In het Amerikaanse strafrechtsysteem wordt de uitkomst bepaald door rijkdom, niet door schuld. Veel mensen die van een misdrijf worden beschuldigd, beschikken niet over de middelen om een zaak te onderzoeken of de hulp te krijgen die ze nodig hebben, wat leidt tot onterechte veroordelingen en buitensporige straffen, zelfs in doodszaken.
Raciale ongelijkheden blijven bestaan op elk niveau, van arrestaties voor misdrijven tot executies. Het “harde aanpak van de misdaad”-beleid dat tot massale opsluiting heeft geleid, is geworteld in de overtuiging dat zwarte en bruine mensen inherent schuldig en gevaarlijk zijn – en die overtuiging is vandaag de dag nog steeds de drijfveer achter het beleid van buitensporige straffen.5 Rebecca C. Heley, Jennifer L. Eberhardt, “Racial Disparities in Incarceration Increase Acceptance of Punitive Policies,” Psychological Science (5 aug. 2014).
Meer opsluiting vermindert geweldsmisdrijven niet.6 Don Stemen, “The Prison Paradox: More Incarceration Will Not Make Us Safer,” Vera (juli 2017). Gevangenissen gebruiken om armoede en psychische aandoeningen aan te pakken, maakt deze problemen alleen maar erger. Mensen verlaten overvolle en gewelddadige gevangenissen en gevangenissen meer getraumatiseerd, geestelijk ziek en fysiek gehavend dan ze erin gingen.
Vandaag de dag hebben bijna 10 miljoen Amerikanen, waaronder miljoenen kinderen, een direct familielid in de gevangenis of in de gevangenis.7 FWD.us, “Every Second: The Impact of the Incarceration Crisis on America’s Families” (dec. 2018); Rutgers University, “Children and Families of the Incarcerated Fact Sheet” (2014). Meer dan 4,5 miljoen Amerikanen kunnen niet stemmen vanwege een veroordeling in het verleden.8 Erin Kelley, “Racism & Felony Disenfranchisement: An Intertwined History,” Brennan Center for Justice (9 mei 2017). En elk jaar verliezen we 87 miljard dollar aan bbp als gevolg van massa-incarceratie.9 FWD.us, “Every Second: The Impact of the Incarceration Crisis on America’s Families” (dec. 2018).