesten als Ice-T en Too Short, en tegen 1995 was het doorgedrongen tot de mainstream tienercultuur, aldus Snopes.
Voor de oorspronkelijke saggers — de jonge Afro-Amerikaanse mannen die de trend aanwakkerden — werd sagging een daad van zelfexpressie, een vorm van kunst.
Een “Stop the Sag!” billboard aan de zijkant van een gebouw in New York. De verzakking is eindelijk gestopt, maar niet vanwege een publieke campagne. “Mensen in de marge innoveren voortdurend op het gebied van mode en stijl, omdat ze vaak het minste hebben,” zegt Tanisha C. Ford, universitair hoofddocent zwarte Amerikaanse studies en geschiedenis aan de Universiteit van Delaware en auteur van “Liberated Threads.” “Hun uitdaging is: hoe kun je creatief zijn met heel weinig geld en middelen.”
Anderen zien het afzakken als een symptoom van de voorliefde van het hedendaagse Amerika voor slordigheid.
“Mensen kleden zich niet meer op voor pensioenfeestjes,” zei Galanty Miller, een socioloog. “Mensen dragen geen stropdas op bruiloften. Ze dragen slippers naar de kerk. We zijn een meer ontspannen cultuur geworden.”
Miller pretendeert niet eens enige academische distantie te brengen in het onderwerp van de verzakking. Hij is ook een toneelschrijver en komiek die een essay schreef met de titel: “Het is tijd om een einde te maken aan de trend van de afzakkende broek.” Afzakbroeken, schreef hij, zagen eruit als “idioten” die rondliepen alsof ze hun broek hadden bevuild.
Sommige critici, waaronder Miller, zijn zo blij deze modetrend te zien verdampen dat het ze niet kan schelen waarom hij is verdwenen. Ze zijn gewoon blij dat het uit is.
“Dit is langer doorgegaan dan nodig was,” zei hij over doorzakken. “Er zijn normen die iedereen in de samenleving zou moeten nastreven: Dit is hoe taal werkt, dit is hoe wetenschap werkt, dit is hoe je je broek draagt. Wat als iedereen een toga ging dragen?”
Wat stopte de doorzakking
Het is moeilijk geworden om voorbeelden te vinden van het soort stedelijke kunst dat Ford beschreef, zoals we ontdekten op een recente middag.
Het was een perfecte dag voor doorzakking: een zwoele, zonnige middag in het centrum van Atlanta, lunchdrukte die de trottoirs vulde, jonge mannen die in de drukke straten van de stad naar vrouwen keken en met hen flirtten.
Als je denkt dat doorzakken een vreemde modetrend is, denk dan eens aan het codpiece in de 16e eeuw. We gingen op pad om doorzakkers te interviewen, maar na een uur hadden we er geen gevonden. Alle jongeren droegen skinny jeans.
Toen, net toen we het hadden opgegeven, kwamen we vier jonge mannen in verschillende staat van doorzakking tegen, die met een jonge vrouw in de buurt van een park liepen.
Wij ontdekten al snel dat zelfs binnen deze groep van blijvertjes, er weinig swag was aan hun sag; ze gaven toe dat ze niet meer durven saggen zoals ze gewend waren.
Jordan Farmer, 18, droeg een bescheiden sagging groene jeans die slechts een hint van zijn ondergoed liet zien. Hij is een pezige jongeman met een kleine oorbel in zijn linkeroor, een sikje en een kalme, bijna professorale, manier.
Farmer zei dat hij probeert om niet “respectloos” te zijn met zijn afzakken. Toen hem om een voorbeeld werd gevraagd, zei hij: “Te laag is als je kont naar buiten komt en je je ondergoed laat zien.”
Zijn vriend, Durunta Floyd, 18, zei ook dat een sagger omzichtig moet zijn. Zijn spijkerbroek zakte iets lager af dan zijn middel.
“Als ik in het openbaar ben met wat meisjes of op zakenreis, zak ik niet af in mijn broek,” zei Floyd.
Zoals veel saggers, laat Floyd zijn broek opzettelijk afzakken zodat zijn ondergoed zichtbaar is. Dat is een deel van het doel van het afzakken – om te pronken met je kleurrijke ondergoed.
Hij zei dat hij zich bewust is van hoe sommigen hem zien als hij over straat loopt.
“Ik ben een misdadiger. Ik ben een crimineel. Ze denken een heleboel dingen. Maar ik laat me daardoor niet van de wijs brengen,” zei Floyd. Hij haalde zijn schouders op voordat hij zijn haar streek om er zeker van te zijn dat het er goed uitzag voor de camera.
Van doorzakken naar high fashion
Zowel Farmer als Floyd zeiden dat ze doorzakten om de manier te imiteren waarop hun favoriete rappers zich kleedden in video’s. Maar de hip-hop sterren van vandaag de dag zakken niet meer af, en dat is de voornaamste reden dat het afzakken uit de mode is, zeggen mode-experts.
Rapper Lil Yachty belichaamt het afzien van het afzakken van jeans. Slappe, baggy streetwear past niet meer bij de esthetiek van de hedendaagse hiphopwereld, waar rappers nu samenwerken met high-end modemerken, aldus Smith-Strickland, de modeschrijfster.
Ze gaf enkele voorbeelden:
Rapper Lil Yachty werd dit jaar benoemd tot creatief ontwerper voor de kledinglijn van Nautica. Harlem rapper A$AP Rocky was onder degenen die te zien waren in de zomer 2017 advertentiecampagne voor Dior Homme, het Franse modehuis.
En rapper Pharrell Williams ontwierp een sieradenlijn voor Louis Vuitton, een ander Frans modehuis.
De hiphopsterren van vandaag zullen niet op de rode loper worden betrapt in jeans die rond hun kont afzakken, zei Smith-Strickland.
“De entertainers die worden beschouwd als de mode-iconen, de gangmakers, zijn verder gegaan dan dat,” zei ze. “
Een andere groep beroemdheden krijgt ook erkenning voor het stoppen van het doorzakken: NBA supersterren.
Sommigen herleiden die verandering tot 2005. Toen stelde NBA-commissaris David Stern een verplichte kledingcode voor spelers in. Critici noemden het destijds “racistisch” en zeiden dat het gericht was tegen de toenmalige NBA-ster Allen Iverson, een beruchte doorzakker.
De NBA-sterren van nu zijn echter fashionista’s. Topspelers als LeBron James, Dwyane Wade en Russell Westbrook staan bijna net zo bekend om hun moves in de modewereld als op het NBA-veld.
Een recent artikel in Rolling Stone beschreef hoe het gebruikelijk is dat NBA-spelers brillen, vesten en roze blazers dragen. In het artikel zegt GQ “Style Guy” Mark Anthony Green dat NBA-supersterren “de meest stijlvolle groep atleten aller tijden zijn.” Ook hij herleidt dat tot de verplichte dresscode van de NBA.
NBA-sterren als Dwyane Wade, die zich nu kleden in high-end modepakken, hebben geholpen een einde te maken aan de afzaktrend. “Toen de dresscode kwam, moesten spelers pakken dragen, en er was geen manier om dat te omzeilen,” zei Green. “Maar jongens in de NBA zijn competitief. Dus, de een koopt een Valentino pak, en de volgende ook. Als je een top NBA speler bent, moet je er ook zo uitzien buiten het veld. En als je geen topspeler bent, wil je er toch zo uitzien. Een nieuweling bij een willekeurig team wil er net zo uitzien als LeBron James.”
Dus waarom – als de mannen die op het toppunt van moderne roem leven, hun doorzakken hebben ingeruild voor glam – blijven sommige mensen, zoals de jonge mannen in het centrum van Atlanta, doorzakken?
Deze afvallers, aldus Smith-Strickland, zijn het equivalent van de modewereld van mensen die de memo niet hebben gekregen: Ze volgen de modetrends niet, en “het duurt echt lang voordat het trickle-down effect tot hen doordringt.”
‘Het lichaam is jouw ruimte’
Voor degenen die vasthouden aan de tanende trend, blijft doorzakken een daad van verzet, zei Ford.
“Als je je al in de marge bevindt, is (doorzakken) je manier om de middelvinger op te steken naar de gevoeligheden van het systeem dat je onderdrukt,” zei ze.
En dat verzet kan zich op allerlei manieren manifesteren. Zwarte mannen in de marge weten dat hun lichaam vaak wordt gezien als een bedreiging, maar ze maken er kunstwerken van door zich te tooien met gouden tanden, do-rags en kleurrijke tatoeages.
“Omdat je weet dat je, zodra je je huis verlaat, ten onrechte kunt worden lastiggevallen, aangevallen, je kunt worden aangehouden en gefouilleerd zonder reden en je kunt sterven voordat je thuis bent,” zei Ford. “Je moet in staat zijn om wat vreugde te vinden, een soort van plezier, en het stylen van je lichaam geeft je dat.
“Het lichaam is je ruimte waar je een zekere mate van agency hebt, waar je je gevoel van eigenwaarde intact kunt houden,” zei ze.
Als het waar is wat Ford zei, dan moet je niet verbaasd zijn als een andere vorm van mode-innovatie voortkomt uit zwart stedelijk Amerika en brede lagen van het Amerikaanse publiek irriteert.
Politici zullen verontwaardigd zijn. Er zullen billboard-campagnes volgen. Volwassenen zullen onthutst hun hoofd omdraaien. Ze zullen niet meer klagen over “doorzakken”, maar het zal iets anders zijn.
Doe je dus maar klaar. De hele cyclus van verontwaardiging kan weer op gang komen.