GERELATEERD LEZEN | ACTIVITEITEN | SPAANS
Als we denken aan het verschil dat liefde kan maken, denken veel mensen maar al te vaak aan één persoon: De heilige Moeder Teresa van Calcutta. Een piepkleine vrouw, net geen 1,80 meter lang, met geen andere hulpmiddelen dan gebed, liefde en de unieke kwaliteiten die God haar had gegeven, is Moeder Teresa vandaag de dag waarschijnlijk het krachtigste symbool van de deugd van de naastenliefde.
Moeder Teresa werd natuurlijk niet met die naam geboren. Haar ouders noemden haar Agnes – of Gonxha in haar eigen taal – toen ze bij hen werd geboren in Albanië, een land ten noorden van Griekenland.
Agnes was een van vier kinderen. Haar jeugd was een drukke, gewone jeugd. Hoewel Agnes zeer geïnteresseerd was in missiewerk over de hele wereld, dacht ze er als kind niet echt aan om non te worden; maar toen ze 18 werd, voelde ze dat God aan haar hart begon te trekken, haar riep en haar vroeg Hem te volgen.
Nu had Agnes, net als wij allemaal, een keuze. Ze had het getrek aan haar hart kunnen negeren. Ze had haar leven kunnen vullen met andere dingen, zodat ze Gods roep misschien niet zou horen. Maar natuurlijk deed ze dat niet.
Na twee maanden in Ierland, waarin ze vooral Engels leerde spreken, stapte Agnes op een boot (in 1928 reisde bijna niemand nog per vliegtuig) en 37 dagen later kwam ze aan in het prachtige, drukke, gecompliceerde land India.
In India legde Agnes haar laatste geloften af als zuster en nam de naam Teresa aan, naar Thérèse van Lisieux, de Kleine Bloem. Ze gaf 15 jaar lang les op een meisjesschool in Calcutta, een baan waar ze van hield en erg goed in was. Maar op een dag hoorde ze die roep weer:
De stem in haar hart zei haar dat ze een grote verandering in haar leven moest maken: dat ze haar baan als lerares moest opgeven en in de straten van Calcutta voor de armen moest gaan zorgen.
Dus zuster Teresa luisterde en zei ja. Ze had jaren in India gewoond en wist hoe wanhopig de armen van dat land waren, vooral in de grote steden. Het waren deze mensen, de stervende armen, die zuster Teresa een speciale roeping voelde om lief te hebben. Het waren immers mensen die absoluut niemand anders in de wereld hadden om van hen te houden. Niet alleen waren ze arm, maar ze waren ook stervende. Waarom deden hun gevoelens ertoe? Zouden ze niet snel genoeg weg zijn?
Teresa zag deze mensen anders. Zij zag hen door Gods ogen, wat betekent dat zij ieder van hen zag als zijn dierbaar kind, lijdend en verlangend naar een vriendelijke aanraking of woord, wat troost in hun laatste dagen op aarde. Zij hoorde die roep en koos ervoor die uit te leven – God de vergetenen te laten beminnen door haar liefdadigheid.
Zoals met alle grote dingen het geval is, begonnen Teresa’s inspanningen klein. Ze kreeg toestemming haar orde te verlaten, bij de armen te gaan wonen en zich ook als hen te kleden. Ze veranderde haar habijt van de traditionele naar de sari die Indiase vrouwen dragen. Haar sari zou wit zijn met blauwe biezen, het blauw symboliseert de liefde van Maria. Ze verspilde ook geen tijd. Op haar allereerste dag onder de armen van Calcutta, begon Moeder Teresa een school met vijf leerlingen, een school voor arme kinderen. Die school bestaat vandaag nog steeds. Ze kreeg al snel een opleiding in elementaire medische zorg en ging direct naar de huizen van de armen om hen te helpen.
Binnen twee jaar hadden andere vrouwen, allemaal haar oud-leerlingen, zich bij Teresa aangesloten. Ze werd al snel “Moeder Teresa” omdat ze aan het hoofd stond van een nieuwe religieuze orde: de Missionarissen van Liefde.
De Missionarissen van Liefde probeerden voor zoveel mogelijk stervenden te zorgen. Ze kochten een oude hindoetempel en maakten er wat zij noemden een tehuis voor stervenden van. Ziekenhuizen hadden geen ruimte of interesse om voor de stervenden te zorgen – vooral de arme stervenden – dus de stervenden hadden geen andere keus dan op straat te liggen en te lijden. De zusters wisten dit, dus wachtten ze niet tot de armen naar hen toe kwamen. Ze zwierven voortdurend door de straten en raapten op wat er van buiten uitzag als een hoopje vodden, maar in werkelijkheid een ziek kind of een broze oude persoon was.
Wanneer een stervende bij Moeder Teresa en haar zusters kwam of werd gebracht, werd hen niets dan liefde betoond. Ze werden gewassen en kregen schone kleren, medicijnen, en – het belangrijkste – iemand die hun hand vasthield, luisterde, hun voorhoofd streelde en hen met liefde troostte in hun laatste dagen.
Een van de meest gevreesde ziekten ter wereld is lepra. Het is een vreselijke ziekte die de zenuwen van een mens verzwakt en er zelfs voor kan zorgen dat zijn vingers, tenen, oren en neus er uiteindelijk afvallen. Je weet dat in de tijd van Jezus, melaatsen werden weggehouden van gemeenschappen. Melaatsen in arme landen als India, waar ze moeilijk aan de medicijnen kunnen komen om de ziekte te behandelen, worden vaak op dezelfde manier behandeld.
Zo zag Moeder Teresa mensen met lepra op dezelfde manier – door Gods liefdevolle ogen. Ze kreeg de hulp van artsen en verpleegsters, verzamelde leprozen uit de sloppenwijken en begon hen te behandelen en te verzorgen op een manier die niemand voor haar had geprobeerd te doen.
Moeder Teresa’s werk van liefde begon klein, maar het is niet klein meer. Vandaag de dag zijn er meer dan vierduizend Missionarissen van Liefde, die leven, bidden en zorgen voor de hulpelozen in meer dan honderd verschillende huizen over de hele wereld, ook in de Verenigde Staten.
Moeder Teresa stierf in 1997, maar zelfs nu, als we aan haar werk denken, kunnen we alles leren wat we moeten weten over liefde: Je hebt geen geld of macht nodig om lief te hebben. Je hebt geen groot talent of intelligentie nodig.
Moeder Teresa heeft prachtig, moedig werk verricht in de zorg voor de vergetenen, maar als er één ding is dat zij zou willen dat u over liefde onthoudt, dan is het dat je niet naar het buitenland hoeft te reizen om de deugd van de liefdadigheid in praktijk te brengen. In feite moet liefde beginnen waar je woont.
Uittreksel uit Loyola Kids Book of Heroes door Amy Welborn
Image credit: President Reagan overhandigt Moeder Teresa de Medal of Freedom tijdens een ceremonie in het Witte Huis. Door onbekende kunstenaar, 1985. Publiek Domein via Wikimedia.
Paus Franciscus heeft haar heilig verklaard op 4 september 2016, tijdens het Jaar van Barmhartigheid.
Related Reading
Mother Teresa and Doing Something Beautiful for God door James Martin, SJ
 |
Maak kennis met Moeder Teresa (25-pack)
Dit pamflet vat de essentiële wijsheid van Moeder Teresa samen en bevat reflectievragen om een discussie op gang te brengen over en betrokkenheid bij de kernprincipes van Moeder Teresa’s benadering van een doorleefd geloofsleven. |
 |
Mijn leven met de heiligen (10e jubileumeditie) James Martin, SJ |
 |
Loyola Kids Book of Heroes Deze bestseller kinderboekenschrijfster stimuleert geloofsvorming door de spannende verhalen van katholieke helden en heiligen. |
Activiteiten
Hart om lief te hebben en handen om te dienen: Vier het leven van Moeder Teresa door Shannon Chisholm
Saints for the New Evangelization-Free PowerPoint Presentation by Joe Paprocki
Year of Mercy BLMs
Mother Teresa is een prachtig voorbeeld van barmhartigheid. Vier het met activiteiten voor de lagere, middelbare en middelbare school.
Een billboard van heiligen